۵ پرسش دربارۀ ده فرمان
این مقاله را گوش کنید
۵ پرسش دربارۀ ده فرمان
پرسش: چه رابطه‌ای میان شریعت و فیض وجود دارد؟
پاسخ: شریعت و فیض به عنوان دشمن رو در روی هم قرار گرفته‌اند؛ در حالی که در واقع دوست هم هستند. خدای عهد عتیق و عهد جدید در مقابل هم قرار داده شدند؛ در حالی که یکی هستند. خدا تغییر نمی‌کند. عدالت و شفقت او همواره با هم وجود دارند و فیض و شریعت نیز چنین هستند. همین‌جا است که فراموش‌کار می‌شویم. به جای آن که گناهِ بی‌شریعتی را مانعی بر سر رابطۀ خود با خدا بدانیم، همیشه خودِ شریعت را مانع می‌بینیم. ما باور کرده‌ایم قوانین مانع رابطه می‌شوند.
پس آیا مسیحیت دربارۀ قوانین است یا دربارۀ روابط؟ ایمان مسیحی کاملا در مورد رابطه است. اما ایمان در عین حال که شخصی است، اجتماعی نیز هست. ما در رابطه‌ای خاص با خدا نجات می‌یابیم و از این رو با سایر ایمان‌داران وارد رابطه‌ای خاص می‌شویم. مسیحیت دربارۀ رابطه با خدا و دیگران است و از آنجایی که این گفته کاملا درست است، مسیحیت بدون عذر و بهانه در مورد قوانین است، زیرا قوانین به ما می‌آموزند چگونه در این روابط زندگی کنیم، قوانین امکان ایجاد رابطه را فراهم می‌سازند و تهدیدی برای آن نیستند.
۵ پرسش دربارۀ ده فرمان
پرسش: وقتی شریعت خدا را به جا می‌آوریم، چگونه در مقابل قانون‌گرایی می‌ایستیم؟
پاسخ: با دلایل عالی به مسیحیان یاد داده شده است که از قانون‌گرایی بترسند؛ یعنی این که بکوشند با اطاعت از شریعت به لطف خدا دست یابند. قانون‌گرایی به‌شدت تباه‌کننده است، نمونۀ آن را در فریسیان می‌بینیم. اما با وجود اشتیاق ما به خودداری از قانون‌گرایی، گاهی فراموش می‌کنیم شریعت به زیبایی در عهد عتیق و عهد جدید چقدر ارج نهاده شده است. نویسندۀ مزامیر می‌گوید: «خوشا به حال کسی که در شریعت خداوند شادی می‌کند». گر چه قانون‌گرایی تباهی به وجود می‌آورد، اما شریعت‌گرایی فضیلتی مبارک است و نمونۀ آن مسیح است.
ما باید شریعت را دوست داشته باشیم زیرا عیسی را دوست داریم و عیسی شریعت را دوست داشت. بر خلاف باور رایج، فریسیان دوست‌دار شریعت نبودند؛ آنها خودشان را دوست داشتند. به همین دلیل عیسی می‌گوید: «تا پارسایی شما برتر از پارسایی علمای دین و فریسیان نباشد، هرگز به پادشاهی آسمان راه نخواهید یافت» (متی ۲۰:۵). قانون‌گرایی فقط پارسایی ظاهری برای جلب لطف و توجه است. قانون‌گرایی دوست داشتن شریعت نیست، بلکه خود نوعی بی‌قانونی است، که به‌خاطر اهداف خودش قانون را به کار می‌گیرد.
۵ پرسش دربارۀ ده فرمان
پرسش: شریعت چگونه ما را تشویق می‌کند؟
پاسخ: ده فرمان، کلام‌های تشویق‌کننده هستند که به ما امید و دل‌گرمی می‌دهند، امیدی که باعث می‌شود ما به‌درستی در جهت خدا و دیگران گام برداریم، امیدی که باعث رشد در تقدس خواهد شد. آنها برای ناامیدی داده نشدند، بلکه فقط برای شادمانی هستند. آنها کمتر از کلام زندگی نیستند.
