“هستم آن که هستم” در خروج ۱۴:۳ به چه معناست؟
“هستم آن که هستم” در خروج ۱۴:۳ به چه معناست؟
در خروج ۱:۳-۶ خدا در میان بوتۀ آتش به موسی ظاهر گردید و به او گفت به مصر برود و قوم بنی‌اسرائیل را از بردگی بیرون بیاورد (خروج ۷:۳-۱۲) و در ادامۀ آن در خروج ۱۳:۳-۱۴ می‌خوانیم:
«موسی به خدا گفت: «اگر نزد بنی‌اسرائیل روم و بدیشان گویم، “خدای پدرانتان مرا نزد شما فرستاده است،” و از من بپرسند، “نام او چیست؟” آنها را چه پاسخ دهم؟» خدا به موسی گفت: «هستم آن که هستم.» به آنان بگو: “هستم” مرا نزد شما فرستاده است.»
عبارت عبری “ehyeh asher ehyeh”به معنای “هستم آنکه هستم،” نام خداست. معنای نام خدا برای موجودات متناهی کاملا قابل درک نیست، اما حداقل این بیانیۀ خودکفایی خداوند است، به عبارت دیگر، خداوند حاکم است و برنامه‌های او مشروط به هیچ شخص دیگر، نقشه‌ها و برنامه‌های آنها یا شرایط دیگر نیست. او نه تنها خدای علل اولیه است، بلکه خداوند علت‌های ثانویه نیز هست (wcf 5.2-3). او هرگز وابسته به همکاری فرعون نبود. پاسخ “من هستم” فرعون در خروج ۱:۵-۲ کاملا نسبت به “من هستم آن که هستم” خدا (مزمور ۳۷:۱۳؛ ۱:۲؛ ۸:۵۹) خنده‌دار است. خدا همانی است که هست؛ او خدای جاودانه، تغییرناپذیر، همه‌جاحاضر، همه‌چیزدان و دانای مطلق، قادر مطلق و کاملا خودکفا است. او هرچه بخواهد را می‌تواند روی زمین به انجام برساند و به انجام خواهد رسانید (اشعیا ۱۰:۴۶).
این کلام، پیامی مهم خطاب به مسیحیان دارد، زیرا خدا همه چیز را کاملا تحت کنترل دارد (رومیان ۲۸:۸). او برای آنکه اراده‌اش را در زندگی‌های ما به جا آورد، کار کرده است، کار می‌کند و کار خواهد کرد (اشعیا ۱۰:۴۱، فیلیپیان ۱۳:۲). این همیشه برای خیریت ماست و با ایمان می‌توانیم در آن آرام و قرار بگیریم: «بازایستید و بدانید من خدا هستم! در میان قومها متعال و در جهان متعال هستم» (مزمور ۱۰:۴۶).
همچنین کلامی خطاب به غیرمسیحیان است. ادعای خودکفا بودن یا “من هستم” آنها در نهایت منجر به نابودی خودشان خواهد شد، زیرا کسانی که خداوند را نمی‌شناسند با ناخشنودی و داوری خدا همچون توفانی از غضب خدا روبه‌رو خواهند شد (پیدایش ۱۳،۷:۶؛ ۴:۷؛ تثنیه ۲۰:۲۹). با این وجود “من هستم” بر توفان آب جلوس می‌کند، “من هستم” همچون پادشاه تا ابد بر تخت پادشاهی جلوس می‌کند (ر.ک مزمور ۱۰:۲۹؛ ۱۶:۱۰؛ اِرمیا ۱۰:۱۰).
“هستم آن که هستم” در خروج ۱۴:۳ به چه معناست؟
