تأثیر زندگی شما در ۱۴۰۰ سال
این مقاله را گوش کنید
آیا فکر می‌کنید خدا برای زندگی شما اهدافی دارد که طی ۱۴۰۰ سال محقق شود؟
من اینطور فکر می‌کنم. زندگی شما و زندگی من.
بله، ممکن است تا آن زمان، آسمان‌های جدید و زمین جدید اینجا باشند. امیدوارم. اگر چنین است، اکنون اتفاقاتی برای شما می‌افتد که در آینده نتیجۀ خوبی برای شما خواهند داشت. من این را می‌گویم زیرا پولس می‌گوید: “زیرا رنج‌های جزئی و گذرای ما جلالی ابدی برایمان به ارمغان می‌آورد که با آن رنج‌ها قیاس‌پذیر نیست.” (دوم قرنتیان ۴ :۱۷). وقتی پولس از “رنج جزئی و گذرا” صحبت می‌کند، او به تمام تجربیات دردناک زندگی ما اشاره می‌کند – منظور او همان “رنج‌های زمان حاضر” در رومیان ۸ :۱۸، یعنی تمامی زمان حال است.
و وقتی او می‌گوید تجربیات دردناک زندگی، جلالی ابدی برایمان به ارمغان می‌آورد، منظور او این است که بین تجربیات زمان حال و جلال ابدی ارتباط وجود دارد و این ارتباط فراتر از یک رابطه متوالی و پی‌درپی است و هم‌چنین فراتر از مدرکی است که نشان می‌دهد ما به سمت جلال می‌رویم.
برای پولس تسلی‌خاطر اندکی خواهد بود اگر بگویم که نکته اینجاست: “طرز نگرش من در تحمل درد کمر و برخورد شما با بریده شدن سر خود نشان‌دهنده این است که هر دو ما به سمت جلال در حرکتیم.” این حقیقت است. اما معنی کلمۀ “ارمغان آوردن” این نیست. بریده شدن سر او تأثیر دیگری در جلال او، نسبت به کمردرد من خواهد داشت و من برای پاداش او خوشحال‌تر خواهم بود.
همه چیز به همه چیز مربوط می‌شود
اما اگر در طی ۱۴۰۰ سال، مسیح برنگشته باشد چه؟ آیا زندگی شما تغییری در آن دنیا ایجاد خواهد کرد؟ من این‌چنین فکر می‌کنم. در پادشاهی خدا بر جهان، همه چیز به همه چیز ارتباط پیدا می‌کند.
این مثال را در نظر بگیرید.
هنگامی که در نوامبر گذشته در اتیوپی بودم، به من درباره یک خادم اتیوپیایی که به پاکستان رفته بود، گفتند. با وجود آنکه پاکستان برای این نوع کارهای خدمتی، کشور باز و آزادی نیست، او با هدف بشارت دادن و بنای کلیسا وارد شهری شد،
اما هنگامی که او نزد رهبران شهر رفت و فهمیدند که او از اتیوپی است، چنین گفتند: «شما می‌توانید کار خود را اینجا انجام دهید. ما هدیۀ مهمان‌نوازی را مدیون شما هستیم، زیرا مردم شما ۱۴۰۰ سال پیش به خانوادۀ محمد پناه دادند.»
سرزمین عدالت
از آن زمان من سعی کردم تاریخچۀ این گفتۀ شگفت‌انگیز را ردیابی کنم. در سال ۲۰۰۸ همایشی در مورد همین سنت برگزار شد. دانشمندان اهل پرینستون، کرنل، راتگرز و موزه ملی اتیوپی برای گفتگو در مورد یافته‌های جدید تاریخی با هم دیدار کردند.
در تاریخ و سنت اسلامی، اتیوپی (حبشه) به عنوان “بهشت اولین هجرت” مسلمانان شناخته شده است. پیروان وی در زمان حیات محمد (۵۳۲ – ۶۳۲) در اطراف مکه توسط قبایل بت‌پرست مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفتند.
دکتر سعید ساماتار، پروفسور تاریخ آفریقا در راتگرز، در مورد: «شاه آرما (نِگاش) و تصمیم او در زمینه پناه دادن به خاندان محمد پیامبر، در حالی که از آزار و اذیت بت‌پرستان فرار می‌کردند و به آکسوم رسیده بودند» شرح داد. شاه آرما مسیحی بود و از لحاظ رفتار سخاوتمندانه‌اش با مردم، دارای شهرت بود. دکتر ساماتار توضیح داد که چگونه “یک پادشاه مسیحی از گرفتن رشوه خودداری کرده و به مسلمانان فراری در آکسوم پناه داد.”
او گفت: «محمد سخاوت نگاش را فراموش نکرد، و در سخنانش که نسل‌ها ثبت و نقل شده است، به حبشه، به‌عنوان سرزمین عدالت، که در آن به هیچکس ظلم نمی‌شود، اشاره شده است.»
بنابراین، برای بسیاری از مسلمانان حتی امروز، بعد از ۱۴۰۰ سال، “اتیوپی مترادف با آزادی از آزار و اذیت و رهایی از ترس است.”
تأثیر خود را در نظر بگیرید
آیا فکر می‌کنید مسیحیان حبشه، ۱۴۰۰ سال پیش فکر می‌کردند آنچه برای جلال مسیح و خیریت جهانیان انجام می‌دهند، بعد از چهارده قرن، هنگامی که یک شهردار پاکستانی شهر خود را به روی خادم مسیحی اتیوپی گشود، تأثیر خواهد داشت؟
بنابراین، نتیجه می‌گیرم آنچه ما در این زندگی با پیروی و اطاعت از مسیح انجام می‌دهیم هرگز به هدر نمی‌رود. اعمال ما، مانند سنگریزه‌هایی است که در برکۀ تاریخ رها شده‌اند. سنگریزۀ ما هر چقدر هم که کوچک باشد، خداوند بر امواج حکمرانی می‌کند و او باعث می‌شود طرح روی آب‌ها دقیقاً همان چیزی باشد که او می‌خواهد.
سنگریزه‌های شما شمرده و حساب می‌شوند. آن‌ها را با وفاداری هر روز رها کنید و موج‌ها را به خدا بسپارید.
نویسنده: جان پایپر
