۷ پرسش دربارۀ تبدیل یا نوکیشی (تقلیب)
این مقاله را گوش کنید
۷ پرسش دربارۀ تبدیل یا نوکیشی (تقلیب)
پرسش: منظور از تبدیل یا نوکیشی چیست؟
پاسخ: کلمۀ “تبدیل” (تقلیب) در عهد جدید فقط یک‌بار به کار رفته است (اعمال ۳:۱۵) و چندین کلمۀ مختلف برای تبدیل (تقلیب) استفاده می‌شوند. اما ایدۀ همه یکی است. تغییر، هستۀ اصلی تبدیل یا نوکیشی است. این امر چه در تبدیل کردن دلار به یورو، حرکت توربین بادی به برق یا غیر مسیحی به مسیحی، صادق است. تبدیل شدن به یک مسیحی؛ یعنی باید تفکر و باورهای ما دربارۀ عیسی مسیح تغییر کنند و تبدیل به شخصی شویم که دیگر دشمن خدا نیست، بلکه فرزند محبوب خداست.
اما با بیان این موضوع، ایده‌های زیادی در مورد انجام یک تبدیل واقعی دخیل هستند. این به مفهوم روی‌گردانی از چیزهایی است که قبلا دوست داشتید و نسبت به آنها وفادار بودید، آنچه کتاب مقدس “بت‌ها” می‌نامد و روی آوردن به خدا برای خدمت و اعتماد به اوست، که کتاب مقدس آن را “توبه” می‌نامد. اعتماد به او یعنی تکیه کردن به وعده‌های بخشش و آشتی او از طریق انجیل عیسی مسیح، که کتاب مقدس آن را “ایمان” می‌نامد. پس کسی که تبدیل شده است شخصی است که از گناهان خود توبه کرده و تنها به مسیح ایمان آورده است. اما از این هم فراتر است. کسی که تبدیل شده در حقیقت شخصی است که توسط روح‌القدس از نو متولد شده و طبیعت جدیدی به او داده شده است، که خدا را دوست دارد و می‌خواهد او را خشنود کند؛ در واقع یک مخلوق جدید در مسیح است و در رستاخیزش با او زنده می‌شود. کتاب مقدس این را “تولد دوباره” می‌نامد. او کسی است که وفاداری و تابعیتش را تغییر داده و قلبش تازه شده است؛ یعنی دیگر شهروند قلمرو شیطان نیست و به پادشاهی خدا پیوسته است. تبدیل شدن به معنی متولد شدن در خانوادۀ خداست و دیگر نه بردۀ گناه، بلکه فرزند خدا شدن است. کتاب مقدس این را “فرزندخواندگی” می‌نامد.
وقتی همۀ اینها را کنار هم بگذارید، به مفهوم تبدیل می‌رسید. کسی که خدا درون او را تغییر داده است و او این تغییر را از طریق زندگی متعهدانه به پیروی از عیسی به همگان اعلام می‌کند و نشان می‌دهد. کسی که تبدیل شده است، شاگرد است و شاگردان اطاعت می‌کنند، زیرا تبدیل شده‌اند.
۷ پرسش دربارۀ تبدیل یا نوکیشی (تقلیب)
پرسش: چه کسی مسئول تبدیل است، خدا یا افراد؟
پاسخ: پاسخ کوتاه این پرسش هر دو است. خدا مسئول تبدیل است و افراد مسئول تبدیل شدن. اما هر چند خدا و افراد هر دو نقش ایفا می‌کنند، تبدیل، ابتدا کار خدا و سپس کار ماست.
ابتدا کار خداست چون کتاب مقدس می‌گوید ما در گناهان خود مرده بودیم و ذاتا زیر غضب خدا، بردۀ گناه، دشمن خدا، جدا از قوم خدا و بدون امید در دنیا بودیم. ما دقیقا از جایگاه بی‌طرفی و خنثی بودن آغاز نکردیم، قدرت و توانایی بسیار کمتری داشتیم. تغییر ما از سوی خودمان غیر ممکن است، مگر خدا ابتدا ما را از نو بسازد.
