برای مبارزه با تصاویر مستهجن هنوز دیر نیست

این مقاله را گوش کنید

درد و ترس را در چشمانش می‌توانستم ببینم.

سؤال او در مورد عدم اطمینانش از نجات بود و به‌راحتی می‌توان گفت که این صرفا یک سؤال فلسفی یا علمی نبود، بلکه برخاسته از آشفتگی روحی­‌اش برای برخی از گناهانی بود که مدام تکرارشان می­‌کرد.

برای کشف منبع تنها یک سؤال روشن‌‌کننده لازم بود: حس گناه برای بازگشت دوبارۀ او به تصاویر مستهجن اینترنتی. بلافاصله به او خاطر نشان ساختم که احساس گناه او نشانه خوبی است، نشانۀ فیض خدا است.

این روزها، چنین سناریویی در دانشکده خادمین تعجب‌آور نبود. اینجا در دانشگاه مسیحی، نسبت به دیگر موضوعات شبانی، بیشترین موضوع مطرح‌شده «اطمینان از نجات» بود. ابتدا کمی موضوع گیج­‌کننده بود، اما پس از گفت‌وگوی طولانی، فورا مقصر همیشگی مشخص می‌شد. تصاویر مستهجن و خودارضایی.

یک اپیدمی در نسل حاضر

با شیوع اعتیاد به تصاویر مستهجن به­‌علت دسترسی همه‌جانبه به اینترنت، احتمالا امروزه اطمینان از نجات بین مسیحیان در پایین­‌ترین حد خود است. این امر خود را گاهی اوقات به‌ شکل اضطراب و عصبانیت وجودی و سردرگمی هویتی نشان می­‌دهد. اما اغلب این عدم اطمینان، حاصل برخی از گناهان ریشه‌دار است.

آیا واقعا می‌توانم نجات را داشته باشم اگر همواره گناهی را که بارها قول داده‌ام هرگز تکرارش نکنم دوباره انجام دهم؟

اخیراً ما از ۸۰۰۰ نفر نظر‌سنجی کردیم. مطالعۀ ما نشان داد که استفاده مداوم از تصاویر مستهجن نه‌­تنها به‌ طرز وحشتناکی رایج است، بلکه این امر به‌طور فزاینده‌ای، در بین جوانان بین ۱۸ تا ۲۵ سال بیشتر مشاهده شده­ است. بیش از ٪۱۵ مردان مسیحی بالای ۶۰ سال به استفاده مداوم از آن اعتراف کردند. این آمار برای مردان ۵۰ ساله بیش از ٪۲۰، برای مردان ۴۰ ساله ٪۲۵ و برای مردان ۳۰ ساله ٪۳۰ بوده­ است. اما تقریباً ٪۵۰ از مردان ۱۸ تا ۲۹ ساله­‌ای که خود را مسیحی می­‌دانند، استفادۀ مداوم از تصاویر مستهجن را تایید کردند. (این نظرسنجی روند مشابهی را همچنین بین زنان نشان داد، اما در نسبت­‌های کمتر: ٪۱۰ از زنان ۱۸ تا ۲۹ سال، ٪۵ برای کسانی که در ۳۰ سالگی هستند و برای دهه‌های ۴۰، ۵۰ و ۶۰ به بالا این آمار کمتر است.)

امروز صدای او را بشنوید

اگر چه ممکن است موضوع دسترسی آنلاین به تصاویر مستهجن برای این نسل جدید باشد و به‌ تدریج برای کسانی که در سنین جوانی در معرض آن قرار گرفتند ویرانگر شود اما دعوت به توبه برای گناهان تکرارشونده موضوعی قدیمی است و احتمالا هیچ متن کتاب‌مقدسی به اندازۀ فصل‌­های ۳ و ۴ عبرانیان به چالش‌های امروزی مربوط نباشند.

کتاب عبرانیان با دو هزار سال قدمت برای اشاره به دعوت خدا به توبه، به گذشته‌ای دورتر از خود در مزمور ۷:۹۵-۸ رجوع می‌کند: “امروز، اگر صدای او را می‌شنوید، دل خود را سخت مسازید” (عبرانیان ۷:۳-۸، ۱۳، ۱۵؛ ۷:۴). در حالی‌ که این پیشنهاد در طول قرن‌ها گسترش یافته است، اما کاربرد واقعی آن محدود برای افرادی است که هنوز قلب خود را در بی‌‌ایمانی کاملا سخت نکرده‌اند و هنوز توبه‌کار هستند.

عبرانیان به گروهی از مسیحیان یهودی تحت آزار و شکنجه نوشته شده است که تحریک شده بودند از پرستش عیسی به‌­ عنوان مسیح (دلیل آزار و اذیت آنها) دست بردارند و بازگردند به یهودیتی که زمانی جدا از عیسی به آن پایبند بودند. چنین کاری نه‌­تنها از نظر الهیاتی (از نظر نحوۀ درک خدا و مکاشفۀ او) فاجعه‌ است، بلکه از نظر شخصی و ابدی نیز ویرانگر می­‌باشد. این مسیحیان اولیه همان سختی قلبی را تجربه می‌کردند که در مسیحیان مدعی امروز با تکرر و ادامه گناه و بی‌اعتقادی همراه است.

