نجات یا رستگاری چیست؟
نجات یا رستگاری چیست؟
رستگاری، به معنای نجات از داوری عادلانۀ خدا بر گناهکاران است.
افراد زیادی تصور می‌کنند رستگاری یعنی نجات از خود یا شیطان، اما این درست نیست. تمام کسانی که علیه خدا گناه کرده‌اند، تحت داوری او قرار دارند. این داوری با عنوان «لعنت» شناخته می‌شود که بر اساس آن، خدا تمام کسانی که با نقض شریعت از او تخطی ورزیده‌اند، به جهنم ابدی محکوم می‌کند.
این بدان معنا نیست که خدا عادل نمی‌باشد؛ بلکه نشان می‌دهد خدا قدوس است. خدا باید گناهکاران را مجازات کند. اما او راه گریزی هم فراهم ساخته است تا مردم با داوری عادلانه مواجه نشوند. یعنی خدا هم قدوس است و هم رحیم. او باید هر ویژگی را به طور برابر از خود نشان دهد. پس نجات از غضبِ خدا را، رستگاری می‌نامند.
رستگاری در عیسی و فقط در او یافت می‌شود که خدای جسم‌شده است (یوحنا ۱:۱ و ۱۴) و برای گناهان ما مرد و از مرگ برخاست. اول قرنتیان ۱:۱۵-۴ می‌گوید:
«و اما، ای برادران، اکنون می‌خواهم انجیلی را که به شما بشارت دادم به یادتان آورم، همان انجیل که پذیرفتید و بدان پایبندید و به وسیلۀ آن نجات می‌یابید، به شرط آنکه کلامی را که به شما بشارت دادم، استوار نگاه دارید. در غیر این صورت، بیهوده ایمان آورده‌اید. زیرا من آنچه را که به من رسید، همچون مهمترین مطلب به شما سپردم: اینکه مسیح مطابق با کتب مقدس در راه گناهان ما مرد، و اینکه دفن شد، و اینکه مطابق با همین کتب در روز سوم از مردگان برخاست.»
رستگاری بدین شکل عمل می‌کند: همۀ ما علیه خدا گناه کرده‌ایم و سزاوار داوری هستیم. اما عیسی هرگز گناه نکرد (اول پطرس ۲۲:۲). او به کمال در شریعت خدا زیست و از این جهت او کاملا عادل در پیشگاه خدا می‌ایستد. وقتی رهبران فاسد یهود، حاکم روم را مجبور به مصلوب کردن عیسی نمودند، خدا از صلیب به عنوان مکانی برای نهادن گناهان دنیا بر روی عیسی استفاده کرد (اول پطرس ۲۴:۲ ؛ اول یوحنا ۲:۲). این همان زمانی است که عیسی به خاطر ما گناه شد (دوم قرنتیان ۲۱:۵). صلیب، تبدیل به جایی شد که عیسی با بدن خویش گناهان ما را به دوش کشیده و به جای ما رنج بکشد. «حال آنکه به سبب نافرمانیهای ما بدنش سوراخ شد، و به جهت تقصیرهای ما لِه گشت؛ تأدیبی که ما را سلامت بخشید بر او آمد؛ و به زخمهای او ما شفا می‌یابیم» (اشعیا ۵:۵۳).
نجات یا رستگاری چیست؟
به یاد داشته باشید، هیچ گناهکاری نمی‌تواند خدا را کاملا خشنود سازد و نمی‌تواند برای خدا قربانی کامل انجام دهد. تنها خدای جسم‌شده، عیسای مسیح می‌تواند. از آنجایی که ما قادر به انجام هیچ کاری نیستیم که در مقابل خدا عادلانه باشد (اشعیا ۶:۶۴ می‌گوید اعمال نیک ما همچون پارچۀ کثیفی هستند)، پس ما نمی‌توانیم خدای قدوس و عادل را با کارهای خود خشنود سازیم. اما عیسی که در مقابل خدا کاملا عادل است، به جای ما مرد. آنچه را که ما نمی‌توانیم انجام دهیم، او انجام داد.
اگر می‌خواهید از داوری عادلانۀ خدا بگریزید، لازم است به قربانی خدا اعتماد کنید، لازم است در پیشگاه خدا پارسا شوید.
عدالت مسیح به شما داده می‌شود، اگر او را بپذیرید و به او اعتماد کنید و به آنچه انجام داد ایمان بیاورید. به همین دلیل کتاب مقدس می‌گوید که ما به واسطۀ فیض از طریق ایمان، نجات یافتیم.
«زیرا به فیض و از راه ایمان نجات یافته‌اید – و این از خودتان نیست، بلکه عطای خداست» (افسسیان ۸:۲). وقتی به آنچه مسیح بر روی صلیب انجام داد اعتماد کنید و نه به کارهای خودتان (چون به هر حال به اندازۀ کافی خوب نیستند)، پس عدالت مسیح به شما داده می‌شود؛ همان‌طور که گناهانتان به مسیح داده شدند. او گناه شما را به خود می‌گیرد و شما عدالت او را به خود می‌گیرید.
هنگامی که به آنچه مسیح انجام داد اعتماد می‌کنید، پس حیات جاویدان خواهید داشت و هرگز مقابل داوری خدا قرار نمی‌گیرید. «گوسفندان من به صدای من گوش فرا می‌دهند؛ من آنها را می‌شناسم و آنها از پی من می‌آیند. من به آنها حیات جاویدان می‌بخشم، و به‌یقین هرگز هلاک نخواهند شد. کسی آنها را از دست من نخواهد ربود» (یوحنا ۲۷:۱۰-۲۸).
نجات یا رستگاری چیست؟