اما زمانی که خدا کار می‌کند، هنوز هم کارهایی هست که ما باید انجام دهیم. ما باید توبه کنیم و ایمان بیاوریم. خدا به جای ما توبه نمی‌کند و به جای ما ایمان نمی‌آورد. توبۀ ما یعنی تغییر فکر و باور، تغییر عشق و وفاداری. یعنی باید جهت پرستش خود را کاملا تغییر دهیم. ایمان ما اعتماد شگفت‌آور و شخصی به خدا برای عمل به وعده‌هایش در مسیح است. این نشانۀ وابستگی به چیزی یا کسی بیرون از خود ماست. کار اول خدا یعنی تولدی دوباره امکان کار بعدی یعنی توبه و ایمان ما را فراهم می‌سازد. او به ما عطای ایمان را می‌بخشد (افسسیان ۸:۲)، به این طریق که ما را به عنوان مخلوقاتی نو در مسیح زنده می‌کند که ذات او به سوی خدا بازمی‌گردد؛ نه آنکه از او دور شود و او مایل است به خدا اعتماد کند، نه آنکه به او شک داشته باشد.
پرسش: آیا کسی که تبدیل شده است، می‌تواند نجاتش را از دست بدهد؟
پاسخ: اگر تبدیل ابتدا کار خداست تا حیاتی نو به ما بدهد و سپس کار خودمان است که با توبه و ایمان به آن پاسخ دهیم و در یک مخلوق جدید کاملا این کار عادی است؛ بنابراین کسی که تبدیل شده است، نجاتش را از دست نخواهد داد. اکنون که از یک مخلوق قدیمی به مخلوق جدیدی تبدیل شده است، دیگر نمی‌تواند دوباره همان مخلوقی شود که در گناهش مرده است.
اما این فقط یک نتیجه‌گیری منطقی نیست. عیسی گفت: «گوسفندان من به صدای من گوش فرا می‌دهند؛ من آنها را می‌شناسم و آنها از پی من می‌آیند. من به آنها حیات جاویدان می‌بخشم و به یقین هرگز هلاک نخواهند شد. کسی آنها را از دست من نخواهد ربود. پدر من که آنها را به من بخشیده از همه بزرگ‌تر است. هیچ کس نمی‌تواند آنها را از دست پدر من برُباید. من و پدر یکی هستیم» (یوحنا ۲۷:۱۰-۳۰). عیسی دو وعده می‌دهد و آنها به دو جنبۀ توبه و تبدیل مرتبط هستند: «کار ما و کار خدا».
از یک‌سو، عیسی وعده می‌دهد گوسفندانش صدایش را خواهند شنید و به دنبال او خواهند آمد. ماهیت ایمانِ نجات‌بخش آن است که به وعده‌ها عمل می‌کند. اگر نکند، ایمان حقیقی نیست. اما عمل می‌کند، زیرا عیسی وعدۀ آن را می‌دهد. حفظ ایمان نتیجۀ پایداری و تلاش بیشتر نیست، حفظ ایمان نتیجۀ وفاداری عیسی به وعده‌هایش می‌باشد.
از سوی دیگر عیسی به ما تضمین می‌دهد که محکم دست ما را گرفته است و هیچ کسی آن‌قدر قوی نیست تا بتواند این پیوند را پاره کند. به‌علاوه پدر محکم به ما چسبیده است و هیچ کسی قادر نیست ما را از دستان او برباید. ما نباید نگران باشیم که پدر یا پسر نظرشان را تغییر دهند. آنها در تعهد خود برای بخشیدن یک حیات جاودان به تمام کسانی که صدای مسیح را می‌شنوند و از او پیروی می‌کنند، ثابت‌قدم و متحد هستند.
ما نمی‌توانیم درون یک نفر را ببینیم تا قلب او را ارزیابی کنیم تا بفهمیم آیا واقعا خلقتی نو در مسیح دارد یا خیر. تنها بر اساس آنچه می‌بینیم یا می‌شنویم، می‌توانیم نظر دهیم. یعنی گاهی کسانی که ظاهرا تبدیل شده‌اند؛ دور از ایمان گام برمی‌دارند، خداوندشان را انکار می‌کنند و به زندگی گناه‌آلود و بی‌ایمان خود بازمی‌گردند. اما این برگشت از دین و خدا نشان نمی‌دهد نجات از دست رفته باشد، بلکه ثابت می‌کند که آنها هرگز تبدیل نشده‌اند.
۷ پرسش دربارۀ تبدیل یا نوکیشی (تقلیب)
پرسش: آیا تبدیل از اهداف بشارت است؟
پاسخ: بله و خیر. ما خبر خوب انجیل را پخش می‌کنیم؛ چون می‌خواهیم شاهد تبدیل مردم باشیم و می‌دانیم هیچ کس بدون ایمان به مسیح نجات نمی‌یابد. بنابراین بله، از جهتی هدف ما در بشارت، تبدیل است.
