آیا کلمه تعمید همه‌جا به معنی غوطه‌ور شدن است؟
این مقاله را گوش کنید
در بین خیلی از مسیحیان به خصوص مسیحیان ایرانی این باور وجود دارد که کلمه تعمید در کتاب‌مقدس به معنی غوطه‌ور شدن می‌باشد و در هر مورد ذکر شده، همین عمل باید انجام شود. برای نمونه در تعمید آب و روح، خیلی از مسیحیان می‌‌گویند که باید کامل در آب غوطه‌ور شد و فرو رفت، همان‌طور که باور دارند باید در روح غوطه‌ور شد. خیلی از گروه‌های کاتولیک بر اساس همین باور، اطفال را برای غسل تعمید در آب فرو می‌برند که در نوع خود جالب و خطرناک است.
نکته مهم در این مقاله این است که غوطه‌ور شدن و فرو رفتن کامل در آب هنگام تعمید، تنها سبک و شیوه تعمید آب نیست! در کل نوشته‌هایی که قبل از قرن دوم میلادی به دست آمده، در نقش و نگار روی دیوارها و سرداب‌ها، ریختن و پاشیدن آب در زمان تعمید تایید می‌شود. آنها در آب می‌‌ایستادند و آب روی سر آنها ریخته می‌شد! کلمه تعمید Baptisma از کلمه یونانی Baptizo و Bapto گرفته شده که در هیچ‌کدام از این مشتقات، کلمه تعمید همیشه به معنی فرو رفتن یا غوطه‌ور شدن نمی‌باشد.
در ترجمه Septuagint، که ترجمه اصلی یونانی عهدعتیق است، کلمه تعمید به هیچ‌وجه نمی‌تواند فقط فرو رفتن و غوطه‌ور شدن باشد. برای مثال در دانیال ۲۳:۴، در ترجمه اصلی یونانی می‌گوید، نبوکدنصر در شبنم تعمید گرفت! به‌طور قطع، کسی نمی‌تواند بگوید نبوکدنصر در شبنم فرو رفت یا غوطه‌ور شد! همچنین می‌بینیم که پطرس در نامه اول خود در فصل ۳ آیات ۲۰ و ۲۱ به نوح اشاره می‌کند زیرا در اصل الهیات تعمید به داستان نوح برمی‌گردد و بعد به تعمید موسی که پولس نیز در اول قرنتیان ۲:۱۰ به آن اشاره می‌کند.
نمونه‌هایی چون یوشع و یونس و خود مسیح نیز هستند. هیچ‌کدام از این وقایع در عهدعتیق در باب تعمید، لزوما به شیوه فرو رفتن اشاره نمی‌کنند. اغلب مفهوم شستن و پاک شدن را دارند. در عهدجدید هم چنین نیست و نمونه‌ای از کاربرد کلمه تعمید وجود دارد که شیوه دیگری از تعمید است. در عبرانیان ۱۰:۹ می‌خوانیم که کلمه تعمید برای شستشو استفاده شده است. مراسمی که بین یهودیان، از عهدعتیق، برای تطهیر انجام می‌شد.
برای مثال، در واقعه گوساله قرمز در کتاب اعداد فصل ۱۹ و یا در روایت روز کفاره در کتاب لاویان فصل ۱۶؛ این سبک و شیوه شستشو در عهدعتیق هیچ‌وقت با غوطه‌وری و یا فرو رفتن در آب نبوده و همیشه با پاشیدن بوده است. در عبرانیان فصل ۹ آیات ۱۹ و ۲۰ می‌بینیم که به این امر تاکید می‌شود، و برای ما که کلام خدا را در دست داریم، مهم است که آن را بخوانیم و بدانیم.
خیلی از مسیحیان گفته‌های بعضی معلمین را، که اغلب بر طبق فرایض و یا سنت‌های پدارانشان است، باور کرده‌اند و بدون اینکه کتب را خود تفتیش کنند، بعضا به تعالیمی غیر از تعلیم کلام خدا، گمراه شده‌اند. کلمه تعمید در کل کتاب‌مقدس در اصل خود سبک‌های متفاوتی داشته و هرگز به یک شکل و شیوه انجام نشده است. غوطه‌ور شدن و فرو رفتن یکی از شیوه‌های غسل تعمید است و طبق کلام خدا پاشیدن آب و ریختن آب روی فرد هم شیوه دیگری از تعمید می‌باشد.
شایان ذکر است که در دیداکه Didachē -معروف به تعالیم حواریون که توسط افراد گمنامی نوشته شده نه خود حواریون- نیزبه روشنی ذکر شده که یکی از شیوه‌های تعمید، ریختن آب بر روی سر است. محتوی دیداکه تعالیم رسولان به مسیحیان قرن اول چه یهود و غیریهود است، و درباره اخلاقیات مسیحی، تعمید، دعا و مراسم کلیسایی و در کل اخلاقیات زندگی و مرگ است. اوزیبیوس و آتاناسیوس به این سند اشاره کرده‌اند. این سند مهم تاریخی در پایان قرن اول نوشته شده است.
در دیداکه این‌گونه آمده است که: «تعمید به نام پدر، پسر و روح‌القدس در آب روان انجام شود. اگر آب روان مهیا نبود پس در آب بی‌حرکت و راکد. آب باید سرد باشد اما اگر مهیا نبود پس از آب گرم استفاده شود. اگر هیچ‌کدام مهیا نبود آب را روی سر ۳ بار به نام پدر، پسر و روح القدس بریزید».
