کلمۀ یَهوه به چه معناست؟
کلمۀ یَهوه به چه معناست؟
خدا اصرار دارد نامش یَهوه است. ما در اینجا فقط در مورد پادشاهی خدا صحبت نمی‌کنیم، هر چند که مهم است. ما در مورد نام او صحبت می‌کنیم. خدا نامش را به قوم خود می‌دهد. گر چه نام خدا از نظر تاریخی مملو از مشکلات بوده است، اما به‌دلیل کمبود وقت نمی‌توان در اینجا به همۀ آنها پرداخت. با این حال ظاهرا بزرگ‌ترین مشکل، آن است که کلمۀ یَهوه شبیه فعل “بودن” یا “Havah” است. به همین دلیل برای دو هزار سال این نام به معنای “من هستم” یا “من وجود دارم” در نظر گرفته شده است. توماس آکوایْنِس در کتاب “Summa” نام یَهوه را به عنوان “بیانیۀ وجودی” برگزیده است. خدا به موسی و از طریق موسی به قوم اسرائیل می‌گوید: «من خدایی هستم که در برابر خدایانی که وجود ندارند، وجود دارم». مشکل این ایده، آن است که در خواندن متن، نوعی رویکرد “فلسفۀ هستی” به میان می‌آید. اگر بتوان این‌طور گفت، به نوعی معنا را کم‌اهمیت جلوه می‌دهد و ناچیز می‌شمارد. هیچ تطابقی با خود متن ندارد. گویی موسی از کوه بالا رفته است، بوته‌ای شعله‌ور می‌بیند، به آن نزدیک می‌شود و اما بوته نمی‌سوزد. بعد آن بوتۀ آتش با او سخن می‌گوید؛ موسی می‌گوید: «به آنها بگویم چه کسی مرا فرستاده است»؟ و خدا پاسخ می‌دهد: «من هستم» (من وجود دارم).
تصور کنید موسی بگوید: «آه بله، متوجه شدم. اما نام تو چیست؟ تو واقعا که هستی»؟ اما در واقع خدا در اینجا نامش را به قومش می‌دهد و می‌خواهد او را صدا کنند. یادم می‌آید که ویلِم وَن جِمِرِن[۱] می‌گفت نام خدا، یَهوه، مانند کارت ویزیتش است. در جلوی این کارت نوشته شده است: «الوهیم، خالق همه چیز» و در پشت کارت کلمۀ “یَهوه” و شماره تلفن خود را نوشته است و آن را به قومش می‌دهد و می‌گوید: «می‌توانید هر ۲۴ ساعت، هفت روز هفته با من تماس بگیرید. من همیشه در دسترس هستم».
و نکتۀ جالب این است که نام عهد، در سراسر عهد عتیق در زمینۀ ورود خدا به رابطۀ عهد ظاهر می‌شود. پس یَهوه به چه معناست؟ یَهوه یعنی من کسی هستم که همواره وفادار است، من کسی هستم که به وعدۀ خود عمل می‌کند و من کسی هستم که اینجا کنار شماست. من خدای تو هستم.
کلمۀ یَهوه به چه معناست؟
[۱] Willem Van Gemeren
