۴ پرسش دربارۀ شام خداوند
این مقاله را گوش کنید
۴ پرسش دربارۀ شام خداوند
پرسش: شام خداوند به چه معناست؟ چگونه مطمئن شوم شرکت من در شام خداوند مفهومی دارد؟
پاسخ: شام خداوند پرستشی زیبا است که خداوند عیسی برای خیر معنوی قوم خویش دستور آن را داد. با این وجود اگر ما از روی عادت و برای رفع تکلیف بدون آن که دلیل آن را بدانیم در این مراسم شرکت کنیم یا بدتر، برداشتی اشتباه از آن داشته باشیم، تمام برکت آن را از دست می‌دهیم. شام خداوند خوراک عهد جدید است که به‌واسطۀ عیسی مقرر شده تا توسط کلیسای محلی برگزار شود.
در شام خداوند ایمان‌داران نان و شراب را که نماد بدن و خون مسیح است می‌خورند. از طریق شرکت در این شام ایمان‌داران با هم مرگِ قربانی خداوند را به یاد می‌آورند، از هم‌نشینی با مسیح و یکدیگر شادی می‌کنند. از فیض پایدار و ماندگار مسیح تقویت و تغذیه می‌شوند و مرگ مسیح را تا زمان بازگشت او اعلام می‌کنند (متی ۲۶:۲۶-۲۹؛ لوقا ۱۴:۲۲-۲۰؛ اول قرنتیان ۲۳:۱۱-۲۶). ایمان‌داران ترغیب می‌شوند پیش از مراسم به خودشناسی و درون‌نگری بپردازند.
برای آن که هدفمند در شام خداوند شرکت کنید به “نگاه کردن” در این ۵ جهت دقت کنید:
- ما به عقب می‌نگریم: خون و بدن مسیح که برای ما روی صلیب داده شد را به یاد می‌آوریم؛ به خاطر می‌سپاریم که بخشش گناهان و حیات جاویدان حاصل این مرگ بوده‌اند.
- به بیرون می‌نگریم: ما پیوندهای خانوادگی که با برادران و خواهران خود در کلیسای محلی در مسیح به اشتراک گذاشته‌ایم را جشن می‌گیریم.
- به بالا می‌نگریم: متوجه می‌شویم بالا رفته‌ایم تا کنار میزبان آسمانی خود عیسی، کسی که قلب‌های گرسنۀ خود را برای تغذیه از فیض عهد جدید به او نشان می‌دهیم، بنشینیم.
- به درون می‌نگریم: قلب‌های خودمان را بررسی می‌کنیم تا مطمئن شویم در ایمان و توبه گام برمی‌داریم و با محبت برای برادران و خواهرانمان در مسیح زندگی می‌کنیم.
- به جلو می‌نگریم: به امید آن روز با شکوه منتظر می‌مانیم تا زمانی که تحقق وعده‌های خدا در ضیافت آسمانی او را جشن بگیریم.
۴ پرسش دربارۀ شام خداوند
پرسش: چه کسی می‌تواند در شام خداوند شرکت کند؟
پاسخ: از آنجایی که شام خداوند، خوراک عهدْ و پیمان کلیسا است، حد و مرزهای مشخصی برای شرکت‌کننده‌های خود دارد. شام خداوند، خوراکی برای ایمان‌داران تعمید یافته است که از اعضای دائمی و وفادار کلیسای محلی هستند.
ابتدا شام خداوند برای ایمان‌داران مسیحی است؛ کسانی که از گناهان خود توبه کرده‌اند و برای حیات جاویدان به عیسی اعتماد نموده‌اند. غیر مسیحیان نمی‌توانند در این مهمانی شرکت کنند، زیرا به مرگ مسیح برای بخشش گناهانشان ایمان ندارند. آنها نمی‌توانند عیسی و خانواده‌اش را همراهی کنند، زیرا برای نجات به عیسی اعتماد نکرده‌اند و جزء این خانواده نیستند. آنها نمی‌توانند مرگ عیسی را به یاد بیاورند، زیرا به اهمیت آن برای زندگی خود باور ندارند.
دوم، شام خداوند برای کسانی است که تعمید گرفته‌اند. نه‌تنها باید به مسیح اعتماد کرده باشند، بلکه باید آشکارا با او و خانواده‌اش هم‌هویت گردند. تعمید، روشی برای اِعلان هویت علنی فرد است. تعمید و شام خداوند هر دو از نشانه‌های عهد جدید هستند. تعمید اولین نشانۀ عهد و شام خداوند نشانۀ مداوم آن است. شخص در تعمید، نام خانوادگی دریافت می‌کند که پیش از نشستن کنار میز شام خداوند به این نام خانوادگی نیاز دارد.
