۱۱ باوری که، وقتی شاهدان یَهُوَه درب می‌زنند باید بدانید

این مقاله را گوش کنید

در زیر مروری کوتاه بر اعتقادات شاهدان یهوه، همراه با آنچه کتاب مقدس واقعا تعلیم می‌دهد، در میان مقالات و منابع فراوانی که در ESV Study Bible چاپ شده است، خواهیم کرد.

۱- نام الهی

شاهدان یهوه بر این باورند که تنها نام واقعی خدا – نامی که باید با آن شناسایی شود – یهوه است.

در حالی ‌که، از نظر کتاب مقدس، خدا با نام‌های بسیاری شناخته می‌شود، از جمله:

خدا (پیدایش ۱:۱ – الوهیم)

خداوند متعال (پیدایش ۱:۱۷ – اِل‌شدای)

خداوند (مزامیر ۱:۸ – ادونای)

خداوند لشکرها (اول سموئیل ۳:۱ – یهوه صبایوت).

در عهد جدید، عیسی خدا را با عنوان “پدر” یاد می‌کند (متی ۹:۶)، رسولان هم همین‌طور (اول قرنتیان ۳:۱).

۲- تثلیث

شاهدان یهوه معتقدند که تثلیث غیر کتاب‌مقدسی است، زیرا این کلمه در کتاب مقدس نیست و همچنین به این دلیل که کتاب مقدس تأکید می‌کند یک خدا وجود دارد.

بر اساس کتاب مقدس، این صحیح است که تنها یک خدا وجود دارد (اشعیا ۶:۴۴؛ ۱۸:۴۵؛ ۹:۴۶؛ یوحنا ۴۴:۵؛ اول قرنتیان ۴:۸؛ یعقوب ۱۹:۲)، اما این نیز درست است که، سه شخص در کتاب مقدس “خدا” نامیده شده‌اند:

• پدر (اول پطرس ۲:۱)،
• عیسی (یوحنا ۲۸:۲۰؛ عبرانیان ۸:۱)،
• روح‌القدس (اعمال رسولان ۳:۵-۴).

هر یک از این سه، دارای صفات الهی هستند، از جمله:

• حضور مطلق – همه ‌جا حاضر (مزمور ۷:۱۳۹؛ ارمیا ۲۳:۲۳-۲۴؛ متی ۲۰:۲۸)،
• دانایی مطلق – همه‌ چیز دان (مزمور ۵:۱۴۷؛ یوحنا ۳۰:۱۶؛ اول قرنتیان ۱۰:۲-۱۱)،
• قادر مطلق – همه کار توان (ارمیا ۱۷:۳۲؛ یوحنا ۱:۲-۱۱؛ رومیان ۱۹:۱۵) و
• ازلی و ابدی (مزمور ۲:۹۰؛ عبرانیان ۱۴:۹؛ مکاشفه ۱۳:۲۲).

علاوه بر این، هر یک از این سه، در انجام کارهای الهی مانند خلق جهان، نقش دارند:

• پدر (پیدایش ۱:۱؛ مزمور ۲۵:۱۰۲)،
• پسر (یوحنا ۳:۱؛ کولسیان ۱۶:۱؛ عبرانیان ۲:۱)،
• روح‌القدس (پیدایش ۲:۱؛ ایوب ۴:۳۳؛ مزمور ۳۰:۱۰۴).

کتاب مقدس نشان می‌دهد که در خدا سه در یک هستند و با وجود سه شخص، اما ما خدایی واحد و یگانه داریم (متی ۱۹:۲۸؛ رجوع کنید به دوم قرنتیان ۱۴:۱۳).

بنابراین حمایت و تأیید آموزهٔ تثلیث در کتاب مقدس بسیار قوی می‌باشد.

۱۱ باوری که، وقتی شاهدان یَهُوَه درب می‌­زنند باید بدانید

 3- عیسی مسیح

شاهدان یهوه معتقدند که عیسی همان میکائیل فرشته است که قبل از وجود جهان فیزیکی توسط یهوه خلق شده است و او خدایی است کوچک‌تر، هر چند همچنان قدرتمند.

