کتاب مقدس دربارۀ خالکوبی چه می‌گوید؟
کتاب مقدس دربارۀ خالکوبی چه می‌گوید؟
لاویان 28:19 خالکوبی را در قوم اسرائیل محکوم کرده است. این ممنوعیت، بخشی از «قانون تقدس» بود. بخش بزرگی از لاویان به قوانینی اختصاص دارد که برای قوم اسرائیل وضع شدند تا این قوم را از سایر ملت‌ها متمایز سازند. غیریهودیان از خالکوبی استفاده می‌کردند، از این رو قوم اسرائیل نباید این کار را انجام می‌دادند تا نشان دهند که اسرائیل «مقدس» است (قوم خاص و برگزیدۀ خدا هستند). از متن لاویان 28:19 این‌طور برمی‌آید که خالکوبی‌هایی که به طور خاص ممنوع بودند، آنهایی بودند که به عنوان بخشی از مراسم بت‌پرستی انجام می‌شدند؛ اگرچه برخی این را ممنوعیتی برای همۀ خالکوبی‌ها می‌دانند.
با این وجود وقتی مسیح آمد، دیوار جدایی بین یهودیان و غیریهودیان فرو ریخت (افسسیان 12:2). به‌خصوص این بدان معناست قوانینی که امروزه وضع شده‌اند برای جدا کردن قوم اسرائیل از سایر اقوام بسیار آسیب‌آور هستند، اگر به همان ترتیبی اجرا شوند که قوم اسرائیل انجام می‌دادند. ما باید کاربرد خود از شریعت را به گونه‌ای که هدف اصلی آن در پرتو تغییراتی که مسیح به وجود آورد، تطبیق دهیم.
برای مثال به موضوع ختنه توجه کنید. این شرط صریح، قوم اسرائیل را در سرزمین موعود از کنعانیان متمایز می‌کرد. اما عهد جدید به‌صراحت به ما می‌گوید، برای مقدس بودن نزد خداوند دیگر نیازی به ختنه نیست (رومیان 2؛ غلاطیان 2 و 5). ختنه نماد ظاهری ازخودگذشتگی برای خدا بود. اما آن نماد ظاهری که نژادها را بر اساس خطوط نژادی از هم جدا می‌ساخت، دیگر کاربرد ندارد. امروزه تمامی ملل، قوم خدا هستند و چیزهایی از قبیل قلب پاک (رومیان 28:2-29 که در عهد عتیق نیز لازم بود) و تعمید (که هیچ مفهوم نژادی ندارد و به عنوان نشانۀ عهد، جایگزین ختنه شده است، کولسیان 11:2-12) را باید به عنوان سمبل عهد داشته باشیم.
اما بدان معنا نیست که هر چیزی که در «قانون تقدس» ظاهر می‌شود، صرفا در مورد چنین تمایزی است. عوامل دیگری نیز دخیل هستند، مانند عوامل اخلاقی (اخلاقیات قوم اسرائیل به تمایز آنها با سایر اقوام کمک می‌کرد). اگر کسی متقاعد شود خالکوبی یک موضوع اخلاقی است؛ پس باید از آن پرهیز کند. به هیچ وجه نمی‌توان توجیه کرد که خالکوبی یک موضوع اخلاقی است. قطعا کتاب مقدس بیان نمی‌کند که خالکوبی بدون توجه به شرایط موجود، مشکل اخلاقی دارد. به نظر می‌رسد این درست شبیه دستوراتی است که در لاویان 27:19 داده شده‌اند: «موهای شقیقۀ خود را نتراشید، گوشه‌های ریش خود را گرد نکنید.» اینها به خودی خود گناه محسوب نمی‌شوند. اما در اسرائیل باستان کار اشتباهی بودند، زیرا کافران چنین می‌کردند (مانند فالگیری؛ آیین‌های خاص خاکسپاری، روسپی‌گری فرقه‌ها و غیره. لاویان 26:19-31). اگر این کارها در زمان ما با اهداف شیطانی و بد انجام نمی‌شوند، دلیلی برای ممنوعیت آنها وجود ندارد.
کتاب مقدس دربارۀ خالکوبی چه می‌گوید؟
