۶ پرسش دربارۀ قلب مسیح برای گناهکاران

این مقاله را گوش کنید

۶ پرسش دربارۀ قلب مسیح برای گناهکاران

پرسش: آیا خدا به‌خاطر گناهانم از من عصبانی است؟

پاسخ: گناهکاران سقوط­‌کرده و مضطرب به‌خوبی درک می‌کنند که چرا مسیح آنها را کنار می­‌گذارد. ما همچون کارخانۀ تولید مقاومت‌های قوی در برابر محبت مسیح هستیم. حتی زمانی که دیگر دلیل ملموسی مانند گناه یا کوتاهی­‌های خاص برای رانده شدن نداریم، باز هم تمایل داریم این حس مبهم را داشته باشیم که با گذشت زمانِ کافی، عیسی بالاخره از ما خسته می‌شود و از نزدیک شدن به ما خودداری می­‌ورزد.

ما نمی‌توانیم حتی یک دلیل کافی به عیسی بدهیم که او قلبش را به روی گوسفندان خود ببندد. چنین دلیلی وجود ندارد. هر کسی در دوستی حد و مرزهایی دارد. اگر کسی را برنجانیم، اگر آسیبی به رابطه­‌ای بزنیم و اگر چندین بار خیانت کرده باشیم، حتما کنار گذاشته و طرد خواهیم شد. بین ما دیواری بلند ایجاد می­‌شود. اما در مورد مسیح، گناهان و ضعف‌های ما همان مواردی هستند که ما را شایستۀ نزدیکی به او می­‌کنند. هیچ چیز جز آمدن به‌ سوی او لازم نیست (اولین‌بار در توبه و تبدیل شدن و هزاران بار پس از آن تا زمانی که بعد از مرگ نزد او باشیم).

۶ پرسش دربارۀ قلب مسیح برای گناهکاران

پرسش: اگر مسیح کاملا قدوس است، آیا لازم نیست او نیز گناه را ترک کند؟

پاسخ: در اینجا وارد یکی از عمیق‌ترین اسرار می­‌شویم که خدایِ در مسیح کیست. نه‌تنها تقدس و گناه دو مفهوم متقابل هستند، بلکه مسیح به عنوان وجودی کاملا مقدس، وحشت و بارِ گناه را عمیق­‌تر از هر یک از ما گناهکاران می­‌شناسد و احساس می­‌کند، درست همان‌طور که هرچه قلب مردی پاک‌تر باشد از فکر این که همسایگانش مورد سرقت یا آزار قرار گیرند، بیشتر وحشت می‌کند. برعکس هرچه دل فاسدتر باشد، کمتر تحت تاثیر شرارت‌های اطرافش قرار می­‌گیرد.

مقایسۀ بزرگ­‌تری انجام دهیم. هرچه قلب پاک‌تر باشد از بدی بیشتر می‌­ترسد، پس به‌طور طبیعی تمایل بیشتری به کمک، آرامش دادن، محافظت و تسکین دادن دارد. در حالی‌ که یک قلب فاسد بی‌تفاوت می‌ماند. بنابراین در مورد مسیح نیز چنین است. تقدس او باعث می‌­شود از شرارت و بدی بیزار باشد، بیزارتر از آنچه ما بتوانیم آن‌ را احساس کنیم. اما همین تقدس است که دل او را به یاری، تسکین، محافظت و آرامش جذب می­‌کند.

با این ‌وجود باید تمایز مهم و بزرگ میان کسانی که در مسیح هستند و کسانی که در مسیح نیستند را خوب به خاطر بسپاریم. برای کسانی که به او تعلق ندارند، گناهان، خشم مقدس او را برمی­‌انگیزند. چگونه خدایی که دارای اصول اخلاقی جدی است می‌تواند پاسخی به ‌غیر از این دهد؟ اما برای کسانی که متعلق به او هستند، گناهان سبب ترغیب اشتیاق مقدس، محبت مقدس و لطف مقدس او می‌شوند. کلید اصلی متن دربارۀ تقدس الهی است (اشعیا ۱:۶-۸)، تقدس (اشعیا ۳:۶) به‌­طور طبیعی و فوری به بخشش و رحمت تبدیل می­‌شود (اشعیا ۷:۶).

۶ پرسش دربارۀ قلب مسیح برای گناهکاران

پرسش: من می­‌دانم مسیح روی صلیب با گناه من چه کرد، اما اکنون او با گناه من چه می‌کند؟

پاسخ: ما نباید گمانه‌­زنی کنیم. کتاب مقدس به ما می‌گوید که او در حالِ شفاعت کردن برای ما است. عادل‌شمردگی به آنچه مسیح در گذشته انجام داد پیوند خورده است. شفاعت کاری است که او هم‌اکنون برای ما انجام می‌دهد.

این‌طور به آن نگاه کنیم؛ قلب مسیح یک واقعیت پابرجا در طول زمان است. این‌گونه نیست که قلب او برای قومش در زمانی که روی زمین بود می‌تپید، اما اکنون که در آسمان است از بین رفته است. این‌گونه نیست که قلبش ناگهان به جوش بیاید و رحمت از قلبش فوران کند و راه صلیب را در پیش بگیرد و اینک آن آتش فروکش کرده و آرام گرفته و یک‌بار دیگر به بی‌احساسی خود بازگشته است.

بی‌تفاوتی. قلب او درست مانند همان زمانی که تجسم یافت، باز هم به مردمش توجه نشان می­‌دهد و شفاعت همیشگی او برای قومش نشانۀ بارز قلب اوست.