اما وقتی مفهوم تبدیل را بر اساس کتاب مقدس متوجه می‌شویم، می‌فهمیم در نهایت نمی‌توانیم کسی را تبدیل کنیم. این از حد توان ما بیشتر است. خدا باید وارد عمل شود و اگر خدا کاری نکند هیچ اتفاقی نمی‌افتد.
بنابراین خدا برای تبدیل گناهکاران و نافرمان‌ها به خادمین و قدیسین چگونه عمل می‌کند؟ او به قدرت روح‌القدس از طریق موعظۀ انجیل این کار را انجام می‌دهد. روح‌القدس تحت کنترل ما نیست، بلکه موعظۀ انجیل در اختیار ماست. بنابراین هدف ما (چیزی که مسئول آن هستیم) تبدیل نیست، بلکه انتقال جسورانه، شجاعانه و وفادارانۀ پیام نجات، هدف ماست. این موضوع پیامدهای بزرگی دارد. اگر هدف من به جای موفقیت، وفاداری باشد پس کمتر وسوسه می‌شوم به روش‌های فریبکارانه یا متقلبانه متوسل شوم تا به جواب برسم. اگر هدف من وفاداری باشد، پس نگران راستین بودن و درستی آن خواهم بود نه مرتبط بودن آن. اگر هدف من وفاداری باشد در عین حال می‌خواهم متقاعد کننده نیز باشم؛ اما اگر متقاعد کننده نباشم، دل‌سرد نمی‌شوم و اگر متقاعد کننده باشم، به خودم مغرور نمی‌شوم. وقتی هدفْ وفاداری است، من آزاد هستم تا بشارت‌دهنده‌ای باشم که کمتر از یک مبشر کامل است و این بهتر از آن است که اصلا بشارت‌دهنده نباشم.
۷ پرسش دربارۀ تبدیل یا نوکیشی (تقلیب)
پرسش: کلیسا چگونه باید پاسخ کسی را بدهد که می‌گوید تبدیل شده است اما مانند تبدیل‌شده‌ها زندگی نمی‌کند؟
پاسخ: نشانۀ یک فرد مسیحی آن است که نه‌تنها از گذشتۀ خود توبه کرده و ایمان آورده است، بلکه همچنان در زندگی خود به توبه و ایمان ادامه می‌دهد. این ماهیت او به عنوان مخلوق جدید در مسیح است. یکی از اهداف کلیسا نشان دادن حقیقت و قدرت انجیل می‌باشد. دنیا به‌راحتی می‌تواند شخصی که به شباهت مسیح درآمده است را حذف کند. اما کار دشواری است اگر بخواهد همۀ شاگردان که به شباهت مسیح هستند را نادیده بگیرد.
وقتی کسی به کلیسا می‌پیوندد، کلیسا به کل دنیا می‌گوید اگر می‌خواهید بدانید مسیحی کیست، به این فرد نگاه کنید. ما اعتبار و آبروی خودمان به عنوان پیروان مسیح را به او پیوند می‌زنیم، زیرا فکر می‌کنیم که او همان شخص حقیقی است.
اما وقتی کسی می‌گوید تبدیل شده است، ولی طوری زندگی نمی‌کند که نشان‌دهندۀ این تبدیل باشد، کل موضوع تضمین و شهادت گروهی را به خطر می‌اندازد. ایمان‌داری که اعتراف کرده اما به گناه ادامه می‌دهد و توبه نمی‌کند معتقد است مسیح مردم را واقعا تغییر نمی‌دهد. این نشان می‌دهد ثمرۀ روح برای تضمین نجات، لازم نیست. پس ایمان‌داران داخل کلیسا و غیر ایمان‌داران بیرون از کلیسا سردرگم می‌شوند که پیروی از عیسی به چه معناست یا آیا انجیل، واقعا درست است؟
عیسی و رسولان این موضوع را جدی گرفتند و به کلیسا دستور دادند عاشقانه و صبورانه در پی توبه باشند (متی ۱۸ و اول قرنتیان ۵). اما اگر توبه انجام نشود، پس کلیسا باید با محبت و امیدوارانه کسانی که توبه نکرده‌اند را از کلیسا بیرون کند و همچون غیر ایمان‌دار با او رفتار کند. این بدان معنا نیست که کلیسا آنها را به جهنم می‌فرستد، چون وظیفۀ ما نیست، بلکه بدان معناست که کلیسا دیگر قادر نیست بر اعتراف آن فرد به ایمان مهر تأیید بزند و او را الگوی پیروی از عیسی بداند. هدف اصلی توبۀ آنها، شفافیت برای دنیا و هشدار خفیف به کلیسا است. انجیل اعلام می‌دارد که عیسی نه‌تنها می‌بخشد، بلکه مردم را تغییر می‌دهد، گاهی به‌آرامی اما مطمئنا همیشه است. اگر کسی اقرار به ایمان می‌کند حتما تغییر نمی‌کند، نه به این دلیل که انجیل کار نمی‌کند، بلکه چون خدا واقعا در زندگی آنها وجود ندارد.
