چرا تاوان گناه یا باید از طریق مسیح پرداخت می‌شد یا توسط ما در جهنم؟
چرا تاوان گناه یا باید از طریق مسیح پرداخت می‌شد یا توسط ما در جهنم؟
چرا باید بهای گناهان پرداخت شود؟ چرا خدا نمی‌تواند صرفا ما را ببخشد و گناهانمان را فراموش کند؟ او نمی‌تواند، چون این کار نادرست است. باید بهای گناهان پرداخته شود، زیرا گناه، نقض شریعت خداست و اگر خدا شریعت خود را نادیده بگیرد، در این صورت گناه را تایید کرده است. نادیده گرفتن شریعت خدا، در تناقض با شخصیت قدوس خدا که شریعت از آن گرفته شده است، می‌باشد. اما خدا نمی‌تواند شخصیت قدوس خودش را نادیده بگیرد (اول پطرس 16:1). بنابراین شریعت، باید همراه با مجازاتی که در خود دارد، حفظ و اجرا شود. در مسیحیت، مجازات به یکی از این دو طریق انجام می‌شود: یا توسط عیسی بر روی صلیب یا به وسیلۀ حضور ابدی بی‌ایمانان در جهنم. در هر دو مورد، شریعت رعایت می‌شود.
چون گناه، نقض شریعت خداست؛ بنابراین گناه یک مشکل قانونی است، گرچه تنها در این خلاصه نمی‌شود. اول یوحنا 4:3 می‌گوید گناه، مخالف شریعت است. دعای عیسی که در آن می‌گوید «ای پدر ما که در آسمانی»، در دو انجیل متی و لوقا آمده است. در متی 12:6 عیسی می‌گوید قرض‌های ما را ببخش. در لوقا 4:11 می‌گوید گناهان ما را ببخش. پس عیسی گناه و قرض را برابر می‌داند.
چون خدا قدوس است و نمی‌تواند گناه را نادیده بگیرد، باید به آنها رسیدگی شود. شریعت باید رعایت شود.
اما قرض‌های قانونی را می‌توان انتقال داد. من می‌توانم یک چک 100 دلاری برای شما بنویسم و وقتی آن را در بانک به حساب می‌گذارید، انتقال قانونی پول انجام شود. همچنین بدهی‌ها را می‌توان انتقال داد. گاهی بانک‌ها، بدهی‌های مردم به سازمان‌های مختلف را خریداری کرده و سپس بدهی به بانک منتقل می‌شود و بانک بدهکار می‌شود.
به همین ترتیب در مسیحیت، بدهی گناه ما به خدا، به شخص عیسی، منتقل می‌شود (اول پطرس 24:2). او بر روی صلیب، گناهان ما را به دوش کشید. به این طریق عیسی بهای گناهان ما را می‌پردازد و شرط شریعت را با مرگ خود بر روی صلیب، به جای می‌آورد. کتاب مقدس می‌گوید: «مزد گناه، مرگ است» (رومیان 23:6). اما برای کسانی که به مسیح ایمان نمی‌آورند، بهای گناهان پرداخت نمی‌شود. آنها باید خودشان شرایط شریعت را با رفتن به جهنم به جا آورند.
چرا تاوان گناه یا باید از طریق مسیح پرداخت می‌شد یا توسط ما در جهنم؟
