۵ پرسش دربارۀ فرشتگان
۵ پرسش دربارۀ فرشتگان
پرسش: در مورد فرشتگان نگهبان چه می‌دانید؟ (متی ۱۰:۱۸)
پاسخ: استدلال بشری و خرافه‌گرایی همراه با احساس‌گرایی، ما را به باور فرشتگان نگهبان می‌رساند. با آن که گفته می‌شود این باور مبتنی‌بر کتاب مقدس است، اما نگاهی دقیق‌تر به متون پشتیبان خلاف این را ثابت می‌کند.
یعقوب (پیدایش ۱۶:۴۸) و مزامیر (۷:۳۴) ایدۀ فرشتۀ نگهبان را تأیید می‌کنند. با این وجود، این متون یا به صورت مستقیم (یعقوب در پیدایش ۱۶:۴۸ به رویارویی خود با فرشتگان در پیدایش ۳۲:۲۴-۳۰ اشاره می‌کند) یا غیر مستقیم (نویسندۀ مزمور به‌طور کلی چندین مورد آشکار در تاریخ قوم اسرائیل از پیدایش تا داوران را بیان می‌کند) در مورد “فرشتۀ خداوند” صحبت می‌کنند. هیچ یک از آنها حرفی از فرشته‌های نگهبان شخصی نمی‌زنند.
پطرس پس از آن که به کمک فرشتگان از زندان گریخت (اعمال ۶:۱۲-۱۱) به خانۀ مریم، مادر یوحنای معروف به مرقس (۱۲:۱۲) رفت. خادمه‌ای به نام رودا به گروهی که مشغول دعا بودند، اعلام کرد پطرس جلوی در است، اما آنها اصرار داشتند: «لابد فرشتۀ اوست»! (۱۳:۱۲-۱۵). این پاسخ می‌تواند دو توضیح داشته باشد، اما هیچ یک موضوع “فرشتۀ نگهبان” را مطرح نمی‌کنند. اول، آنها تصور کردند پطرس نیز مانند یعقوب (۱:۱۲-۲) با شمشیر کشته شده است و این فقط شکل ظاهری پطرس پس از مرگ اوست (طبق خرافات یهودیان). دوم، شاید استفاده از کلمۀ یونانی فرشته (۱۵:۱۲) به بشری پیام‌آور اشاره می‌کند که مرگ پطرس را علی‌رغم دعاهای آنها برای زنده ماندن او اعلام می‌کند.
متی ۱۰:۱۸ محتمل‌ترین متن کتاب مقدس است که فرشتۀ نگهبان را تعلیم می‌دهد: «زیرا به شما می‌گویم فرشتگان ایشان در آسمان همیشه روی پدر مرا که در آسمان است، می‌بینند». با این وجود، این نشان نمی‌دهد که هر ایمان‌داری یک فرشتۀ نگهبان مخصوص خود دارد، بلکه بیان می‌کند که فرشتگان به جمیع ایمان‌داران خدمت می‌کنند. اغلب چندین فرشته هم‌زمان به کمک یک شخص می‌آیند، درست همان‌طور که دسته‌ای از فرشتگان ایلعازر را به بهشت بردند (لوقا ۲۲:۱۶)، یا ارتش فرشتگان که برای قوم اسرائیل جنگیدند (پادشاهان ۱۷:۶)، یا فرشتگانی که به دستور خدا از کسانی محافظت کردند که در پرتو قادر مطلق به دنبال پناهگاهی بودند (مزمور ۱۱:۹۱).
کتاب مقدس اصلا مشخص نمی‌کند که این امر چگونه، برای چه کسی و چه زمانی کار می‌کند. با این وجود در حالی که کتاب مقدس به‌صراحت می‌گوید فرشتگان ارواح خدمتگزار هستند (عبرانیان ۱۴:۱)، اما نمی‌گوید در دنیا برای تک‌تک افراد فرشتۀ نگهبان وجود دارد.
۵ پرسش دربارۀ فرشتگان
پرسش: آیا باید فرشتگان را عبادت کرد؟ (کولسیان ۱۸:۲)
پاسخ: فرشتگان را نباید عبادت کرد (کولسیان ۱۸:۲)؛ فرشتگان باید خدا را عبادت کنند (عبرانیان ۶:۱). یکی از مخلوقات خدا (انسان) نباید مخلوق دیگر خدا (فرشتگان، حیوانات، طبیعت، ستارگان) را پرستش کند. در کتب مقدس همیشه دیده شده است که فرشتگان، خدا را پرستش و عبادت می‌کنند و هرگز خودشان عبادت نشده‌اند (اشعیا ۱:۶-۴؛ مکاشفه ۸:۵-۱۴).
