۵ پرسش دربارۀ شَماس‌­ها

۵ پرسش دربارۀ شَماس‌ها

پرسش: کدام مسئولیت شَماس بیشتر از همه نادیده گرفته شده است؟

پاسخ: ضربه­‌گیر بودن

در اعمال فصل ۶ انتخاب هفت نفر فقط برای حل مشکل آشپزی نبود. قطعا غذا دلیل آن بود اما مشکل عمیق‌­تری وجود داشت. بدترین مشکل، حملۀ ناگهانی به وحدت کلیسا بود.

رسولان با طیف بزرگی از گناهان ذاتی روبه­‌رو بودند که تهدیدی برای همان وحدتی بود که مسیح به­‌خاطرش مُرد تا به دست آید. انجیل در کل اصرار دارد وحدت ما در مسیح بر تمام اختلافات دنیوی برتری داشته باشد. بنابراین اشتباه نکنید؛ رسولان این مشکل را به عهدۀ دیگران نگذاشتند چون مهم نبود، بلکه به‌دلیل اهمیت آن بود. آنها می­‌توانستند یک راه حل سریع و ظاهری ارائه دهند و به کار خود ادامه دهند. اما در مقابلْ آنها زمینۀ یک راه حل دائمی و یک منصب همیشگی کلیسا را فراهم ساختند.

با توجه به مشکل ریشه­‌ای عدم اتحاد که این هفت نفر با آن مواجه بودند، باید به این نتیجه برسیم که شَماس‌­ها باید کسانی باشند که امواج شدید و صدمات را فرو بنشانند، نه آنکه باعث طنین بیشتر آنها شوند. افراد ستیزه­‌جو شَماسان ضعیفی خواهند بود، زیرا سردردهایی که قرار است شَماس‌­ها تسکین دهند را تشدید می­‌کنند.

بنابراین بهترین شَماس­‌ها بسیار برتر از مدیران تجاری یا کارمندان همه‌­کاره هستند. آنها افرادی دارای “رادارهای درگیری” حساس و دقیق هستند. آنها راه­ حل‌­ها را بیشتر از نمایشنامه‌­ها دوست دارند و به روش‌­های سازنده و خلاقانه­ برای ارتقاء هماهنگی کل کلیسا پاسخ می‌­دهند.

۵ پرسش دربارۀ شَماس‌ها

پرسش: آیا شَماس‌­ها به موازات بزرگان کلیسا هستند؟

پاسخ: خیر. دفتر شَماس‌­ها به دفتر رهبران یا ناظران کلیسا گزارش می‌­دهند. در اول تیموتائوس فصل ۳، توجه کنید که پولس بلافاصله پس از بحث دربارۀ رهبران یا ناظران کلیسا (اول تیموتائوس ۱:۳-۷) توجه خود را به شَماس‌­ها معطوف می‌کند (اول تیموتائوس ۸:۳-۱۲). گویی حتی نمی­‌خواهد یک لحظه نفس بگیریم و حرف خود را قطع کنیم، مبادا این ارتباط جدایی­‌ناپذیر و حتی ترتیب منطقی بین این دو دفتر قطع شود. ساختار متن فوق نشان می‌­دهد شَماس‌­ها هم‌­سو و مطیع رهبران و ناظران هستند. این نوع رابطه در متن دیگری نیز آمده است که از شَماس‌­ها (به صورت جمع) یاد می‌شود:

«از پولس و تیموتائوس این خادمان عیسی مسیح به همۀ مقدسین فیلیپی که در مسیح عیسایند از جمله ناظران و خادمان» (فیلیپیان ۱:۱).

هدف شَماس‌­ها با اولویت‌­های ناظران پیوندی جدایی­‌ناپذیر دارد.

