عبادت دینی و روز آرامش

این مقاله را گوش کنید

نور عقل طبیعی روشن می‌سازد که خدایی هست که بر همه‌ چیز فرمانروایی دارد، نیکو است و به همه نیکی می­‌کند و به همین دلیل، باید مورد تکریم و محبت و تمجید قرار گیرد، باید به‌ سوی او دعا کنند و به او اعتماد نموده و او را با تمام قلب و جان و نیرو، خدمت کنند. طرز صحیح عبادت خدای واقعی، توسط خود خدا مقرر گردیده است. ارادۀ مکشوف‌شدۀ الهی، عبادت صحیح را به‌ قدری روشن تعریف و تشریح می‌نماید که لازم نیست از خیالات و اختراعات انسانی و پیشنهادات شیطانی پیروی نماییم.

نباید خدا را با هیچ شکل ظاهری و روش دیگری که در کلامِ مقدس او مقرر نمی‌باشد، عبادت نماییم. عبادت دینی باید برای خدای پدر و پسر و روح‌‌القدس و فقط برای این خدا انجام شود نه برای فرشتگان و مقدسین یا هر مخلوق دیگری -بعد از سقوط آدم این عبادت باید واسطه داشته باشد- و هیچ واسطۀ دیگری غیر از مسیح وجود ندارد.

دعای توأم با شکرگزاری قسمتی از عبادت دینی است و خدا آن را از همه مطالبه می‌کند؛ برای اینکه دعا مستجاب گردد باید به نام عیسی و با کمک روحش و طبق اراده‌اش، با فهم، خداترسی، فروتنی، اشتیاق، ایمان، محبت و پایداری انجام شود و هر گاه به صدای بلند گفته شود، باید به زبان آشنا باشد؛ دعا باید چیزهای مشروع و برای اشخاص زنده و یا کسانی باشد که متولد خواهند شد و نباید برای مردگان یا کسانی که گناه منتهی به موت مرتکب شده‌اند، دعا کرد.

عبادت معمولی خدا شامل این موارد است: خواندن کلام خدا با احترام و دقت، موعظه صحیح و شنیدن دقیق کلام به همراه اطاعت از خدا با درک و ایمان، سراییدن مزامیر با فیض در قلب‌هایمان، اجرا و دریافت صحیح آیین‌های مقدس که توسط مسیح برقرار شده است؛ علاوه بر اینها، سوگندها، نذرهای شرعی، روزه صادقانه و شکرگزاری در مواقع مخصوص نیز وجود دارد که باید در عبادت در زمان‌های مناسب با قدوسیت و دین‌داری به‌ جا آورده شوند.

از نظر انجیل، لزومی ندارد که دعا و سایر قسمت‌های عبادت دینی در محل مخصوصی انجام شود تا مقبولیت بیشتری بیابد؛ خدا باید در همه‌ جا، به روح و راستی، به‌طور روزانه در خانواده‌ها و به‌طور انفرادی و در گردهمایی‌های محترمانه، مورد پرستش قرار گیرد. نباید به عمد یا غیر عمد از این گردهمایی‌ها غفلت کرد، زیرا خدا مایل است همراه سایر ایمان‌داران در عبادت همگانی شرکت نماییم.

«زیرا که در یهود و یونانی تفاوتی نیست که همان خداوند، خداوند همه است و دولتمند است برای همه که نام او را می خوانند» (رومیان ۱۲:۱۰). «ای قوم همه وقت بر او توکل کنید و دل‌های خود را به حضور وی بریزید. زیرا خدا ملجای ماست، سِلاه» (مزامیر ۸:۲۷). «آنگاه عیسی وی را گفت، دور شو ای شیطان، زیرا مکتوب است که خداوند خدای خود را سجده کن و او را فقط عبادت نما» (متی ۱۰:۴).


برگرفته از اعتقادنامه وست‌مینستر در خدمات مکاشفه

سایر مقالات

مقالات بیشتر

دکمه بازگشت به بالا