در تاریخ اولیۀ قوم اسرائیل، مردم نه‌تنها به پرستش خدا ترغیب شدند، بلکه از پرستش هر چیز دیگری منع شدند (خروج ۱:۲۰-۵؛ ۱۴:۳۴؛ تثنیه ۱۶:۱۱؛ ۱۷:۳؛ مزمور ۶:۳۱؛ ۷:۹۷)، مجازات نافرمانی همیشه سخت و شدید بوده است (خروج ۱:۳۲-۱۰). شیطان به عنوان یک مخلوق مسیح را در بیابان وسوسه کرد. شیطان تمام پادشاهی‌های جهان و شکوه آنها را به او پیشنهاد کرد، تا فقط این منجی به خاک افتد و او را عبادت کند. مسیح بلافاصله پیشنهاد او را رد کرد و از تثنیه ۱۳:۶ نقل قول کرد. عیسی با دلایل خوب به او پاسخ داد: «از من دور شو ای شیطان»! (متی ۱۰:۴؛ لوقا ۸:۴).
بعدها در عهد جدید مردم سعی کردند ابتدا پطرس (اعمال ۲۵:۱۰-۲۶) و سپس پولس و برنابا (اعمال ۹:۱۴-۱۵) را بپرستند. در هر دو مورد بلافاصله این عبادتِ نادرست رد می‌شود. یوحنا در اواخر عمر خود چنان جذب حضور فرشتگان شده بود که در دو موقعیت جداگانه وسوسه شد آنها را عبادت کند. در هر دو مورد، فرشتگان پرستش او را رد کرده و بار دیگر او را به پرستش خدا هدایت کردند (مکاشفه ۹:۱۹-۱۰؛ ۸:۲۲-۹).
اگر به احکام یا حتی به روش‌ها و آموزه‌های کتاب مقدس نگاه کنیم، خواهیم دید پرستش فرشتگان منع شده و نوعی بت‌پرستی محسوب می‌شود. فقط خدا را می‌توان پرستش کرد.
۵ پرسش دربارۀ فرشتگان
پرسش: چه کسی از فرشتگان پذیرایی کرد؟ (عبرانیان ۲:۱۳)
پاسخ: در عبرانیان ۲:۱۳ تعلیم داده شده است که “بعضی ندانسته از فرشتگان پذیرایی کردند”، اما این آیه انگیزۀ نهایی میهمان‌نوازی را شرح نمی‌دهد، بلکه برای نشان دادن این است که هرگز نمی‌دانید یک عمل محبت‌آمیز تا چه حد می‌تواند فراگیر باشد (متی ۴۰:۲۵و۴۵). چنین چیزی دقیقا برای ابراهیم و سارا (پیدایش ۱:۱۸-۳)، لوط (پیدایش ۱:۱۹-۲)، جِدعون (داوران ۱۱:۶-۲۴)، و مانُوَخ (داوران ۶:۱۳-۲۰) اتفاق افتاد. نویسندۀ عبرانیان نمی‌گوید ایمان‌داران باید انتظار داشته باشند فرشتگان را ملاقات کنند، بلکه او به‌صراحت بیان می‌کند وقتی کسی بر اساس کتاب مقدس میهمان‌نوازی می‌کند (اول تیموتائوس ۲:۳، تیتوس ۸:۱)، برکت غیر منتظره‌ای را در زمانی خاص دریافت خواهد کرد که در قسمت‌های ابتدایی عهد عتیق کاملا شرح داده شده است.
پرسش: فرشتگان مشتاق نظر کردن بر چه اموری هستند؟ (اول پطرس ۱۲:۱)
این بدان معنا نیست که فرشتگان در نقشۀ نجات خدا نقشی نداشتند. آنها تولد مسیح را اعلام کردند (لوقا ۲۶:۱-۳۵؛ ۱۰:۲-۱۴)، طی دوران آزمایش به او کمک نمودند (متی ۱۱:۴؛ لوقا ۴۳:۲۲)؛ وقتی از مردگان برخاست در کنار قبر او ایستادند (متی ۵:۲۸-۷؛ مرقس ۴:۱۶-۷؛ لوقا ۴:۲۴-۷) و در صعود او به آسمان نیز کنارش بودند (اعمال ۱۰:۱-۱۱).
از آن پس فرشتگان بر گناهکارانی که توبه کردند، جشن و سرور برپا کردند (لوقا ۷:۱۵و۱۰). رسولان ناظر فرشتگان شدند (اول قرنتیان ۹:۴). فرشتگان مراقب شبانانی هستند که معمولا گناه می‌کنند (اول تیموتائوس ۲۱:۵). آنها ارواح خدمتگزاری هستند که برای خدمت به کسانی که وارثان نجات هستند، فرستاده شدند (عبرانیان ۱۴:۱). پس از مرگ، مؤمنان برای پرستش آسمانی به فرشتگان خواهند پیوست (مکاشفه ۵: ۱۱-۱۴).