به هر حال به همین دلیل کار اشتباهی است اگر شَماس‌­ها به عنوان نهاد قدرت مجزا یا مجلس دوم قانون‌­گذاری عمل کنند که لایحه­‌ها باید از طریق آنها به­ تصویب برسد. مارک دِوِر تصویر روشنی از این موضوع ارائه می­‌دهد:

«اگر ناظران بگویند: “بیایید با ماشین به پیتسبرگ برویم”، شَماس‌­ها نباید برگردند و بگویند: “خیر به جای آن به فیلادلفیا برویم”. آنها بهتر است بگویند: “موتور ماشین، ما را تا پیتسبرگ نمی‌­رساند، شاید بهتر است تجدید نظر کنیم”. این روش بهتر است اما در کل وظیفۀ آنها حمایت از مقصدی است که ناظران تعیین کرده‌­اند».

 به‌­علاوه، رهبران کلیسا هرگز بدون خطا نیستند. با این وجود تا جایی­ که در کتاب مقدس به عنوان راهنمای خود در نظارت بر کلیسا دیده‌­ایم، هرگز در جایی از آن شَماس‌­ها را به عنوان پیشوایان ناظران معرفی نکرده است که تصمیمات را کنترل و بررسی کنند. در یک کلیسای سالم شَماس­‌های خداپرست همان دیدگاه و نظرات ناظران را اجرا می­‌کنند، نه چیز دیگری را.

۵ پرسش دربارۀ شَماس‌ها

پرسش: علاوه بر خداپرستی، چه چیزی شَماس­‌ها را مؤثر و کارآمد می­‌سازد؟

پاسخ: طی قرن­‌های متمادی، شَماس‌­ها عمدتا بر نیازهای ملموس، به‌­خصوص در موضوع مراقبت از فقرا و آسیب‌دیدگان متمرکز بوده­‌‌‌‌‌‌‌‌اند. در واقع، هرگز نباید کار آنها را کمتر از خدمت از روی محبت دانست. اصل مهم‌­تر در وظایف شَماس‌­ها شامل هر چیزی در زندگی کلیسا است که باعث حواس‌پرتی و منحرف کردن رهبران از مسئولیت‌های اصلی آنها شود.

شَماس باید در تعیین نیازهای کاربردی مهارت داشته باشد و سپس برای رفع آن نیازها ابتکار عمل به خرج دهد. اما بهترین شَماس‌­ها فقط به مسائل موجود واکنش نشان نمی­‌دهند، بلکه آنها مشکلات آینده را نیز پیش‌­بینی می­‌کنند. آنها عاشق ایده‌پردازی برای راه‌ حل‌های خلاقانه برای هر چیزی هستند که به‌­طور بالقوه ممکن است مانع کار رهبران و شکوفایی کلام شود.

شَماس‌­های کتاب مقدس مانند بازیکن خط حملۀ یک تیم فوتبال هستند که وظیفۀ آنها محافظت از بازیکنان تیم حمله است. آنها به ندرت مورد توجه قرار می‌­گیرند و اعتبار چندانی به آنها داده نمی‌­شود، اما تلاش‌­های آنها کاملا برای محافظت و رشد خدمت کلام ضروری است. بدون وجود شَماس‌­های تاثیرگذار، رهبران مدام دچار حواس­‌پرتی می­‌شوند و هجوم خواسته­‌های عملی موجب انفصال آنها از خدمت می‌­شود.

بنابراین شبانان! برای بررسی شَماس‌­های آینده، در جست‌­وجوی قدیسین خداپرستی باشید که با هزینۀ خود (فداکاری) و بدون آن که از آنها خواسته شده باشد (ابتکار عمل برای حل مشکلات) نیازها را ببینند و آنها را محتاطانه بررسی و رفع کنند (ابتکار عمل را برای حل مشکلات به دست گیرند).