اما به یک نکته توجه کنید: «آنها کلمات زندگی برای هر کسی نیستند». برای غیر ایمان‌داران، اطاعت از ده فرمان می‌تواند فقط نتیجۀ مرگ‌بار قانون‌گرایی را به بار بیاورد. نویسندۀ عبرانیان به‌سادگی آن را شرح می‌دهد: «بدون ایمان ممکن نیست بتوان خدا را خشنود ساخت» (عبرانیان ۶:۱۱). این کلمات و فرامین فقط به کسانی زندگی می‌بخشند که از طریق ایمان به مسیح پیوسته‌اند. اطاعت کامل مسیح از شریعت، بهای رابطۀ ما با خدا را پرداخته است. زندگی عیسی تمام کلام نبوت مزمور ۸:۴۰ را محقق ساخته است: «آرزویم انجام ارادۀ توست، شریعت تو در دل من است». کسی که در شریعت خدا شادمانی می‌کند، آن را به کسانی می‌دهد که به او اعتماد دارند تا آنها نیز در شریعت شادمانی کنند و تا خدا را خشنود سازند. با ایمان، با قدرت روح می‌توان خدا را خشنود ساخت.
۵ پرسش دربارۀ ده فرمان
پرسش: شریعت‌گرایی چیست؟
پاسخ: شریعت‌گرایی به شباهت مسیح شدن است. برای اطاعت از شریعت باید شبیه مسیح شد. قانون‌گرایی خود‌عادل‌پنداری را می‌سازد، اما شریعت‌گرایی پارسایی را به بار می‌آورد. اطاعت از شریعت، ابزار تقدیس ایمان‌داران است. ما به مسیح قیام‌کرده خدمت می‌کنیم، «که خود را فدای ما ساخت تا از هر شرارت رهایی‌مان بخشد و قومی برای خود طاهر سازد که از آنِ خودش باشند و غیور برای کار نیکو» (تیتوس ۱۴:۲).
قوم خدا کارهای خوب زیادی باید انجام دهند؛ نه از ترس تا لطف خدا را به دست آورند بلکه از اشتیاق، زیرا از قبل فیض خدا را داریم.
۵ پرسش دربارۀ ده فرمان
پرسش: اطاعت واقعی چیست؟
پاسخ: اطاعتی که خدا را خشنود می‌سازد، در قلب آغاز می‌شود. ده فرمان در بیابان سینا روی سنگ حکاکی شد، اما قدرت نجات ما را نداشت. اینک در قلب‌های ما کنده‌کاری شده است و قادر است ما را متحول سازد. مدت‌های مدیدی است سنگ‌نوشته‌های (لوح‌ها) موسی به تلی از خاک بدل شده‌اند، اما زیبایی آن فرامین هنوز نسل‌به‌نسل در قلب‌های قوم خدا زنده هستند. ما همچون غریبانی در سرزمین بیگانه و هنوز بیابان‌گرد هستیم. به عنوان شهروندان مکانی دیگر، از این بیابان می‌گذریم و پر از اشتیاق هستیم تا در شهری ماندگار شویم که پایدار است و طراح و سازنده‌اش خداست.
ده فرمان گناهان ما را از بین می‌برند. ده فرمان برای اعلام زندگی فراوان، ما را محکم و استوار می‌سازند؛ تا از راه‌های باریک عبور کنیم و به سوی خانه برویم. در اورشلیم نو، دروازه‌های بازگشت به خانه هرگز بسته نخواهند شد. روزی با شکرگزاری از این دروازه‌ها خواهیم گذشت. باشد در آن روز بگوییم در شریعت خدا شادمانی کردیم. باشد بگوییم شادی را در تفکر، کلام و کارهایمان به یاد می‌آوریم.
نویسنده: جِن ویکین
