۵ پرسش دربارۀ هم‌جنس‌گرایی
این مقاله را گوش کنید
۵ پرسش دربارۀ هم‌جنس‌گرایی
پرسش: اگر کتاب مقدس دربارۀ هم‌جنس‌گرایی خیلی کم صحبت می‌کند، چرا مسیحیان اصرار دارند که دربارۀ آن بسیار صحبت کنند؟
پاسخ: دلیل این که کتاب مقدس مطالب نسبتا کمی در مورد هم‌جنس‌گرایی می‌گوید، آن است که تا حدی یک گناه غیر قابل بحث در میان یهودیان و مسیحیان باستان بود. هیچ مدرکی مبنی‌بر این که یهودیت باستان یا مسیحیت اولیه هر گونه اِبراز عمل هم‌جنس‌گرایی را تحمل می‌کردند، وجود ندارد. کتاب مقدس چیزهای زیادی دربارۀ بت‌پرستی، ریاکاری مذهبی، بی‌عدالتی اقتصادی و پرستش کافران و بت‌پرستان بیان می‌دارد، زیرا آنها گناهان رایجی در میان قوم خدا در هر دو عهد بودند.
انبیا علیه هم‌جنس‌گرایی ایرادی نمی‌گرفتند، زیرا جوامع آن دوران، به ندرت مرتکب این گناه آشکار و فاحش می‌شدند. کتاب مقدس حتی در مورد هم‌جنس‌گرایی، کمتر از حیوان‌گرایی سخن می‌گوید اما این باعث نمی‌شود فکر کنیم حیوان‌گرایی نیز موضوع بی‌اهمیتی است (یا حتی زنای محارم یا آزار جنسی کودکان یا ۵ گناه دیگری که کتاب مقدس آشکارا از آنها سخن می‌گوید). شمارش تعداد آیات یا عناوین خاص بهترین راه برای تعیین جدی بودن موضوع این گناهان نیست.
با وجود تمام این موارد به نظر نمی‌رسد کتاب مقدس در مورد موضوع هم‌جنس‌گرایی سکوت کرده باشد. طبق شریعت موسی (لاویان) این گناه آشکارا محکوم شده است و در مهم‌ترین رسالۀ پولس (رومیان) به عنوان نمونۀ بارز نافرمانی انسان قلمداد شده است. در دو رسالۀ دیگر او (اول قرنتیان و اول تیموتائوس) تعدادی از کارهای زشت و گناهان دیگر ذکر شده‌اند و این یکی از دلایلی است که خدا معروف‌ترین شهرها را نابود ساخت و در کتاب مقدس نام آنها برده شده است (سُدوم و عَمورَه).
حتی متون پیدایش، امثال، غزل غزل‌ها، ملاکی، متی و افسسیان نیز همه چیز را دربارۀ ازدواج نمی‌گویند. وقتی که کتاب مقدس به شکل یک آیه از تعمید گرفتن به نیابت از مردگان (اول قرنتیان ۲۹:۱۵) آن هم به شکل یک‌جانبه و بدون در نظر گرفتن تفسیر تاریخی صحبت می‌کند، حق داشتیم فکر کنیم این موضوعی نیست که زیاد روی آن درنگ کرده یا تعمق کنیم. شهادت کتاب مقدس دربارۀ هم‌جنس‌گرایی هرگز مبهم و پوشیده نیست.
۵ پرسش دربارۀ هم‌جنس‌گرایی
پرسش: چرا عیسی هرگز دربارۀ هم‌جنس‌گرایی سخن نگفت؟
پاسخ: اصرار بر این که عیسی هرگز دربارۀ هم‌جنس‌گرایی سخنی نگفت، اصلا درست نیست. او نه‌تنها بارها به گونه‌ای آشکار بر روایت خلقت از ازدواج به عنوان پیوند مرد و زن در یک بدن (متی ۴:۱۹-۶؛ مرقس ۶:۱۰-۹) صحه گذاشت، بلکه گناه پورن (مرقس ۲۱:۷) همان کلمه‌ای که شامل هر نوع گناه جنسی است را محکوم نمود. فرهنگ عهد جدید، کلمۀ پورن را این‌گونه تعریف می‌کند: «مقاربت جنسی نامشروع، روسپی‌گری، بی‌عفتی و زنا». همچنین جیمز اِدوارد محقق عهد جدید می‌گوید: «در ادبیات یونان می‌توان دید که پورن به هر عمل جنسی نامشروع شامل زنا، رابطۀ جنسی خارج از ازدواج، روسپی‌گری و هم‌جنس‌گرایی اطلاق می‌شود». در عهد عتیق پورن به هر رابطۀ جنسی خارج از ازدواج میان یک مرد و یک زن گفته می‌شود که بر طبق تورات ممنوع است.