سوم، شام خداوند برای کسانی است که مدتی طولانی عضو کلیسای محلی بوده‌اند. عضویت در کلیسای محلی برای زندگی مسیحی اختیاری نیست، بلکه ضروری است. کلیسای محلی مکانی است که با عیسی و خانواده‌اش پیمان می‌بندیم. عضویت در کلیسای محلی، اطاعت مهم از اصول عیسی است. بنابراین پیش از نشستن در کنار اعضای خانواده باید مطمئن شوید به عنوان عضوی از این خانواده به آنها متعهد هستید، تعهدی که از طریق عضویت صورت می‌گیرد. عضویت معتبر، یعنی شخص تحت انضباط کلیسایی (تنبیه) نیست و بنابراین هنوز به عنوان بخشی از بدن کلیسا شناخته می‌شود (متی ۱۵:۱۸-۲۰؛ اول قرنتیان ۱:۵-۱۱).
۴ پرسش دربارۀ شام خداوند
پرسش: چرا باید در کلیسا برای شام خداوند گرد هم آییم؟ چرا نمی‌توان شام خداوند را در خانه یا محل دیگری برگزار کرد؟
پاسخ: زیربنای این پرسش را فرضیه‌های خاص دربارۀ نقش کلیسا در زندگی مسیحی تشکیل می‌دهند. بسیاری از مسیحیان اِونجلیکال به اشتباه تصور می‌کنند زندگی مسیحی فقط چیزی “بین من و عیسی” است، یک رابطۀ خصوصی با خدا که هیچ کس دیگری در آن دخالت ندارد. مردم کلیسا را به گونه‌ای می‌بینند که هیچ ربطی به ایمان آنها ندارد. کلیسا را چیزی اختیاری می‌دانند که شاید به ایمان شخص کمک می‌کند، اما برای ایمان او ضرورت ندارد. با چنین طرز فکری، شام خداوند مانند یک شام خصوصی با عیسی است.
با این وجود بر اساس کتاب مقدس ایمان شخص به مسیح از شرکت در مراسم خانوادگی مسیح جدایی‌ناپذیر است. کلیسای محلی جایی است که در آن زندگی مسیحی داریم. عیسی فقط برای نجات افراد جان خود را فدا نکرد، بلکه مُرد تا مردم را نجات دهد و آنها را به خانواده خود تبدیل کند (افسسیان ۱۹:۲-۲۰؛ عبرانیان ۱۱:۲-۱۳).
وقتی درک کنیم که کلیسا یک خانواده است، بهتر می‌توانیم تأکید کتاب مقدس بر شام خداوند به عنوان یک مهمانی خانوادگی را متوجه شویم و آن را با اعضای خانوادۀ عیسی در کلیسا جشن بگیریم. به همین دلیل شام خداوند را باید فقط وقتی برگزار کرد که اعضای کلیسا، به نام عیسی دور هم جمع می‌شوند.
پولس در تعالیم اصلاحی خود دربارۀ شام خداوند در اول قرنتیان ۱۱، بارها بر گردهمایی کلیسا به عنوان زمینه‌ای برای شام خداوند تأکید می‌کند:
- «زیرا وقتی شما گرد هم می‌آیید، به جای فایده باعث ضرر است» (۱۷:۱۱ ب).
- «آنگاه که به عنوان کلیسا جمع می‌شوید، در میان شما جدایی‌ها روی می‌دهد و این را تا اندازه‌ای باور می‌کنم» (۱۸:۱۱ب).
- «زمانی که شما در یک جا گرد هم می‌آیید، به‌راستی برای خوردن شام خداوند نیست، زیرا هنگام صرف غذا هر یک از شما بی‌آنکه منتظر دیگران باشد شام خودش را می‌خورد، به گونه‌ای که یکی گرسنه می‌ماند و دیگری مست می‌شود. آیا خانه‌ها برای خوردن و نوشیدن ندارید؟ یا اینکه کلیسای خدا را خوار می‌شمارید و اشخاص بی‌چیز را شرمسار می‌سازید؟ به شما چه بگویم؟ آیا برای این کار تحسینتان کنم؟ به هیچ روی تحسینتان نمی‌کنم» (۲۰:۱۱-۲۲).
- «پس ای برادران من، اگر برای خوردن گرد هم می‌آیید، منتظر یکدیگر باشید اگر کسی گرسنه است، در خانۀ خود غذا بخورد تا گرد هم آمدن شما به محکومیت نینجامد. در خصوص سایر چیزها نیز وقتی نزدتان آمدم، دستورات لازم را خواهم داد» (۳۳:۱۱-۳۴).
