مفهوم پادشاهی خدا را در کدام قسمت عهد عتیق می‌توان یافت؟
مفهوم پادشاهی خدا را در کدام قسمت عهد عتیق می‌توان یافت؟
این مثال خوبی است که گاهی صرفا مطالعۀ یک کلمه کفایت نمی‌کند، زیرا عبارت “پادشاهی خدا” به همین شکل در عهد عتیق نیامده است، اما مفهوم “سلطنت خدا” در همۀ جای عهد عتیق دیده می‌شود. البته عبارت “خداوند سلطنت می‌کند” در تمام مزامیر تکرار می‌شود. این مفهوم در همان ابتدای کتاب مقدس دیده می‌شود؛ وقتی خدا آدم و حوا را به شباهت خویش آفرید.
ایدۀ شباهت به پادشاه در خاورمیانۀ باستان اهمیت بسزایی داشت، زیرا پادشاهان با انعکاس تصویر خود و قرار دادن مجسمۀ خودشان در سراسر قلمرو تحت نفوذشان، می‌خواستند مردم بدانند چه کسی بر آنها سلطنت می‌کند. درست از همان آغاز کتاب مقدس متوجه مفهوم پادشاهی خدا، از طریق حاملان تصویر او می‌شویم و سپس با عهد و پیمان ادامه می‌دهد. روش تجارت پادشاهان در خاور نزدیک باستان این بود که با هم پیمان ببندند و این پیمان‌ها را به عهد تبدیل کنند.
در رابطه با ابراهیم نیز می‌بینیم خدا، آن پادشاه عظیم، از طریق چنین عهدی، سرزمینی را به ابراهیم می‌بخشد. البته پادشاهی خدا در عهد عتیق، از طریق پیمان با خاندان داوود به کامل‌ترین شکل محقق می‌شود و می‌بینیم پادشاهی که بازتاب شخصیت خداست، مردی است که موافق دل خداست.
مزمور ۷۲ با مثالی شرح می‌دهد که پادشاهی خدا چگونه باید باشد. وقتی بزرگان برای دیدار اورشلیم و سلیمان آمدند، متوجه شدند آنجا از فقرا دفاع می‌شود؛ در آنجا وفور رحمت، پارسایی، عدالت و شکوفایی اقتصادی است. در آنجا پادشاه طوری کار می‌کند که بازتاب شخصیت خدا باشد؛ درست همان‌طوری که در خاندان داوود رفتار می‌شد.
مفهوم پادشاهی خدا را در کدام قسمت عهد عتیق می‌توان یافت؟
