۵ پرسش دربارۀ کلیسای محلی
این مقاله را گوش کنید
۵ پرسش دربارۀ کلیسای محلی
پرسش: عوامل ضروری یک کلیسا کدامند؟
پاسخ: برای آن که یک کلیسا واجد شرایط باشد، ۳ نشانه باید وجود داشته باشد: «موعظۀ کلام خدا، اجرای فرامین خدا و مراقبت و نظارت بر خدمات کلیسا یا انضباط کلیسا». این ۳ نشانه (کتاب مقدس، فرامین و اقتدار) مورد پذیرش جهانی قرار گرفته‌اند و در کلیساهای خدامحور و انجیل‌محور رعایت می‌شوند. آنها باید وجود داشته باشند تا اجتماع مسیحیان به عنوان یک کلیسا بر اساس کتاب مقدس عمل کنند و به عنوان شالودۀ هویت اصلی کلیسا خدمت کنند.
با این حال کلیسا دارای ماهیت ارگانیک (ذاتی) نیز می‌باشد، که از نشانه‌های نهادی (ساختاری) جاری شده و به هر گوشه و کنار کلیسا نفوذ دارد. به عبارتی اگر این سه نشانۀ بنیادین کلیسا را همان اسکلت‌بندی فرض کنیم، بخش‌های ارگانیک کلیسا نیز سایر اجزای بدن – مفاصل، عضلات، بافت‌ها و غیره – هستند که این اسکلت را پر کرده و به آن جان می‌بخشند. در حالی که ممکن است دربارۀ برخی از این عوامل بحث و جدل وجود داشته باشد، می‌توان آنها را با هم ادغام کرد و حتی به روش‌های مختلفی اجرا کرد، اما یک کلیسای محلی با بنیان کتاب‌مقدسی باید شامل هفت عنصر زیر باشد:
۱- پرستش گروهی: اجتماع هفتگی قوم خدا؛ ۲- دعا: ارتباط فردی و گروهی با خدا در پاسخ به کلام او؛ ۳- شاگردی: آموزش و روابط هدفمند برای کمک به یکدیگر در پیروی از عیسی؛ ۴- رهبری: شماس‌ها (خدمتگزاران) و شبان، مقامات وفادار و موثر؛ ۵- پرورش درون کلیسایی: خدمت درونی پرورش و حمایت، برانگیخته از محبت به یکدیگر؛ ۶- خدمت برون کلیسایی: خدمت شهادت و گواهی دادن به بیرون از کلیسا که بر اساس محبت به همسایه ایجاد شده است؛ ۷- مصاحبت و مشارکت: تعهد متقابل و خانوادگی نسبت به یکدیگر همراه با محبت و فیض.
در فرهنگ بیش از حد فردگرای امروز، اِدوارد کلینک سوم نه‌تنها شرح می‌دهد که چرا ارتباط با یک کلیسای محلی مهم است، بلکه روشن می‌سازد که چرا برای کار خدا در دنیا نیز اهمیت قائل است.
۵ پرسش دربارۀ کلیسای محلی
پرسش: کلیسا چگونه به کسی کمک می‌کند تا به عنوان یک مسیحی رشد کند؟
پاسخ: یکی از بهترین روش‌ها برای آن که بفهمیم کلیسا چگونه افراد را تربیت می‌کند و شاگرد می‌سازد تا عیسی را بشناسند و محبت کنند، استعارۀ مادر است؛ مقوله‌ا‌ی که خود کلیسا مدت‌های مدیدی برای توضیح ماهیت آشنای خود به کار برده است. کلیسای محلی یعنی کل اعضای کلیسا، از طریق موعظه و تعلیم، مشاوره، شبانی، خدمت بخشش و رسیدگی، روابط واقعی و راستین، فرزندان خدا را پرورش می‌دهد. توصیف کالوین به‌درستی خدمت کلیسا را به عنوان مراقبت مادری که در درون خانواده اتفاق می‌افتد، ترسیم می‌کند: «کلیسا مادر مشترک تمام خداپرستان است، که فرزندانی را برای خدا به دنیا می‌آورد، تغذیه می‌کند و بزرگ می‌کند، چه پادشاه باشند چه کشاورز و این کار توسط شبانان و روحانیون انجام می‌گیرد».