اما از نظر کتاب مقدس، عیسی به شکل ابدی خداست (یوحنا ۱:۱؛ ۵۸:۸؛ رجوع کنید به خروج ۱۴:۳) و دقیقا همان طبیعت و ذات الهی پدر را دارد (یوحنا ۱۸:۵؛ ۳۰:۱۰؛ عبرانیان ۳:۱).

در واقع، مقایسۀ عهد عتیق و عهد جدید عیسی را با یهوه یکسان می‌کند (اشعیا ۱۱:۴۳ را با تیطس ۱۳:۲ مقایسه کنید؛ اشعیا ۲۴:۴۴ را با کولسیان ۱۶:۱ و اشعیا ۱:۶-۵ را با یوحنا ۴۱:۱۲ مقایسه کنید).

عیسی، خود فرشتگان را آفرید (کولسیان ۱۶:۱؛ یوحنا ۳:۱؛ عبرانیان ۲:۱ و ۱۰) و توسط آنها پرستش می‌شود (عبرانیان ۶:۱).

۴- تجسم

شاهدان یهوه معتقدند که وقتی عیسی بر روی زمین به دنیا آمد، او صرفا یک انسان بود و نه خدا در جسم انسانی.

این امر، تعلیم کتاب مقدس را که در عیسای مجسم‌شده، “تمام پُری الوهیت به‌ صورت جسمانی در او ساکن است” (کولسیان ۹:۲؛ فیلیپیان ۶:۲-۷) را نقض می‌کند.

کلمۀ “پُری” (plērōma) در یونانی مفهوم جمع کل را دارد. “الوهیت” (theotēs) در یونانی به ماهیت، هستی و صفات خداوند اشاره دارد.

بنابراین، عیسای مجسم، دارای مجموع ماهیات، هستی و صفات خدا در صورتی جسمانی بود.

در واقع، عیسی همان “عمانوئیل” یا “خدا با ما” بود (متی ۲۳:۱؛ اشعیا ۱۴:۷؛ یوحنا ۱:۱و ۱۴و ۱۸؛ ۳۰:۱۰؛ ۹:۱۴-۱۰).

۵- رستاخیز

شاهدان یهوه معتقدند که عیسی از نظر روحی از مردگان زنده شد، نه جسمانی.

اما از نظر کتاب مقدس، عیسای قیام‌کرده اظهار داشت که او فقط یک روح نیست، بلکه بدنی از گوشت و استخوان دارد (لوقا ۳۹:۲۴؛ یوحنا ۱۹:۲-۲۱).

او در موقعیت‌های متعددی غذا خورد و بدین وسیله ثابت کرد که پس از رستاخیز دارای بدن فیزیکی واقعی است (لوقا ۳۰:۲۴، ۴۲-۴۳؛ یوحنا ۱۲:۲۱-۱۳).

این امر توسط پیروانش که او را به‌ صورت فیزیکی لمس کردند نیز تأیید شده است (متی ۹:۲۸؛ یوحنا ۱۷:۲۰).

۶- بازگشت ثانویه

شاهدان یهوه معتقدند که آمدن ثانویۀ عیسی یک رویداد روحانی و نامرئی بوده که در سال ۱۹۱۴ رخ داده است.

اما کتاب مقدس می‌گوید بازگشت ثانویه امری است که در آینده رخ می‌دهد و فیزیکی و قابل مشاهده خواهد بود (اعمال رسولان ۹:۱-۱۱؛ تیطس ۱۳:۲) و با اختلالات کیهانیِ قابلِ مشاهده‌ای همراه خواهد بود (متی ۲۹:۲۴-۳۰) و هر چشمی او را خواهد دید (مکاشفه ۷:۱).

۷- روح‌القدس

شاهدان یهوه معتقدند که روح‌القدس نیرویی بدون شخص اما متعلق به خداست و نه یک شخص متمایز.

اما از نظر کتاب مقدس، روح‌القدس دارای سه ویژگی اصلی برای شخص بودن است:

• فکر و ذهن (رومیان ۲۷:۸)،
• احساسات (افسسیان ۳۰:۴) و
• اراده (اول قرنتیان ۱۱:۱۲).

