عهد خدا با انسان

این مقاله را گوش کنید

فاصله بین خدا و مخلوق، آن‌قدر زیاد است که با وجودی که مخلوقات عاقل، مکلف هستند خدا را به‌علت خالق‌ بودن وی اطاعت کنند، اما هرگز نمی‌­توانند از او برخوردار شوند، مگر به‌وسیله­ فروتنی داوطلبانه از طرف خدا و خدا بدین رضا داد که این فروتنی را به‌وسیلهٔ عهد، ابراز نماید. عهد اولی که با انسان منعقد گردید، عهدِ اعمال بود که در آن به آدم و فرزندانش وعده حیات داده شد، به‌شرطی‌‌که آنها به‌طور کامل اطاعت نمایند. انسان بر اثر سقوط از حالت اولیه، دیگر قادر نبود به‌وسیله آن عهد دارای حیات شود.

به همین دلیل، خدا را پسند آمد که عهد دوم را که معمولا عهدِ فیض یا لطف خوانده می‌شود، برقرار سازد و به‌وسیله آن توسط مسیح، حیات و نجات را رایگان به گناهکاران ارزانی فرمود و از آنها خواست به عیسی مسیح ایمان بیاورند تا نجات بیابند و به تمام کسانی‌که برای حیات مقرر شده‌اند، وعده فرمود روح‌‌القدس را عطا فرماید تا آنها را قادر و مایل به ایمان‌ آوردن، سازد. این عهد فیض، در کتاب‌ مقدس به دفعات، به‌ عنوان عهد، مورد اشاره قرار گرفته و مربوط به مرگ عیسی مسیح صاحب عهد، میراث ابدی و همه امور متعلق به آن است.

اجرای عهد در زمان شریعت با اجرای آن در زمان انجیل تفاوت داشت. در زمان شریعت توسط وعده‌ها، نبوت‌ها، قربانی‌ها، ختنه، برۀ فصح، نشانه‌ها و مراسم دیگری که به قوم یهود عطا شده بود، اجرا می‌گردید که همگی آنها، به مسیح موعود اشاره می‌کرد و در آن زمان به‌‌وسیله کار روح‌‌القدس برای تعلیم و بنای برگزیدگان در ایمان به مسیح موعود، کافی و مؤثر بود و ایمان‌داران به‌وسیله آن، آمرزش کامل گناهان و نجات ابدی را دریافت می‌کردند و این عهد را عهد عتیق می‌خوانند.

در دوره انجیل، یعنی زمانی‌که مسیح ظاهر شد، وسایل اجرای این عهد عبارتند از: موعظه کلام و اجرای آیین‌های مقدس یعنی تعمید و عشای‌ ربانی و با وجودی‌ که این آیین‌های مقدس از نظر تعداد کمتر است و با سادگی بیشتر و شکوه و جلال ظاهری کمتری اجرا می‌شوند، ولی به‌طور کامل‌تری دارای شهادت و اثر روحانی برای تمام ملل اعم از یهود و غیر یهود می‌باشند و این عهد را عهد جدید می‌خوانند.

بنابراین، دو عهد فیض که در ذات با یکدیگر تفاوت داشته باشند، وجود ندارد بلکه فقط یک عهد وجود دارد که در طرز اجرا متفاوت می‌باشد. مزامیر ۲:۱۰۰: «خداوند را با شادی عبادت نمایید و به حضور او با ترنّم بیایید». هوشع ۷:۶: «اما ایشان مثل آدم از عهد تجاوز نمودند و در آنجا به من خیانت ورزیدند». اول قرنتیان ۲۲:۱۵: «و چنان‌که در آدم همه می‌میرند، در مسیح نیز همه زنده خواهند گشت».

حزقیال ۲۶:۳۶: «و دل تازه به شما خواهم داد و روح تازه در اندرون شما خواهم نهاد و دل سنگی را از جسد شما دور کرده، دل گوشتین به شما خواهم داد». اول قرنتیان ۲۵:۱۱: «و همچنین پیاله را نیز بعد از شام برداشته و گفت، این پیاله عهد‌ جدید است در خون من. هر گاه این را بنوشید، به یادگاری من بکنید».

برگرفته از اعتقادنامه وست مینستر در خدمات مکاشفه

سایر مقالات

مقالات بیشتر