اگر مسیح را به عنوان نجات‌دهنده بپذیریم، آیا می‌توانیم هر چقدر می‌خواهیم گناه کنیم؟
اگر مسیح را به عنوان نجات‌دهنده بپذیریم، آیا می‌توانیم هر چقدر می‌خواهیم گناه کنیم؟
عمل نجات، با بیان چند کلمۀ خاص انجام نمی‌شود و ما یک عبارت جادویی نمی‌گوییم تا نجات یابیم. صرفا نمی‌گوییم “عیسی لطفا مرا ببخش” و ناگهان تمام گناهان ما خود به خود ناپدید شوند، به این دلیل که یک جملۀ خاص را بیان کردیم. این یک فرمول خاص و یا یک ورد نیست که ما را پاک می‌سازد، نجات می‌دهد و سپس اجازه می‌دهد برویم و به گناه کردن ادامه دهیم. کتاب مقدس می‌گوید: «پس چه گوییم؟ آیا به گناه کردن ادامه دهیم تا فیض افزون شود؟ هرگز! ما که نسبت به گناه مردیم، چگونه می‌توانیم به زندگی در آن ادامه دهیم» (رومیان ۱:۶-۲). متأسفانه کسانی هستند که مسیحیان را به داشتن اجازۀ انجام گناه متهم می‌کنند. در همین رابطه، کتاب مقدس می‌گوید: «چرا نگوییم: “بیایید بدی کنیم تا نیکویی حاصل آید”، چنانکه بعضی بر ما افترا زده، ادعا می‌کنند که چنین می‌گوییم؟ محکومیت اینان بس منصفانه است» (رومیان ۸:۳). توجه کنید که پولس می‌گوید کسانی که مسیحیان را به بدی متهم می‌کنند، افترا می‌زنند.
بلکه برعکس، مسیح در قلب‌های ماست، و این بدین معناست که ما از همان ابتدا اعتراف کردیم گناهکاریم و به هیچ وجه قادر به نجات خود یا خشنود ساختن خدا نیستیم، ما نزد خدا اعتراف می‌کنیم که بی‌یاور و سزاوار لعنت هستیم و با این کار، اعتراف می‌کنیم که عیسی کسی است که بهای گناهان ما را پرداخت. خوب می‌دانیم هیچ راه احتمالی وجود ندارد تا بتوانیم با اعمال خود نزد خدا پارسا شویم. وقتی عیسی را به عنوان منجی می‌پذیریم، دعوت به توبه را می‌پذیریم. سپس خدا ما را فرزند خود می‌خواند: «اما به همۀ کسانی که او را پذیرفتند، این حق را داد که فرزندان خدا شوند، یعنی به هرکس که به نام او ایمان آورْد» (یوحنا ۱۲:۱).
اگر مسیح را به عنوان نجات‌دهنده بپذیریم، آیا می‌توانیم هر چقدر می‌خواهیم گناه کنیم؟
خلقت تازه
به‌علاوه، وقتی مسیح را می‌پذیریم، حیات تازه می‌یابیم، دگرگون می‌شویم و از نو متولد می‌گردیم. یعنی پس از آن، چیزی متفاوت در ما وجود دارد و اتفاقی برای ما افتاده است. به همین دلیل عیسی گفت: «آمین، آمین، به تو می‌گویم، تا کسی از نو زاده نشود، نمی‌تواند پادشاهی خدا را ببیند» (یوحنا ۳:۳). تولد دوباره، به معنای این است که چیزی در ما اتفاق افتاده است. این “چیزی” به معنای تغییریست که ثمرۀ حیات تازه است. «پس اگر کسی در مسیح باشد، خلقتی تازه است. چیزهای کهنه درگذشت؛ هان، همه چیز تازه شده است» (دوم قرنتیان ۱۷:۵). چیزهای قدیمی، احساسات و تمایلات گناه‌آلود هستند. وقتی دوباره متولد می‌شویم دیگر خودمان نیستیم، بلکه روح‌القدس در ما ساکن می‌شود؛ او که ما را به گناهانمان ملزم می‌سازد: «چون او آید، جهان را مجاب خواهد کرد که به لحاظ گناه و عدالت و داوری، تقصیرکار است» (یوحنا ۸:۱۶). این الزام به گناه در ایمان‌دار اتفاق می‌افتد و طریقی است که خداوند برای نجات ما در ممانعت از گناهان استفاده می‌کند. ما نجات یافتیم تا خدا را جلال دهیم و عمل تولد دوباره در خودمان را نشان دهیم، زیرا از راه‌های گناه‌آلود خود بازگشته‌ایم.