علاوه بر این، از ضمایر شخصی برای او استفاده می‌شود (اعمال رسولان ۲:۱۳). همچنین، او کارهایی را انجام می‌دهد که فقط یک شخص می‌تواند انجام دهد، از جمله:

• تعلیم (یوحنا ۲۶:۱۴)،
• شهادت دادن (یوحنا ۲۶:۱۵)،
• مأمور کردن (اعمال رسولان ۴:۱۳)،
• صدور دستورات (اعمال رسولان ۲۹:۸) و
• شفاعت کردن (رومیان ۲۶:۸).

روح‌القدس سومین شخص تثلیث است (متی ۱۹:۲۸).

۱۱ باوری که، وقتی شاهدان یَهُوَه درب می‌­زنند باید بدانید

۸- نجات

شاهدان یهوه معتقدند که نجات، مستلزم ایمان به مسیح، همراهی با سازمان خدا (یعنی مذهب آنها) و اطاعت از قوانین این سازمان است.

اما، از نظر کتاب مقدس، اطاعت از قوانین به عنوان یک شرط برای نجات، انجیل را باطل می‌کند (غلاطیان ۱۶:۲-۲۱؛ کولسیان ۲۰:۲-۲۳). نجات کاملا مبتنی‌بر لطف (فیض) رایگان خداوند است، نه بر عملکرد ایمان‌داران.

اعمال نیک ثمره یا نتیجه است، نه اساس نجات (افسسیان ۸:۲-۱۰؛ تیطس ۴:۳-۸).

۹- دو دستگی نجات‌یافتگان

شاهدان یهوه معتقدند خدا دو دسته افراد برای خود دارد: (۱) طبقۀ “مسح‌شده” (۱۴۴،۰۰۰) در بهشت زندگی خواهند کرد و با مسیح حکومت می‌کنند و (۲) “دیگر گوسفندان” (همۀ ایمان‌داران دیگر) که برای همیشه در زمینی بهشتی زندگی خواهند کرد.

اما نظر کتاب مقدس این است که سرنوشت آسمانی در انتظار همۀ کسانی است که به مسیح ایمان دارند (یوحنا ۱:۱۴-۳ و ۲۴:۱۷؛ دوم قرنتیان ۱:۵؛ فیلیپیان ۲۰:۳؛ کولسیان ۵:۱؛ اول تسالونیکیان ۱۷:۴؛ عبرانیان ۱:۳) و همین مردم نیز در زمین جدید ساکن خواهند شد (دوم پطرس ۱۳:۳؛ مکاشفه ۱:۲۱-۴).

۱۰- روح غیر مادی وجود ندارد

شاهدان یهوه معتقد نیستند که انسان‌ها طبیعتی غیر مادی نیز دارند. “روح” صرفا نیروی حیاتی درون یک فرد است. در هنگام مرگ، آن نیروی حیاتی بدن را ترک می‌کند.

با این حال، از نظر کتاب مقدس، کلمۀ “روح” چند وجهی است. یکی از معانی کلیدی این اصطلاح، خودِ غیر مادی انسان است که آگاهانه از مرگ مبرا است (پیدایش ۱۸:۳۵؛ مکاشفه ۹:۶-۱۰). بی‌ایمانان در فلاکتی آگاهانه هستند (متی ۴۲:۱۳ و ۴۱:۲۵و۴۶؛ لوقا ۲۲:۱۶-۲۴؛ مکاشفه ۱۱:۱۴) در حالی ‌که ایمان‌داران در سعادت آگاهانه در بهشت هستند (اول قرنتیان ۹:۲؛ دوم قرنتیان ۶:۵-۸؛ فیلیپیان ۲۱:۱-۲۳؛ مکاشفه ۱۷:۷ و ۴:۲۱).

۱۱- جهنم

شاهدان یهوه معتقدند جهنم محل رنج ابدی نیست، بلکه گور مشترکی است برای نسل بشر. شریران نابود می‌شوند و برای همیشه از وجود خودآگاه بیرون می‌روند.

اما از نظر کتاب مقدس، جهنم مکانی واقعی برای رنج ابدی و آگاهانه است (متی ۲۲:۵ و ۴۱:۲۵و۴۶؛ یهودا ۷؛ مکاشفه ۱۱:۱۴ و ۱۰:۲۰و۱۴).

نویسنده: جاستین تیلور 

مقالات مرتبط

مقالات بیشتر