اجباری وجود نداشت که عیسی دربارۀ هم‌جنس‌گرایی موعظۀ خاصی داشته باشد، زیرا همۀ مخاطبین او می‌دانستند که در پنج کتاب اول عهد عتیق (تورات) هم‌جنس‌گرایی ممنوع شده است و آن را یکی از چندین مظهر گناه جنسی به حساب می‌آورند که در واقع خط قرمز یهودیان است. به‌علاوه، هیچ دلیل دیگری وجود ندارد تا سخنان عیسی (که توسط افرادی به غیر از خودش ثبت شده‌اند) را معتبرتر از بقیۀ کتاب مقدس بدانند. او اقتدار جاودان عهد عتیق (متی ۱۷:۵-۱۸) را تأیید کرد و می‌دانست شاگردانش جاهای خالی مفهوم حقیقی شخص و کار او را پر می‌کنند ( یوحنا ۲۵:۱۴-۲۶؛ ۱۲:۱۶-۱۵؛ لوقا ۴۸:۲۴-۴۹؛ اعمال ۱:۱-۲).
کوین دی‌یانگ کتابی به نام “کتاب مقدس واقعا چه تعلیمی دربارۀ هم‌جنس‌گرایی می‌دهد؟” به رشتۀ تحریر درآورده که برندۀ جایزه هم شده است. این کتاب مفید، مرجع ارزشمندی برای تعمق دربارۀ موضوع بحث‌برانگیز هم‌جنس‌گرایی است و آموزه‌های کتاب مقدس دربارۀ هم‌جنس‌گرایی را خلاصه کرده و به مخالفت‌های رایج مطرح‌شده از سوی مسیحیان و غیر مسیحیان پاسخ می‌دهد.
۵ پرسش دربارۀ هم‌جنس‌گرایی
پرسش: چرا سایر گناهان (مانند شکم‌پرستی) به اندازۀ روابط جنسی جدی گرفته نشده‌اند؟
پاسخ: آیا ما واقعا می‌خواهیم بیان کنیم که یک گناه چندان مهم نیست فقط چون نسبت به یک گناه دیگر سهل‌انگار بوده‌ایم؟ اگر مسیحیان به اشتباه گناه توبه‌نشدۀ شکم‌پرستی را تحمل می‌کنند، این موضوع بسیار حائز اهمیت است. گناه، باعث جدایی ما از خدا می‌شود. وقتی با آغوش باز از آن استقبال می‌کنیم، آن را بزرگ می‌داریم و از آن توبه نمی‌کنیم، پس خودمان را از بهشت و خدا دور کرده‌ایم.
۵ پرسش دربارۀ هم‌جنس‌گرایی
پرسش: آیا قرار نیست کلیسا مکانی برای دل‌شکستگان باشد؟
پاسخ: بله و آمین. ما به بخشش نیاز داریم. همگی ما نیازمند فیض هستیم. کلیسا قرار است مملو از گناهکاران باشد. اما در اینجا تناقضی وجود دارد؛ عضویت رسمی در کلیسا درست مانند عضویت در آسمان، از گناهکاران پشیمان و تولد تازه یافته تشکیل می‌شود. اگر انجیل را بدون دعوت به توبه موعظه کنیم، پس چیزی به غیر از انجیل رسولان را موعظه می‌کنیم. اگر آگاهانه به گناهکاران بی‌مبالات و توبه‌ناپذیر اجازه دهیم به عضویت و خدمت کلیسا وارد شوند، روح آنها را فریب می‌دهیم و خودمان را نیز در خطر می‌اندازیم. اگر گمان می‌کنیم مردم می‌توانند بدون ترک گناه، منجی پیدا کنند؛ پس نمی‌دانیم عیسی مسیح چگونه نجات‌دهنده‌ای است. جملۀ «بعضی از شما در گذشته چنین بودید» (اول قرنتیان ۱۱:۶)، دعوت پر از امید به تقدس برای گناهکارانِ جنسی و هر گناهکار دیگری است.