پس نه‌­تنها تمایل به نزاع و درگیری، بلکه بی‌­نظمی و غیر قابل اعتماد بودن از نشانه‌­های هشدار دهنده برای یک شَماس داوطلب است. افرادی­ که مدام بی­‌حال و حوصله هستند یا هرگز پاسخ ایمیل‌­ها را نمی‌­دهند یا همیشه باید به آنها گفت چه کاری انجام دهند؛ گزینۀ مناسبی برای دفتر شَماس‌­ها نیستند. یک شَماس باید قابل اعتماد باشد، نه به­ دنبال اقتدار باشد و نه آنکه مجبور باشید مدام او را زیر نظر بگیرید یا لازم باشد مانند کودک از او مراقبت کنید.

به من کلیسایی با شبانان حواس­‌پرت یا خادمین از خط خارج­‌شده نشان دهید و من هم کلیسایی بدون شَماس­‌های کارآمد به شما نشان خواهم داد.

۵ پرسش دربارۀ شَماس‌ها

پرسش: شَماس‌­ها چه ارتباطی با مأموریت کلیسا دارند؟

پاسخ: در سال‌­های اخیر، مباحث زیادی به نقش “کنش اجتماعی” در کلیسا پرداخته­‌اند. آیا رسالت کلیسا موعظۀ انجیل، مراقبت از فقرا و ضعیفان یا ترکیبی از هر دوی آنها یا در کل چیز دیگری است؟ اینها مباحث بسیار مهمی هستند و به تمایزات مهمی اشاره دارند، برای مثال آیا منظور ما از کلیسا نهاد است یا افراد.

به نظر من می‌­توان با دقت و تمرکز بر یک ویژگی قدیمی از خدمت شَماسی، این همه ابهام را رفع کرد. کتاب مقدس به­‌روشنی بیان می‌­کند رسالت اصلی کلیسا رسیدگی به فقر جهانی نیست، بلکه موعظۀ فیض انجیل است؛ رسالت اصلی آن تحول و دگرگونی در دنیا نیست، بلکه برای ایجاد شاگردانی است که منادی کسی باشند که خواهد آمد (متی ۱۸:۲۸-۲۰). اما این به هیچ وجه ثابت نمی­‌کند کار کلیسا منحصرا معنوی است. کل این مقاله در مورد نهاد رسمی صحبت می‌­کند که خدا در کلیسای خود بنا گذاشته است تا به نیازمندترین افراد کمک کند.

با این وجود کار شَماس فراتر از خدمت است و از آن کمتر نیست.

گاهی بین کلیساهایی که می­‌خواهند “انجیل را موعظه کنند” و کسانی ­که می‌­خواهند “فرهنگ را دگرگون سازند” شباهت­‌های طعنه‌­آمیزی می‌­بینیم. یکی می‌­خواهد به نفع اعلان انجیل با خدمت اجتماعی مخالفت کند، دیگری دوست دارد به جای اعلان انجیل از خدمت اجتماعی دفاع کند. اما هر دوی آنها قابلیت تضعیف نگاه به خدمت شَماس‌­ها را دارند. در کلیساهایی با ایدۀ “فقط انجیل را موعظه کنید”، خدمت شَماس‌­ها را چندان مهم نمی­‌دانند؛ در کلیساهایی با دیدگاه “فرهنگ را دگرگون کن”، خدمت شَماس­‌ها را می‌­توان زائد و غیر ضروری دانست، زیرا کل اعضای کلیسا از قبل برای چنین کاری آنجا هستند و نیازی به شَماس نیست. در مورد اول، رسالت کلیسا در جهت تضعیف و کم­ اهمیت بودن نقش شَماس است و در مورد دوم، فرا خواندن شَماس­‌ها، به رسالت کلیسا تبدیل می­‌شود.

بنابراین بسیار حیاتی است در کلیساهای سالم که به موعظۀ مسیح و اصول شاگردسازی متعهد و پایبند هستند، مقام شَماسی که دفتر “اجتماعی” خدا برای پیشبرد مأموریت معنوی است را تضعیف نکنیم. بله، درست است اگر رسولان در اعمال فصل ۶ وظیفۀ اصلی خود یعنی موعظه و دعا را نادیده گرفته بودند انجیل گسترش نمی­‌یافت، اما این نیز درست است که انجیل قطعا منتشر نمی­‌شد اگر آن هفت نفر مسئول رفع نیازهای بیوه­‌زنان نمی­‌شدند.