کالوین تقریبا تمام مراحل زندگی را از رحم تا کودکی و تا نوجوانی و بزرگ‌سالی در آن می‌گنجاند. درست همان‌طور که خدای پدر خانواده را بنا می‌گذارد و بر آن نظارت می‌کند، او کلیسا را به عنوان مادر منصوب می‌کند.
کلیسای محلی فرزندان خدا را هم از طریق ماهیت نهادی و هم ماهیت ارگانیک خود پرورش می‌دهد. فرزندان خدا از طریق ماهیت نهادی کلیسا با کتاب مقدس تغذیه می‌شوند و با فرامین بنا می‌شوند و نیرو می‌گیرند و تحت مراقبت مقتدرانۀ آن هدایت می‌شوند. کلیسا از طریق ماهیت ارگانیک خود فرزندان خدا را با تمرینات و برنامه‌هایی احاطه می‌کند که به آنها کمک می‌کند در مسیح رشد کنند و با بلوغ کامل به او خدمت کنند.
نگرش و شخصیت کلیسا به همان اندازۀ برنامه‌های آن مهم هستند، زیرا شاگردپروری بیشتر از آموختن، محصول روابط واقعی و مربی‌گری، هدفمند است.
5 پرسش دربارۀ کلیسای محلی
پرسش: رابطۀ بین یک کلیسا، کلیسا و پادشاهی خدا چیست؟
پاسخ: پاسخ به این پرسش به کل داستان کتاب مقدس نیاز دارد. تعریف درست “پادشاهی خدا ” مستلزم ۵ عامل است: «سلطنت، حکومت، رابطه، فرمانروایی و یک قلمرو». کتاب مقدس این عوامل را این‌گونه شرح می‌دهد: ۱- خداوند، عیسی مسیح، پادشاه است. ۲- کسی که به عنوان خالق، حاکمِ مطلق است و بر همه حکومت می‌کند. ۳- از همان خلقت مردمی را فرا می‌خواند که از قوم اسرائیل آغاز و در نهایت به کلیسا می‌رسد، آنها را از گناهانشان نجات می‌دهد و بر آنها حکومت می‌کند. ۴- این کار را به‌وسیلۀ شریعت خدا انجام می‌دهد و از این طریق ارادۀ خویش را آشکار می‌سازد و حکومت خود را بنا می‌گذارد و ۵- این پادشاهی در حیات و شهادت کلیسا تحقق و تجسم می‌یابد تا زمانی که بر سراسر خلقت گسترش یابد.
خداوند، عیسی مسیح، شهروندان پادشاهی خود را به عنوان یک جامعۀ رسمی به نام کلیسا (گردهمایی) تأسیس کرد. کلیسا با پادشاهی برابر نیست اما پایگاه و سفارت‌خانه‌ای است که از اقتدار او به وجود آمد و حامل این اقتدار است (متی ۱۸:۱۶-۱۹) و به عنوان یک نشانه، ابزار یا پیش‌درآمد پادشاهی خدا عمل می‌کند. کلیسا جامعه‌ای جهانی، بین‌المللی و آخرالزمانی از عهد تازه میان خدا و بشریت است که مسیح آن را بنا می‌گذارد و بر آن فرمان می‌راند، که روح در آن ساکن می‌شود و آن را هدایت می‌کند، که از طریق آن پدر جلال می‌یابد و تمامی مسیحیان سراسر تاریخ به او تعلق دارند. با این وجود کلیسای جهانی در هر زمان و مکانی از طریق کلیسای محلی شناخته می‌شود، گروه خاصی از مسیحیان که هر هفته به نام مسیح دور هم جمع می‌شوند تا رسما شاگردی عیسی مسیح و پادشاهی او را از طریق موعظۀ انجیل، فرامین و اقتدار عیسی مسیح به یکدیگر اعلام کنند و بر این شاگردی نظارت کنند. در نهایت کلیسای محلی آنچه نادیدنی است را دیدنی می‌کند و در کلام و اعمال، زندگی آن پادشاهی که خواهد آمد را منعکس می‌سازد.