فرشتگان برای مراقبت از رسولان، خدمت به مقدسین، ستایش و پرستش در آسمان در کنار ایمان‌داران و برپایی جشن و سرور به‌خاطر نجات مردم کفایت می‌کنند، اما بر موضوع دیگری نیز تمرکز کرده‌اند. مانند پطرس، مریم و یوحنا که دویدند و روی مقبره خم شدند اما چیزی ندیدند (لوقا ۱۲:۲۴؛ یوحنا ۵:۲۰-۱۱) یا مانند مردی که به کتاب مقدس و شریعت چشم دوخت (یعقوب ۲۵:۱)، فرشتگان نیز تلاش می‌کنند شاهد ثمرۀ نجات باشند که خودْ حاصل رنج مسیح روی صلیب، قیام از مردگان و صعود به آسمان است.
فرشتگان، کنجکاوی مقدسی برای درک رحمت و فیضی را دارند که هرگز تجربه نخواهند کرد. فرشتگانِ مقدس نیازی به نجات ندارند و فرشتگان سقوط‌کرده نمی‌توانند نجات پیدا کنند، اما فرشتگان مقدس می‌خواهند معنای نجات را دریابند، تا خدا را به‌طور کامل تجلیل کنند که دلیل اصلی وجود آنهاست (ایوب ۷:۳۸؛ مزمور ۲:۱۴۸؛ اشعیا ۳:۶؛ لوقا ۱۳:۲-۱۴؛ عبرانیان ۶:۱؛ مکاشفه ۱۱:۵-۱۲؛ ۱۱:۷-۱۲).
۵ پرسش دربارۀ فرشتگان
پرسش: آیا کلیساها فرشته دارند؟ (مکاشفه ۱۶:۱-۲۰)
پاسخ: هفت ستاره (مکاشفه ۱۶:۱) پیام‌آوران هفت کلیسا (مکاشفه ۲۷:۱) هستند. بیشتر ترجمه‌های انگلیسی از کلمۀ “فرشته” به جای “پیام‌آور” برای ترجمه واژه angelos در یونانی استفاده کرده‌اند. با این وجود بهتر است از کلمۀ رایج “پیام‌آور” استفاده شود و اجازه دهیم زمینۀ متن، معنای آن را تفسیر کند.
“فرشته” اشاره به فرشتگان خوب (مکاشفه ۱۱:۵) یا فرشتگان بد (متی ۴۱:۲۵) دارد. در عهد جدید غالبا برای اشاره به پیام‌آوران بشری نیز به کار می‌رود (متی ۱۰:۱۱؛ مرقس ۲:۱؛ لوقا ۲۴:۷؛ یعقوب ۲۵:۲). ستاره در کتاب مقدس به چیزهای زیادی اشاره دارد؛ از جمله ستارۀ واقعی (مکاشفه ۱۴:۶)؛ مسیح (مکاشفه ۱۶:۲۲)؛ یا فرشتگان (ایوب ۷:۳۸). در ادبیات کهن، ستاره نشانگر شخص مهمی بود (دانیال ۳:۱۲). حتی جامعۀ امروز نیز ستارگان و سوپر استارهای خودش را دارد.
با توجه به همین موضوع، ستاره سه تفسیر منطقی دارد. برخی می‌گویند به نگرش کلیسا اشاره دارد. بعضی هم معتقدند اشاره به فرشتگان واقعی دارد. با این وجود، ایدۀ بشر منطقی‌تر به نظر می‌رسد.
اولین تفسیر این است که در عهد عتیق و عهد جدید از واژۀ “ستاره” و “پیام‌آور” برای اشاره به انسان استفاده می‌شود. دوم این که در هیچ قسمت از کتاب مقدس فرشتگان در جایگاه رهبری کلیسا قرار ندارند. سومین تفسیر این است که کلیسای خوب و جامع به این نتیجه رسیده است که مسیح خطاب به فرشتگان نمی‌نویسد، بلکه خطاب او به انسان‌ها است (مکاشفه ۱:۲و۸ و۱۲و۱۸؛ ۱:۳و۷و۱۴). در نهایت انسان‌ها و نه فرشتگان در قبال کارهای کلیسا مسئول بوده و پاسخ‌گوی خدا هستند (عبرانیان ۱۷:۱۳). فرشتگانْ مشتاق نظاره بر امور هستند (اول پطرس ۱۲:۱).
هفت “پیام‌آور” در واقع نمایانگر رهبری انسان در کلیسا که شامل سرپرست‌ها و بزرگان هستند، می‌باشند. این که آنها در دست راست مسیح قرار دارند، نمایانگر قدرت مسیح بر کلیساهاست. این به رهبران یادآوری می‌کند که به قدرت مسیح هدایت می‌شوند، نه خودشان.
نویسنده: جان مک آرتور