در زندگی، معدود مسائلی مهم‌تر از توبه وجود دارند. توبه به حدی مهم است که اناجیل و رسولان و عهد عتیق به‌وضوح تصریح می‌کنند که شما بدون آن وارد بهشت نمی‌شوید. حزقیال گفت: «توبه کنید و از تمامی نافرمانی‌های خود بازگردید» (حزقیال ۳۰:۱۸). یحیای تعمیددهنده گفت: «توبه کنید چون پادشاهی آسمان نزدیک شده است» (متی ۲:۳). عیسی گفت: «توبه کنید و به این خبر خوش ایمان بیاورید» (مرقس ۱۵:۱) و پطرس گفت: «توبه کنید و تعمید بگیرید» (اعمال ۳۸:۲) و پولس گفت: «خدا به همۀ مردمان در هر جایی حکم می‌کند توبه کنند» (اعمال ۳۰:۱۷).
بی‌تردید کلیسا برای شکستگان و کسانی است که کامل نیستند. شکستگانی که از آنچه در درونشان می‌شکند، بیزارند و افراد ناکاملی که از عیب و کاستی خود دست کشیده‌اند. اگر افراد دارای تمایلات هم‌جنس‌گرایی برای توبه انتخاب شده‌اند، پس راه حل این نیست که موضوع ترک گناه از معادلۀ انجیل حذف شود، بلکه باید کوشید یک اجتماع کلیسایی ساخت که در آن مسیحیان در شاگردی خود، توبۀ مادام‌العمر را تجربه کنند.
۵ پرسش دربارۀ هم‌جنس‌گرایی
پرسش: چگونه هم‌جنس‌گرایی می‌تواند گناه محسوب شود اگر شخصی با این تمایلات متولد شده باشد؟
پاسخ: همۀ ما محصول عامل وراثت و محیط هستیم. همگی با تمایلاتی که نباید محقق شوند و اشتیاق به چیزهای غیر مشروع دست و پنجه نرم می‌کنیم. ما به عنوان مسیحی می‌دانیم قلب‌هایی فریبنده داریم (ارمیا ۹:۱۷). ما مردمانی سقوط‌کرده با گرایش به گناه و خودفریبی هستیم. ما نمی‌توانیم بایدها را از آنچه هست، بیرون بکشیم. درک ما از اشتیاق و لذت یا خوشی و درد، اعتباربخشی به خودمان نیست. مردم شاید بدون تصمیم‌های آگاهانه دربارۀ خودشان جذب می‌گساری، بی‌بند و باری یا از خود بی‌خود شدن، خود دل‌سوزی یا رفتارهای گناه‌آلود شوند.
اگر “بودنْ” گرایشات و تجربه‌های شخصی است، “بایدها” استقبال از آنها و عملکرد بر اساس آنها را تعیین می‌کند، پس هیچ دلیل منطقی وجود ندارد که چرا باید به دیگر گرایشات جنسی (مانند گرایش جنسی به کودکان، حیوانات یا دوجنسی‌ها، رابطۀ جنسی با چند نفر و یا بی‌عفتی) برچسب زده شود. ما به عنوان مخلوقاتی که به شباهت خدا آفریده شده‌ایم، دارای ضوابط اخلاقی هستیم و در قبالِ کارها و شهوات جسمی خود مسئولیت داریم. پر واضح است گاهی به چیزهای اشتباهی تمایل پیدا می‌کنیم. مهم نیست که ما فکر می‌کنیم فقط یک‌بار از یک طریق متولد شدیم، بلکه مهم این است که مسیح اعلام می‌دارد ما از راه دیگری دوباره متولد می‌شویم (یوحنا ۳:۳-۷؛ افسسیان ۱:۲-۱۰).
نویسنده: کوین دی‌یانگ