شاید اگر قاطعانه­‌تر به مقولات تاریخی کلیسا پرداخته بودیم، مباحث پُربارتر امروز دربارۀ رسالت کلیسا پیشرفت بیشتری داشتند. همان­‌طور که دیده­‌ایم، خدمت همه‌­جانبه که مسائل اعلام انجیل و توضیح انجیل را در هم آمیخته است، آخرین مد روز نیست، بلکه در طول تاریخ کلیسا بخشی از مسیر بوده است. رسم متداول روز و زودگذر نیست، بلکه هم‌­تراز کل تاریخ کلیسا بوده است. خدمت عملی (شَماس‌ها)، همواره در جهت خدمت کلام (شبانی) بوده است. آنچه خدا به هم پیوند داده است را هیچ کلیسایی نمی­‌تواند از هم جدا کند.

۵ پرسش دربارۀ شَماس‌ها

پرسش: کتاب مقدس چه چیزی را به شَماس­‌های صادق و وفادار وعده داده است؟

پاسخ: پولس پس از آن که در اول تیموتائوس ۸:۳-۱۲ خصلت‌ها و ویژگی­‌های شَماس­‌ها را شرح می‌دهد، مسیر خود را تغییر می‌­دهد تا یک نکتۀ نهایی را بیان کند. او می‌­داند شَماس بودن برای افراد ضعیف‌­دل نیست. بخش عمدۀ آن شامل کارهای پشت صحنه و خسته­‌کننده است و نه نمایشی. بنابراین چه چیزی مانع خستگی و دل­‌سردی شَماس می­‌شود؟ یک وعده:

«خادمینی که نیکو خدمت کرده باشند، به مرتبه‌­ای والا خواهند رسید و در ایمان خود به مسیح عیسی از شهامتی عظیم برخوردار خواهند شد» (اول تیموتائوس ۱۳:۳).

یک شَماس وفادار دو هدیۀ گرانقدر دریافت خواهد کرد: «احترام و جسارت». مورد اول به­ صورت افقی از کلیسا به دست می‌­آید و مورد دوم به صورت عمودی از خدا می‌­رسد. با توجه به ماهیت “وارونۀ” کار شَماس، این وعدۀ احترام بسیار زیباست، این­‌طور نیست؟ گر چه دعوت به خدمت شَماسی چندان پر زرق و برق نیست، اما پاداش ارزشمند و با شکوهی دارد. در ضمن، دستور پولس در غلاطیان ۹:۶ در مورد هر شَماسی کاربرد دارد: «لذا از انجام کار نیک خسته نشویم، زیرا اگر دست از کار برداریم، در زمان مناسب محصول را درو خواهیم کرد».

آیا شَماس­‌های کلیسای شما محترم شمرده می‌­شوند؟ آیا آنها می‌­دانند چقدر قدردان خدمت آنها هستید؟ برای تشویق و دل‌گرمی شَماس کلیسای خود وقت بگذارید. به آنها تلفن بزنید. کارت هدیه برایشان بخرید. به آنها پیشنهاد دهید از فرزندانشان مراقبت می­‌کنید. برایشان ایمیل بفرستید. فقط کاری کنید که قایق­‌هایشان را به حرکت درآورید؛ گاهی فقط یک جمله بگویید، چقدر هوا خوب است! (امثال ۲۳:۱۵؛ ۱۱:۲۵؛ ۲۴:۱۶). چنین دل­‌گرمی­‌ها و تشویق­‌هایی برای خیر قوم خدا و جلال خدا عالی هستند.


نویسنده: مَت اِسمِتهارست

سایر مقالات

مقالات بیشتر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا