۴ پرسش دربارۀ عبادت‌های اصلی خانواده
این مقاله را گوش کنید
۴ پرسش دربارۀ عبادت‌های اصلی خانواده
پرسش: شاگردی خانواده چیست؟
پاسخ: والدین گاهی با روش‌های مهم و واضح اما بیشتر با روش‌های جزئی و معمولی بر فرزندان خود تاثیر می‌گذارند. ما والدین مسیحی از این تاثیرگذاری استفاده می‌بریم تا در شناخت و پیروی خدا به آنها کمک کنیم. شاگردی خانواده یک رهبری فوق‌العاده مهم و در عین حال معمولی است که والدین در خانواده‌های خود انجام می‌دهند.
بسیار حائز اهمیت است زندگی‌های خودمان را وقف هدایت و راهنمایی فرزندانمان کنیم تا پیروان و دوستان عیسی باشند. سه دلیل عمده برای این اهمیت وجود دارد. در درجۀ اول بسیار مهم است، چون خداوند سزاوار پرستش ماست. کاملا مشخص است هر شخص یا چیزی که زندگی ما حول آن می‌چرخد، به‌شدت ناکافی خواهد بود. دوم، خداوند این را از ما خواسته است. در کتاب مقدس بارها و بارها به صورت ضمنی و آشکار انتظاراتی مطرح شده‌اند که خدا از ما می‌خواهد آنچه را که از او یافته‌ایم را به نسل بعدی منتقل کنیم و روی نسل‌های بعدی تاثیر بگذاریم. اگر خدا فرمان داده است، پس باید برای پیروان او در اولویت باشد و در نهایت، هیچ چیزی برای یک فرزند بهتر از نجات و رستگاری توسط عیسی نیست. به همین دلیل، هیچ راهی بهتر از تلاش و کوشش صادقانه برای هدایت یک روح جوان به سوی شناخت خداوند وجود ندارد.
درست به همان اندازه که شاگردی مهم است، بهترین کار آن است که بیشتر اوقات، شرایط به صورت روزمره و عادی پیش برود. امیدواریم در مواقعی تجربیات فوق‌العاده‌ای وجود داشته باشد که خانواده را با هم به سمت مسیح سوق دهد، اما اغلب و به‌طور مؤثرتر، شاگردی خانواده از طریق تعاملات عادی و روزمره بین والدین و فرزندان صورت می‌گیرد. بهترین شکل شاگردی وقتی است که خواندن کتاب مقدس با هم، دعای با هم، یا گفت‌وگوهای الهیاتی با هم، کاری عادی تلقی شوند. این کارها زمانی عادی می‌شوند که در کارهای روزمرۀ خانواده تنیده شده باشند. بهترین شکل رهبری معنوی در خانۀ مسیحی، آن است که همواره عادی، روتین و معمولی باشد.
۴ پرسش دربارۀ عبادت‌های اصلی خانواده
پرسش: آیا خدا مرا مسئول نجات فرزندم کرده است؟
پاسخ: اگر نجات فرزندان به کیفیت پرورش و تربیت والدین بستگی داشت، پس ما هرگز شاهد نجات بچه‌ای نمی‌بودیم. هیچ یک از ما آن‌قدر والدین عالی و کاملی نیستیم که فرزندانمان با تلاش و کارهای ما بتوانند عیسی را پیدا کنند. نجات یک فرزند فقط به‌واسطۀ فیض از طریق ایمان است. به همین دلیل هیچ پدر یا مادری نمی‌تواند به تلاش خود مباهات کند. تمام اعتبار و افتخار آن نصیب مسیح است و ما فقط افتخار دیدن آن را داریم.
این حقیقت هم ما را آزاد می‌سازد، هم مسئولیتی به عهدۀ ما می‌گذارد. ما را آزاد می‌کند، چون می‌توانیم مطمئن باشیم با وجود تمام تلاش‌های والدین، هیچ فرزند بی‌ایمانی دلیلی برای شرمندگی یا خودآزاری والدین باقی نمی‌گذارد. پدرها و مادرها نباید خودشان را به‌خاطر فرزند سرکش و گمراه سرزنش کنند، بلکه باید همچنان به نجات او امیدوار باشند، زیرا هیچ موردی (یعنی هیچ شخصی) برای انجیل واقعا از دست رفته نیست. همچنین این امید، ما را آزاد می‌کند تا در زمانی که قلب فرزندمان به سمت خدا بازمی‌گردد، همراه او و برای او خداوند را عبادت کنیم. از آنجایی که در این پروسه شرکت می‌کنیم اما هیچ افتخاری نصیب ما نمی‌شود، واقعا و آزادانه می‌توانیم خدایی را بپرستیم که سزاوار ستایش است، زیرا عزیزترینمان را نجات داده است.
با این حال این دلیل که ما توانایی نجات فرزندانمان را نداریم، عذر و بهانۀ درستی نیست که در این راه تلاش نکنیم. این خود امتیاز و افتخاری است که خدا در عین این که خود نجات‌دهنده است، والدین ناکامل را به مسیری دعوت کرده که از طریق آنها نقشۀ نجات خود را اجرا کند. با شاگردسازی در خانه‌های خودمان در واقع صادقانه دانه‌های حقیقت را می‌کاریم و آبیاری می‌کنیم و اذعان می‌داریم: «گر چه فقط خدا می‌تواند آن را رشد دهد، اما در این مأموریت بزرگ که مسیح خودش به ما سپرده یعنی شاگردسازی در همه جا، مشارکت می‌کنیم». منظور از “همه جا”، دور میز آشپزخانه، داخل ماشین، زمین بازی و هر جای دیگری است که خانواده در آنجا هستند.
۴ پرسش دربارۀ عبادت‌های اصلی خانواده
پرسش: چگونه برای تعلیم خانواده‌ام در مورد خدا آمادگی کافی پیدا کنم؟
پاسخ: برای این که به خانواده‌تان در مورد خدا تعلیم دهید، نیازی نیست که حتما یک استاد الهیات یا پدر و مادری باشید که در دانشکدۀ الهیات درس خوانده است. هیچ پیش‌نیاز تحصیلی لازم ندارید تا تبدیل به یک پدر یا مادر خداپرست شوید. شاگردی خانواده می‌تواند برای هر پدر و مادری به اندازۀ کافی دشوار و ترسناک باشد، چه برسد به کسی که با دانش، مطالعه یا تردیدهای شخصی خود هم دست و پنجه نرم می‌کند. اگر خانواده‌ای را تصور می‌کنید که دور آتش یا میزی نشسته‌اند و شما سخنرانی پُرباری در مورد خدا می‌کنید و خانوادۀ مخاطب شما درخواست سخنان بیشتری می‌کنند، پس وقت آن است انتظارات خود را از نو تعیین کنید.
شاگردی خانواده باید طوری باشد که کاملا به همراه یکدیگر وارد کتاب مقدس شوید، اما نیازی نیست رهبری حرفه‌ای داشته باشید. نه‌تنها منابع فراوانی وجود دارند که به رهبری عبادت و پرستش در خانه به شما کمک می‌کنند، بلکه می‌توانند به‌سادگی خواندن بخشی از کتاب مقدس و سپس پرسیدن پرسش دربارۀ آن باشد: «آیا این درست است، چه چیزی را در زندگی خودمان و در خودمان تغییر می‌دهد»؟
دقت کنید که خانواده را در گفت‌وگوها وارد کنید. بهترین تعلیم آن است که فقط حرف نزنید. خانوادۀ شما فقط نیاز ندارند به آنها بگویید، چه چیزی حقیقت است و چه چیزی نیست. وقتی دربارۀ پیامدهای حقیقت خدا در زندگی‌شان پرسش‌های خوبی از آنها می‌پرسید و همچنین نظر آنها را به این جلب می‌کنید که طرح منحصربه‌فرد آنها چه پیامدهایی در آنچه خدا آنها را بدان فرا خوانده است، برایشان دارد، حتما بهرۀ فراوانی خواهند برد.
در عین حال اگر مایلید در تعلیم و در مدیریت رفتار با برخی موارد تربیت/شاگردسازی مهارت پیدا کنید، این ایده بسیار عالی است که در این زمینه‌ها رشد کنید. به ایجاد رابطه با یک مربی یا کسی که قبول دارید یا به مطالعۀ برخی منابع مربوط به تعلیم و تربیت فرزندان فکر کنید.
۴ پرسش دربارۀ عبادت‌های اصلی خانواده
پرسش: چطور برای هدایت خانواده‌ام برنامه‌ریزی کنم؟
پاسخ: به جای آن که به یک‌باره دربارۀ کار دلهره‌آور هدایت فرزند از تولد تا بزرگ‌سالی فکر کنید، بهتر است آن را به چند دسته تقسیم کنید که چهارچوب ادارۀ خانواده را می‌سازند و همچنین نقشۀ شما را به قطعات کوچک‌تر تقسیم می‌کنند. به این فکر کنید که برنامۀ شاگردی را به ۴ دسته تقسیم کنید: «الگوسازی، زمان، لحظات و نقاط عطف».