پس شیوه‌های مختلفی وجود دارند اما به یکدیگر ارجحیت دارند. بهترین شیوه در آب روان -که در دیداکه به معنی فرو رفتن نیست- و اگر آب روان مهیا نبود، آب بدون حرکت و … . بنابراین در جایی به طور مشخص درباره شیوه واحد تعمید ایمان‌داران اولیه چیزی گفته نشده که به چه شکل بوده است. برای مثال، ما مطمئن نیستیم که در فصل ۱۰ اعمال رسولان، وقتی همه در خانه کُرنِلیوس تعمید می‌گیرند دقیقا به شکل و شیوه تعمید می‌گیرند.
تعمید آنها می‌تواند مثل تعمید یهودیان باشد و با پاشیدن آب یا ریختن آب بر سر و بدون نیاز به رفتن کُرنِلیوس و اهل خانه او به رودخانه برای فرو رفتن در آب انجام شده باشد. این نکته را باید در نظر داشت که در کلام خدا به سبک و شیوه تعمید اشاره مستقیم و تاکیدی نمی‌شود و قسمتی در عهدجدید مشخصا تعلیم و ساختار قطعی از یک شیوه تعمید را به ما نمی‌دهد.
به همین دلیل، همان شیوه و سبک تعمید در عهدعتیق مدنظر است؛ چه غوطه‌وری باشد و چه پاشیدن و شیوه‌های دیگر. مثال واضح دیگر در اول قرنتیان فصل ۱۰ آیه ۲ می‌باشد: «آنان همه در ابر و در دریا در پیوند با موسی تعمید یافتند! واضح است که در این آیه، یهودیان در چیزی فرو نرفتند! مثال بعدی در انجیل مرقس ۴:۷ می‌باشد: «چون از بازار می‌آیند، تا شستشو نکنند، چیزی نمی‌خورند و بسیار سنن دیگر را نیز نگاه می‌دارند، همچون شستن پیاله‌ها، دیگ‌ها، ظروف مسی و نیمکت‌ها!»
کلمه شستشو در این آیه، در اصل یونانی همان کلمه تعمید است. اگر تعمید همیشه فرو رفتن در آب بوده و است، این آیه می‌گوید که همه یهودیان وقتی از بازار به خانه برمی‌گشتند باید از سر تا پا، در آب فرو می‌رفتند، که چنین چیزی محال می‌باشد! چون جدا از تعداد زیاد افراد و امکانات محدود برای داشتن چنین مخزن‌هایی در خانه هر یهودی، این آیه به تعمید میز و نیمکت‌ها نیز اشاره می‌کند، که کاملا بی‌محتوا خواهد بود؛ باور داشته باشیم که یهودیان هر روز خود و وسایلشان را زیر آب می‌بردند!
حداقل ۳ مورد تعمید در عهدجدید وجود دارد که محال است شیوه فرو رفتن و غوطه‌ور شدن باشد. تعمید خواجه حبشی در راه بیابانی، در اعمال رسولان فصل ۸؛ تعمید زندان‌بانان در نیمه شب، در اعمال رسولان ۱۶. تعمید ۳ هزار نفر در روز پنطیکاست، در اعمال رسولان فصل ۲؛ شیوه ریختن یا پاشیدن آب برای تعمید در این موقعیت‌ها به سادگی قابل درک، منطقی و قابل اجرا است ولی برای غوطه‌ور کردن و فرو بردن در آب، غیرقابل‌درک و برای اجرا دشوار است.
تعمید لازمه نجات ما نیست:
دزد روی صلیب، با مسیح وارد فردوس شد بدون اینکه حتی تعمید آب گرفته باشد. امروز اگر کسی در دل، به مسیح ایمان دارد و او را به عنوان خداوند و ناجی خود قبول دارد، مکاشفه روح را برای دریافت تولد تازه و فیض را برای نجات دارد. این فرد بر اساس موقعیت خود می‌تواند انتخاب کند تا چطور تعمید بگیرد. عده‌ای بنا به شرایط خاص حتی نمی‌توانند تعمید بگیرند.
برای مثال کسانی‌که در جنگ هستند و در لحظه مرگ ایمان می‌آورند و کشته می‌شوند یا روی تخت بیمارستان هستند. یا کسانی‌که در زندان ایمان می‌آورند و اجازه مراسم تعمید و غوطه‌ور شدن ندارند و نمونه‌هایی مشابه! اما کسی که بعد از ایمان قلبی در موقعیتی است که مانعی برای تعمید آب ندارد، طبق کلام خدا باید حتما تعمید بگیرد.
این تعمید آب بنا به موقعیت فرد می‌تواند در رودخانه، استخر یا وان حمام باشد و فرد در آب فرو برود و یا اگر موقعیت فراهم نیست می‌توان آب را روی سر فرد ریخت، بدون اینکه در آب فرو رود. اهمیت تعمید در شیوه آن نیست و این تعلیم که حتما باید در آب فرو رفت تا نجات حاصل شود، در کلام خدا ریشه ندارد.
اهمیت تعمید در مسیح بودن و به نام پدر، پسر و روح القدس بودن آن است. اهمیت تعمید اعتراف درونی و ماندن در مسیح است. اهمیت تعمید در اتحاد بودن در مرگ و قیام مسیح است. اما اگر شرایط مهیا است و مشکلی برای تعمید و فرو رفتن در آب نیست، بهترین نوع تعمید فرو رفتن کامل زیر آب است که تداعی مرگ و قیام مسیح را می‌کند و برای تعمید مسیحی این شیوه پیشنهاد می‌شود.
نویسنده: نیما علیزاده