پرسش: اگر از کار تمام­‌شدۀ مسیح بر روی صلیب بپرسیم، آیا آموزۀ شفاعت بیان می­‌کند که صلیب در حقیقت ناتمام مانده است؟

پاسخ: شفاعت همان کاری را می­‌کند که کفاره انجام داد. در حال حاضر شفاعت آسمانیِ مسیح به‌خاطر ما بازتاب کمال و پیروزی و تکمیل کار زمینی اوست و نه بازتاب هیچ نقص یا کمبودی در کار زمینی او. کفاره، نجات ما را محقق ساخت؛ شفاعت، به‌­کارگیری لحظه‌به‌­لحظۀ کفاره است. در گذشته عیسی آن چیزی را انجام داد که اکنون در موردش صحبت می‌کند؛ در حال حاضر عیسی در مورد آنچه قبلا انجام داد سخن می‌­گوید. به همین دلیل عهد جدید عادل­‌شمردگی و شفاعت را با هم ادغام می­‌کند: «کیست که برگزیدگان خدا را متهم کند؟ خداست که آنها را پارسا می‌­شمارد! کیست که محکومشان کند؟ عیسی میسح که مرد، بلکه برخیزانیده شد و به دست راست خداست! اوست که برای ما شفاعت می‌کند» (رومیان ۳۳:۸-۳۴). شفاعت در واقع نوسازی عادل‌شمردگی ما در آستانِ بهشت است.

چنان­‌چه ژرف‌تر نگاه کنیم، شفاعت مسیح نشان می­‌دهد که نجات ما چقدر شخصی است. اگر در مورد مرگ و رستاخیز مسیح بدانیم اما چیزی از شفاعت او ندانیم، پس وسوسه می‌شویم که نجات خودمان را کاملا فرمول‌بندی شده بدانیم. این امر بسیار مکانیکی­‌تر از آنچه مسیح هست، به نظر می­‌رسد. شفاعت او برای ما نمایانگر قلب اوست. همان قلبی که در زندگی با خودش حمل کرد و سرانجام به­‌خاطر قومش منتهی به مرگ او گردید، همان قلبی است که هم­‌اکنون خودش را با التماس همیشگی به خدای پدر نمایان و به او یادآوری می‌­کند که ما را بپذیرد.

۶ پرسش دربارۀ قلب مسیح برای گناهکاران

پرسش: منظور از این که مسیح مدافع ماست، چیست؟

پاسخ: موضوع اصلی کسی است که نمایندۀ دیگری می­‌شود. شاید “مدافع” در میان واژه­‌های انگلیسی نزدیک‌ترین کلمه به نقش کلمۀ یونانی “پاراکلیتوس” (parakletos) باشد. متن کتاب اول یوحنا ۲:۲ این‌طور ادامه می­‌یابد که عیسی خود “کفارۀ گناهان ماست”. عیسی به‌ عنوان “کفارۀ ما”، به این معنی است که غضب عادلانۀ پدر نسبت به گناهان ما را فرو می­‌نشاند یا کاری می­‌کند که پدر از آن روی برگرداند. این یک اصطلاح حقوقی و عینی است. مسیح به‌ عنوان مدافع ما ممکن است یک ­بارِ معنایی ضعیف داشته باشد اما در ادبیات خارج از عهد جدید در همان دوران اولیه، رایج‌­تر بود و به چیزی ذهنی‌­تر مربوط می‌شد که بیانگر هم‌­بستگی عمیقی بود. عیسی در تجربۀ حقیقی ما با ما سهیم می‌شود. او هر آنچه ما احساس می‌کنیم را احساس می­‌کند. او نزدیک می‌­شود و با اشتیاق به نفع ما سخن می‌گوید.

۶ پرسش دربارۀ قلب مسیح برای گناهکاران

پرسش: چرا مسیح قادر است در گناهانمان به ما کمک کند؟

پاسخ: اول یوحنا ۱:۲ به ما می‌گوید او و فقط او عادل است. ما عادل نیستیم و او عادل است. حتی بهترین توبۀ ما از گناهانمان نیز آلوده به گناه دیگری است که مستلزم بخشش است. بدون مدافع به نزد پدر آمدن ناامید کننده است. پیوستن به مدافعی که آمد و مرا جست­‌وجو کرد به جای آن که منتظر شود تا من به نزد او بیایم، آن‌که در همه چیز عادل است و من نیستم، این همان آرامش و اطمینان نزد پدر است.

دفاع مسیح، بخش ثابت کار او نیست. هر گاه لازم باشد او با دفاع خود از ما حمایت می‌­کند. کتاب مقدس در هیچ کجا تعلیم نمی‌­دهد که اگر ما در نجات خود با مسیح متحد شویم، پس گناهان ما در گذشته گم می­‌شوند و دیگر اهمیتی ندارند. در مقابل، حیات تازۀ ماست که ما را به‌شدت نسبت به نادرستی گناهانمان حساس کرده است. گناهان‌ ما پس از ایمان آوردن، بسیار گناه‌آلودتر از قبل به نظر می‌رسند. موضوع فقط این نیست که چه برداشتی از گناهانمان داریم، بلکه مسئله این است که حتی پس از ایمان‌دار شدن نیز به گناه خود ادامه می‌دهیم. گاهی مرتکب گناهان بزرگی می‌شویم و دفاع مسیح از ما نیز به همین دلیل است. خدا به این طریق ما را تشویق می­‌کند که دست از تلاش برنداریم. بله ما به‌ عنوان شاگردان مسیح در برابر او شکست می­‌خوریم. اما دفاع او از ما برتر از گناهان ماست. صدای دفاع او بلندتر و رساتر از شکست‌های ماست.

 نویسنده: دِین سی. اُرتلاند

سایر مقالات

مقالات بیشتر