قدم زدن شما با خدا مهم‌ترین جنبۀ نقشۀ شاگردی خانوادۀ شما است. پیش از آن که به هدایت پسران و دختران جوان فکر کنید، به این فکر کنید که خودتان فرزند پدر آسمانی هستید. به نظرتان ریتم اصول معنوی شخصی خودتان چگونه باید باشد؟ اگر متأهل هستید، جست‌وجوی خدا چه همراه با همسرتان، چه خودتان به تنهایی چگونه است؟ البته، شما کامل نخواهید بود و فرزندانتان نیز به کامل بودن شما نیاز ندارند. پس خوب دقت کنید توبه برای شما چگونه به نظر می‌رسد. شما چگونه می‌توانید نقص‌ها و کاستی‌های خودتان را در کنار خانواده داشته باشید و با پشتکار فراوان بکوشید از روحتان مراقبت کنید.
اگر شما به‌طور صادقانه و شخصی از خدا پیروی می‌کنید، اکنون زمان آن است که در مورد زمان‌های مشخص و برنامه‌ریزی شده‌ای فکر کنید که به عنوان یک خانواده دور هم جمع می‌شوید تا عمدا در مورد زندگی انجیلی خود صحبت کنید و آن را تجربه کنید. زمان شاگردی خانواده بر اساس نظم و ترتیب خانواده تعیین می‌شود و فقط برای همین کار در نظر گرفته شده است. اگر بچه‌هایتان کوچک هستند، شاید در کنار تخت آنها یا زمان صرف غذا بهترین وقت باشد. اگر بچه‌های بزرگ‌تری دارید، صرف یک صبحانۀ دسته‌جمعی زمان خوبی به نظر می‌رسد. شاید برنامه‌های فردی تعیین کرده باشید، اما قطعا وقتی بچه‌ها بزرگ می‌شوند باید آنها را تغییر دهید. هر خانواده و همچنین هر یک از اعضای خانواده با هم متفاوتند، پس باید زمان‌بندی‌های شما انعطاف‌پذیر باشند تا همه بتوانند خود را تطبیق دهند. اما صرف نظر از این که خانوادۀ شما چگونه است، باید در نظر بگیرید که چه زمانی روزانه، هفتگی یا ماهانه می‌تواند برای شاگردسازی مشترک اختصاص داده شود.
وقتی که برای شاگردسازی به صورت روتین و اختصاصی زمان‌بندی می‌کنید، توجه داشته باشید چگونه می‌توانید از لحظاتی که در تعاملات خانوادگی برایتان پیش می‌آید، بهترین استفاده را ببرید. ما این را لحظات شاگردی خانوادگی می‌نامیم. آن لحظات، پراکنده و غیر قابل پیش‌بینی هستند اما در کمک به کل برنامۀ شما حائز اهمیت می‌باشند. شاید به این فکر کنید که به دنبال فرصت‌های شاگردی در شرایط مختلف، از جمله تنبیه فرزند به‌خاطر خراب‌کاری، جشن گرفتن برای موفقیت او یا کمک به رفع شرایط احساسی مانند ترس، اضطراب، خشم یا شادی باشید.
اکنون که نقشۀ شما روند منظم و پیوسته‌ای در پیش گرفته است، ارزش دارد زمانی را هم به چگونگی به کار بردن انجیل وفادار خدای‌مان در اوج‌ها و فرودهای زندگی فرزندتان اختصاص دهید. ما این را “نقطۀ عطف شاگردی خانواده” می‌نامیم. چگونه نقاط عطفی ایجاد کنیم تا بزرگ‌ترین لحظات زندگی ایمانی فرزندانمان را جشن بگیریم یا در هدایت آنها تا بزرگ‌سالی به آنها کمک کنیم؟ چه چیزی در اختیارشان می‌گذارید تا به آنها یادآوری شود خدا چه چیزی به آنها داده است؟ علاوه بر این، پایین‌ترین نقاط هم فرصت‌های مهمی برای شاگردسازی هستند. مرگ، بدرفتاری، فراق و سایر حوادث آسیب‌زننده هنوز نقاط عطفی هستند که به شما فرصت می‌دهند خدای استوار و مهربان را به یاد فرزندانتان بیاورید.
نویسنده: آدام گریفین