۷ پرسش دربارۀ تبدیل یا نوکیشی (تقلیب)
پرسش: آیا کسانی که هرگز چیزی دربارۀ عیسی نشنیده‌اند، می‌توانند رابطۀ درستی با خدا داشته باشند، بدون آن که تبدیل شوند؟
پاسخ: تعداد زیادی از افراد در آسمان خواهند بود که نام عیسی را در تمام عمر خود نشنیده‌اند، هرگز به نام او تعمید نگرفته‌اند و هرگز مسیحی نشده‌اند. افرادی مانند ابراهیم، یوسف، داوود و حزقیال. اما هیچ کسی در آسمان نخواهد بود که روی زمین زندگی کرده باشد و به قدرت روح‌القدس از طریق ایمان به وعده‌های آشکار خدا، وعده‌هایی که در عیسی مسیح و از طریق او محقق شدند، حیات نو نیافته باشد.
همۀ انسان‌ها از آدم آمده‌اند و همه در گناه و زیر لعنت خدا متولد شده‌اند. برای رابطۀ درست با خدا، باید تازه و نو شویم. اینک که مسیح آمده است، از طریق پیام انجیل حیات نو یافته‌ایم. همان‌طور که پطرس جسورانه اعلام نمود: «در هیچ کس جز او نجات نیست، زیرا زیر آسمان نامی دیگر به آدمیان داده نشده تا بدان نجات یابیم» (اعمال ۱۲:۴). بنابراین درست همان‌طور که آزاد شده‌ایم تا در بشارت وفادار باشیم، به سوی رسالت جهانی سوق داده می‌شویم. خدا دنیا را با خودش آشتی می‌دهد و این کار را از طریق انجیل پسرش انجام می‌دهد. کار مقتدرانه و قدرتمند خدا در نوسازی قومش از طریق موعظۀ انجیل نه‌تنها چیزی از انگیزۀ ما نمی‌کاهد، بلکه به ما جسارت می‌دهد پیش برویم، پیام او را سخاوتمندانه بفرستیم و در دعا پایدار باشیم.
پرسش: اگر مطمئن نباشم که تبدیل شده‌ام، چه می‌شود؟
پاسخ: به بسیاری افراد گفته شده است تضمین نجات، مبتنی‌بر صداقت دعای آنهاست. برخی هم آموخته‌اند تضمین را فقط از راه تجربۀ معنوی یا دستیابی به نوعی تقدس، می‌توان یافت. البته در این حرف کنایه‌ای هم وجود دارد، جست‌وجوی تضمین در این چیزها بر نگرانی شما خواهد افزود. از کجا می‌دانید دعای توبۀ شما واقعا صادقانه بوده است؟ چه کسی می‌تواند بگوید چقدر تقدس کافی است؟ چه اتفاقی می‌افتد اگر تجربۀ معنوی من کم‌رنگ شود یا تغییر کند، از کجا بدانم ریاکارانه نیست؟
تنها یک مکان برای جست‌وجوی اطمینان وجود دارد؛ تنها یک کار وجود دارد که اگر مطمئن نیستید تبدیل شده‌اید، باید انجام دهید. در توبه و ایمان به مسیح بنگرید. این فقط شروع زندگی مسیحی نیست، بلکه کل زندگی مسیحی است. مسیح مردگان روحانی را زنده می‌کند. زندگی همیشه خودش را آشکار می‌سازد. گاهی میان علف‌های هرز گناهان خویش گیر افتاده‌ایم و به‌سختی نشانه‌های فیض حیات‌بخش خدا را می‌بینیم. همین‌جاست که موعظۀ انجیل در کلیسای محلی به کمک ما می‌آید. از آنها بخواهید به درون شما بنگرند و بگویند در شما چه می‌بینند و به آنها بگویید در آنها چه می‌بینید. شما با همدیگر مانند یک همکاری متقابل اطمینان‌بخش هستید، یکدیگر را با شواهد فیض تبدیل‌کنندۀ خدا که در زندگی توبه و ایمان پایدار نمایان می‌شود، تشویق می‌کنید.
نویسنده: مایکل لارِنس