5 پرسش دربارۀ کلیسای محلی
پرسش: چرا کلیسا عضو می‌گیرد؟
پاسخ: عضویت در کلیسا یک مکانیزم شاگردپروری است که روابط رسمی میان یک مسیحی و کلیسای محلی را مدیریت می‌کند و شامل تأیید و نظارت بر شاگردی یک مسیحی توسط کلیسا و تسلیم و شرکت فرد مسیحی در کلیسای محلی است. گر چه عضویت رسمی در یک کلیسای محلی به‌صراحت در کتاب مقدس بیان نشده است، اما به‌طور ضمنی در چندین متن گفته شده است (مانند رومیان ۴:۱۲). به‌علاوه وقتی دستورات و انتظارات کتاب مقدس دربارۀ وظیفۀ کلیسا نسبت به یک مسیحی و وظیفۀ یک مسیحی نسبت به یک کلیسا را کنار هم می‌گذاریم، به نظر شبیه چیزی است که کلیساهای محلی سالم در رابطه با عضویت انجام می‌دهند.
عضویت در کلیسا همچون عهد و پیمان بین شاگردان در کلیسای محلی است که ماهیت و نقش حقوق و مسئولیت‌های متقابل آنها و مهم‌تر از آن نحوۀ مشارکت، مراقبت و تسلیم آنها را شرح می‌دهد. تک‌تک اعضا خودشان را از طریق کلیسا به اقتدار مسیح تسلیم می‌کنند، می‌پذیرند که کلیسا از آنها مراقبت کند و متعهد می‌شوند به کلیسا خدمت کنند، به کلیسا حیات دهند و در کلیسا شرکت کنند. به همین ترتیب، کلیسای محلی خودش را متعهد می‌کند برای تک‌تک اعضا شبانی کند، یعنی همان وظیفه‌ای که مشیت خدا به عهدۀ آن گذاشته است و توافق می‌کند از اعضا مراقبت کند و به امر تعلیم، آموزش، شاگردی و محبت بپردازد. در اصل عضویت در کلیسا یعنی یک مسیحی تعهد می‌کند شاگرد باشد و کلیسای محلی متعهد می‌شود شاگردان را پرورش دهد.
5 پرسش دربارۀ کلیسای محلی
پرسش: چطور یک کلیسا پیدا کنم و عضو آن شوم؟
پاسخ: از آنجایی که کلیسای محلی شامل یک خانواده و یک مکان برای خدمت و رسالت است، هر مسیحی باید به دنبال کلیسایی نزدیک به محل زندگی خود باشد. وقتی به حیات و رسالت کلیسای محلی فکر می‌کنیم، باید ذهنیت و طرز فکر خودمان را نسبت به کلیسای محلی گسترش دهیم. اگر کسی فاصلۀ زیادی با کلیسا داشته باشد، نمی‌تواند به‌راحتی فعالانه در کلیسا مشارکت کند. اما این بدان معنا نیست که یک مسیحی باید نزدیکی به کلیسا را به الهیات ترجیح دهد. هر فرد مسیحی نه‌تنها باید دربارۀ آموزه‌های اصلی که برای انجیل ضروری هستند، بلکه در مورد آموزه‌های فرعی که برای روش‌ها و آیین‌های کلیسا حیاتی هستند اعتقادات کتاب‌مقدسی خود را پرورش دهد. وقت بگذارید و با اعتقادنامه‌های کلیسا، سنت‌های الهیاتی یا فرقه‌های مذهبی یا حتی فرهنگ کلیسا آشنا شوید.
زمانی که کسی کلیسایی را پیدا کرده است که هم مبتنی‌بر کتاب مقدس است و هم فاصلۀ نزدیکی به او دارد، باید فعالانه در فعالیت خدمتی و خانوادۀ کلیسا مشارکت کند. از آنجایی که عضویت در کلیسا یک مکانیزم شاگردی است که در راستای تجویزهای کتاب مقدس برای رابطۀ حیاتی میان مسیحی و کلیسای محلی قرار دارد، هر شاگرد عیسی باید رسما عضو یک کلیسای محلی شود. این کار زمان میبرد و شاید به کلاس‌ها و جلسات مربوط به عضویت نیاز داشته باشد که به سرپرستی بزرگان و شبانان تشکیل می‌شوند. روش کلیسای محلی هرچه باشد، به خاطر داشته باشید یک مسیحی سالم یاد می‌گیرد چگونه از کلیسا دریافت کند و به آن ببخشد.
نویسنده: ادوارد دبلیو. کلینک سوم