در تمام این متون متوجه می‌شوید که پولس به‌وضوح می‌گوید، شام خداوند زمانی که به عنوان یک کلیسا گرد هم می‌آیید، باید خورده شود. پولس بین غذا خوردن در خانه‌هایتان و خوراک خاص (وقتی با هم جمع می‌شوید) تمایز قائل می‌شود. درست مانند وقتی که یک خانواده برای یک مناسبت خاص دور هم جمع می‌شوند و غذا می‌خورند، شام خداوند نیز وقتی برگزار می‌شود که خانواده در کلیسا گرد هم می‌آیند. این مهمانی کلیسا است.
امروزه واقعا همه سردرگم شده‌ایم که وقتی یک گروه پراکنده از افراد به صورت آنلاین دور هم جمع می‌شوند، آیا واقعا یک “جماعت کلیسایی” را تشکیل می‌دهند. مشکل وقتی بزرگ‌تر می‌شود که اپیدمی در دو سال گذشته و همچنین سهولت استفاده از برنامۀ وسوسه‌انگیز زوم باعث شده‌اند مسیحیان فریب بخورند و تصور کنند به هم نزدیک شده‌اند؛ در حالی که در واقع از هم دور افتاده‌اند.
مصاحبت ما به یک توهم تبدیل شده است، زیرا فقط روی مانیتورها و صفحه‌های ابزار الکترونیکی به عنوان ارواحی از جسم جدا شده، با هم ارتباط می‌گیریم. پیشرفت مِتاوِرسْ فقط باعث تشدید این سراب می‌شود، چون امنیت واقعیت مجازی (غیر واقعی) بهانه‌ای ایجاد می‌کند تا از فرمان تقدیم بدن‌های خود به عنوان قربانی زنده اطاعت نکنیم (رومیان ۱:۱۲-۲). با این وجود کتاب مقدس به‌طور بسیار دل‌انگیزی به ما یادآوری می‌کند ما افرادی دارای جسم هستیم که برای خیر معنوی خود به حضور فیزیکی یکدیگر نیاز داریم و هیچ اپیدمی این را تغییر نمی‌دهد. شام خداوند، زمانی را برای گرد هم آمدن کلیسا و تقویت پیوندهای ایمانی ما فراهم می‌سازد تا از همراهی با عیسی و یکدیگر لذت ببریم.
۴ پرسش دربارۀ شام خداوند
پرسش: چرا نباید در مراسم شام خداوند کلیسای کاتولیک رومی شرکت کنم؟
پاسخ: مسیحیانی که به کتاب مقدس ایمان دارند و معتقد به انجیل عیسی هستند، نباید در شام خداوند کلیسای کاتولیک به‌خصوص در مراسم نان و شراب آن شرکت کنند. زیرا آموزۀ کاتولیک رومی دربارۀ شام خداوند، منکر قربانی شدن عیسی روی صلیب فقط برای یک‌بار بوده است و معتقدند این یک‌بار برای برداشتن گناهان ما کافی نیست. آنها باور دارند که قربانی مسیح باید به‌طور مرتب در مراسم شام خداوند تداوم یابد. «در این قربانی الهی که در شام خداوند انجام می‌شود، همان مسیح که یک‌بار در بدن خون‌آلود خود روی محراب صلیب تقدیم شد، در آن موجود است و به صورت بدن غیر خون‌آلود نیز قربانی می‌شود».
کلیسای کاتولیک روم به اشتباه تعلیم می‌دهد که وقتی نان و شراب در مراسم شام خداوند تقدیس می‌شوند، به‌طور معجزه‌آسایی به بدن و خون مسیح تبدیل می‌گردند، که اکنون روی محراب تقدیم می‌شود. آنها اظهار می‌دارند این نمودِ تکراری قربانی شدن مسیح در آیین شام خداوند به معنای واقعی نجات ما را تضمین می‌کنند. به‌علاوه آنها بر این باور هستند که کار نجات‌بخش آیین شام خداوند به صورت “ex opere operato” انجام می‌شود؛ یعنی “به صِرف انجام کار” است (این اصطلاحی لاتین است بدین معنی که کار نجات‌بخش شام خداوند به خودی خود و به صِرف این که توسط کشیش به‌درستی انجام شود، بدون توجه به وضعیت روحی یا ایمان شرکت‌کنندگان، رخ می‌دهد). این آموزه قلب انجیل را انکار می‌کند و به همین دلیل مسیحیانی که انجیل را تأیید می‌کنند، باید از شرکت در مراسم شام خداوند کلیسای کاتولیک روم خودداری ورزند. با شرکت در این مراسم، بر آموزۀ دروغینْ دربارۀ انجیل، مُهر تأیید می‌زنیم.
به همین علت اصلاح‌طلبان پروتستان مایل هستند شهید شوند تا این که بخواهند در شام خداوند کلیسای کاتولیک روم شرکت کنند و آموزۀ آنها دربارۀ شام خداوند را تأیید کنند.
آبری ام. سِکوئرا