به همین دلیل، در رومیان ۱:۶-۲ می‌گوید: «پس چه گوییم؟ آیا به گناه کردن ادامه دهیم تا فیض افزون شود؟ هرگز! ما که نسبت به گناه مردیم، چگونه می‌توانیم به زندگی در آن ادامه دهیم»؟ و همچنین «پس چه گوییم؟ آیا گناه کنیم چون زیر شریعت نیستیم، بلکه زیر فیضیم» (رومیان ۱۵:۶) و باز هم «پس هرچه می‌کنید… همه را برای جلال خدا بکنید» (اول قرنتیان ۳۱:۱۰). چطور می‌توانیم با گناه کردن خدا را جلال دهیم؟ نمی‌توانیم. در حقیقت، هر که بگوید مسیحی است و بدون توجه به عمل توبه و الزام به گناه، به گناهانش ادامه می‌دهد، دروغ می‌گوید. کتاب مقدس آشکارا بیان می‌کند «آن که می‌گوید او را می‌شناسد، اما از احکامش اطاعت نمی‌کند، دروغگوست و راستی در او جایی ندارد. اما آن که از کلام او اطاعت می‌کند، محبت به خدا براستی در او به کمال رسیده است. از این جا می‌دانیم که در او هستیم: آن که می‌گوید در او می‌ماند، باید همان‌گونه رفتار کند که عیسی رفتار می‌کرد» (اول یوحنا ۴:۲-۶).
کتاب مقدس می‌گوید که مسیح، خود گناهان ما را در بدن خویش روی صلیب حمل کرد و نجات، عطای رایگانی است که با ایمان دریافت می‌کنیم (افسسیان ۸:۲-۹). وقتی عیسی را می‌پذیریم، پس قربانی شدن او برای گناهانمان را با ایمان پذیرفته‌ایم. برای نجات، تنها به عیسی اعتماد می‌کنیم و روح‌القدس در ما ساکن می‌شود. «چون او آید، جهان را مجاب خواهد کرد که به لحاظ گناه و عدالت و داوری، تقصیرکار است» (یوحنا ۱۶: ۸)؛ پس ما به دنبال خشنودی خدا هستیم و از گناه دوری می‌ورزیم. این نتیجۀ طبیعی نجات است.
خیر، پذیرش مسیح بدان معنا نیست که ما می‌توانیم به انجام دادن گناه ادامه دهیم؛ بلکه یعنی از گناه بازگشته‌ایم و اینک مخلوقات تازه‌ای هستیم که می‌خواهیم خدا را جلال دهیم و از فیض خداوند برای گناه کردن سوءاستفاده نکنیم.
اگر مسیح را به عنوان نجات‌دهنده بپذیریم، آیا می‌توانیم هر چقدر می‌خواهیم گناه کنیم؟
نقل قول‌هایی از کتاب مقدس
۱- «پس چه گوییم؟ آیا به گناه کردن ادامه دهیم تا فیض افزون شود؟ هرگز! ما که نسبت به گناه مردیم، چگونه می‌توانیم به زندگی در آن ادامه دهیم» (رومیان ۱:۶-۲).
۲- «چون اندوهی که برای خدا باشد، موجب توبه می‌شود، که به نجات می‌انجامد و پشیمانی ندارد. امّا اندوهی که برای دنیاست، مرگ به بار می‌آورد» (دوم قرنتیان ۱۰:۷).
۳- «باید مخالفان را به‌نرمی ارشاد کند، بدین امید که خدا به آنها توبه عطا فرماید تا به شناخت حقیقت برسند» (دوم تیموتائوس ۲۵:۲).
۴- «اما به همۀ کسانی که او را پذیرفتند، این حق را داد که فرزندان خدا شوند، یعنی به هر کس که به نام او ایمان آورْد» (یوحنا ۱۲:۱).
۵- «او خودْ گناهان ما را در بدن خویش بر دار حمل کرد، تا برای گناهان بمیریم و برای پارسایی زیست کنیم، همان که به زخمهایش شفا یافته‌اید» (اول پطرس ۲۴:۲).
۶- «زیرا مزد گناه مرگ است، امّا عطای خدا حیات جاویدان در خداوند ما مسیحْ عیساست» (رومیان ۲۳:۶).
۷- «زیرا به فیض و از راه ایمان نجات یافته‌اید – و این از خودتان نیست، بلکه عطای خداست – و نه از اعمال، تا هیچ‌کس تنواند به خود ببالد» (افسسیان ۸:۲-۹).
۸- «چون او آید، جهان را مجاب خواهد کرد که به لحاظ گناه و عدالت و داوری، تقصیرکار است» (یوحنا ۸:۱۶).
