پیدایش خدا از کجاست؟

پیدایش خدا از کجاست؟
وجود خدا فاقد شروع است (ازلی)، خدا آفریده نشده و از چیزی به وجود نیامده است. طبق کتاب مقدس، خدا همیشه وجود داشته است. ما فقط میتوانیم تا حدی وجود خدا را درک کنیم. به همین منظور باید برای صحبت دربارۀ خدا از مفاهیم قابل درک انسانی استفاده کنیم: «بدون شروع یا پایان، ابدی، بینهایت و غیره». کتاب مقدس میگوید او همیشه وجود داشته است: «از ازل تا به ابد تو خدایی» (مزامیر ۲:۹۰) و «تخت سلطنت تو از قدیم استوار گشته است، و تو از ازل هستی» (مزامیر ۲:۹۳). کاملا ساده است، خدا هیچ آغاز و پایانی ندارد. پس از کجا آمد؟ او نیامد، همیشه بوده است.
مفهوم زمان برای ما امری خطی است. ثانیهها در پی هم میآیند، دقیقه پس از دقیقه، ما پیرتر میشویم، نه جوانتر و نمیتوانیم دقایقی که پشت سر گذاشتهایم را تکرار کنیم. همۀ ما خطوط زمان را روی نمودارها دیدهایم. زمان اولیه در سمت چپ و زمان بعدی در سمت راست قرار دارند. ما ملتها، زندگی قومها و نقشههای روی خطوط مستقیم از چپ به راست را میبینیم. یک ابتدا و یک انتها میبینیم. اما خدا فراتر از این نمودار است. او آغاز و پایانی ندارد. فقط از ازل بوده است.
فیزیک نیز ثابت کرده است، زمان یک ویژگی حاصل از وجود ماده است. زمان وجود دارد، زمانی که مادهای وجود داشته باشد. زمان، بعد چهارم نامیده شده است، اما خدا ماده نیست. در واقع خداست که ماده را خلق کرد، او جهان را خلق کرد. پس زمان، وقتی آغاز شد که خدا جهان را خلق نمود. پیش از آن فقط خدا وجود داشت و زمان هیچ معنایی نداشت (به جز از نظر مفهومی) و هیچ رابطهای با خدا نداشت. بنابراین پرسیدن این پرسش که خدا از کجا آمد، در واقع طرح پرسشی است که بهراستی نمیتوان در مورد خدا به کار برد. از آنجایی که زمان در رابطه با کیستی خدا هیچ معنایی ندارد، ابدیت نیز چیزی نیست که به طور مطلق با خدا مرتبط باشد. خدا حتی فراتر از ابدیت است.
ابدیت واژهای است که ما مخلوقاتِ محدود، برای بیان چیزی به کار میبریم که هیچ آغاز و پایانی ندارد. خدا آغاز یا پایانی ندارد… او خارج از بُعد زمان است. گرچه ما میگوییم خارج از بُعد زمان ماست، اما باید بسیار دقت کنیم؛ چرا که معنای آن را بهدرستی نمیدانیم. ما این را چنین بیان میکنیم، زیرا میخواهیم مفهوم محدود نبودن خدا به زمان را بهدرستی انتقال دهیم. او فراتر از آن است و محدود به آن نیست.
پیدایش خدا از کجاست؟