در چنین زمینه‌ای، عبرانیان به مزمور ۹۵ و به هشدار فوری آن اشاره می‌کند: “امروز، اگر صدای او را می‌شنوید، دل خود را سخت مسازید.” این جمله‌ای است که نسل ما به‌شدت نیاز به شنیدن آن دارد.

اگر هنوز صدای او را می‌شنوید

تاکید بر “امروز” اساسی و حیاتی است. فردا هنوز به شما داده نشده. آنچه شما دارید همین الان است.

اگر امروز صدای خدا را می‌شنوید که شما را به‌ سوی مسیح و قدوسیت او صدا می­‌زند و آن صدا را نادیده می­‌گیرید و رد می‌­کنید، هر بار قلبتان سخت‌تر می‌شود، و در این حالت امیدوار نباشید که هفته آینده، ماه آینده، یک‌ سال دیگر یا حتی فردا توبه خواهید ­کرد.

هر بار که از صدای الزام‌­آور فیض چشم‌­پوشی می­‌کنیم، یک قدم به داوری نزدیک‌تر می‌شویم. هر نوع پذیرش آگاهانۀ گناه و ناراستی، روح را تاریک می‌سازد و پینه‌هایی به قلب می‌افزاید و زمانی می‌رسد که دیگر هیچ گرما و ملایمتی باقی نمی‌ماند. سپس، مانند عیسو، که “جای توبه پیدا نکرد” (عبرانیان ۱۷:۱۲) خیلی دیر خواهد بود.

“اما « امروز» اگر هنوز صدای بخشندۀ او که شما را به‌ سوی روح مقدسش هدایت می­‌کند را می‌شنوید، اگر هنوز احساس گناه می‌کنید، اگر هنوز احساس شرم می‌کنید، اگر هنوز هم از گناه و ناپاکی بیزار هستید – امروز روز بازگشت شماست. “از گوش فرا دادن به آن که سخن می‌گوید، سر باز مزنید” (عبرانیان ۲۵:۱۲).

خوب است که نسبت به گناه تکرارشونده خود احساس بدی دارید و دلیل آن فیض است. شما هنوز این فرصت را دارید که از سردی گناه، به گرمای بخشش مسیح بیایید. اگر قلب شما از قبل سخت و ترمیم‌­ناپذیر بود، گناه شما را آزار نمی‌داد. احساس گناه شما نشانۀ مهربانی و رأفت اوست.

تا زمانی‌ که هنوز امروز است

امروز را روزی برای ابتکار عمل جدید در مبارزه محسوب کنید. مادامی‌‌که هنوز می‌توانید قلب خود را برای انجام این کار همراه کنید، دست از گناه بردارید. یک دوست مسیحی را در مبارزه خود شریک کرده، او را همراه خود سازید. دوستی که با او می­‌توانید فیض گرانبهای عبرانیان ۱۲:۳-۱۳ را زندگی کنید:

“ای برادران، هوشیار باشید که از شما کسی دل شَرور و بی‌ایمان نداشته باشد که از خدای زنده روی‌گردان شود. بلکه هر روز، تا آن زمان که هنوز ’امروز‘ خوانده می‌شود، یکدیگر را پند دهید تا کسی از شما در اثر فریب گناه، سخت‌دل نشود”.

امروز عدالت و پارسایی را انتخاب کنید. هر پذیرش ملموسی از تقدس؛ هر انتخابی در برابر شر، هر عمل صالح در قلب، ذهن و بدن حائز اهمیت است. هر بار چشم‌پوشی از گناه، باعث می­‌شود تا حداقل برخی از اقدامات کوچک، شما را برای انتخاب عدالت و پارسایی در دفعات بعدی آماده کند. “ما همیشه در حال تبدیل‌ شدن به آنچه هستیم که خواهیم بود” و امروز واقعا مهم است. همین الان شما حساب می‌شود.

امید ما در چیست؟

و مهم‌تر از همه، امروز دوباره نگاه خود را به شفیع و کاهن اعظم خود معطوف کنید، کسی که می‌تواند “با ضعف­‌های ما هم‌دردی کند” و “کسی که همچون ما وسوسه شده است، بدون اینکه گناه کند” (عبرانیان ۱۵:۴). او آماده است تا رحمت و فیض خود را ببخشد “تا هنگام نیاز یاریمان دهد” (عبرانیان ۱۶:۴). ما با دادن جواب مثبت به شادی در او، به گناه نه می‌گوییم.

اینجا، در دست راست خدا، امید نهایی ما قرار دارد. نه به‌خاطر مسئولیت‌پذیری و عزم ما و قطعاً نه به ارادۀ ما. نه در کارنامۀ ما در گذشته، همچنین نه توانایی ما در حال و آینده. امید بزرگ ما نه در خود ما بلکه در خارج از ما نهفته است، در مسیحی که پیروز شد و ما نیز همراه او پیروز خواهیم شد.

نویسنده: دیوید متیاس

سایر مقالات

مقالات بیشتر