صحبت به زبان‌ها چیست؟
صحبت به زبان‌ها چیست؟
صحبت به زبان‌ها، پدیده‌ای عهد جدیدی است که در آن، شخص به زبانی سخن می‌گوید که برای خودش ناشناخته است. این زبان، یا زبان فرشتگان است یا سایر زبانهای زمینی (اول قرنتیان 1:13). هنگام پنتیکاست و همچنین در کلیسای قرنتیان این اتفاق رخ داد که به ترتیب در اعمال فصل 2 و اول قرنتیان فصل 14 شرح داده شده است. این عطای عهد جدید از سوی روح‌القدس به کلیسای مسیحیان داده شد و به منظور بنای بدن مسیح و همچنین جلال خداست.
به نظر می‌رسد زبان‌ها سه کاربرد دارند: اول، یک زبان مخصوص دعا که ترجمه نمی‌شود؛ دوم، زبانی که ترجمه می‌شود و این مورد، کاربرد صحیح زبان در جماعت مسیحیان را تعریف می‌کند؛ و سوم، در زمینۀ خدمت؛ یعنی در زمینۀ بشارت، زمانی که مردم (در عهد جدید) انجیل را معرفی می‌کنند، خودش را نمایان می‌کند.
امروزه دربارۀ صحبت به زبان‌ها بحث و جدل‌های زیادی وجود دارد، به‌خصوص در محافل مسیحی به‌شدت از آن سوء‌استفاده می‌شود؛ با این وجود برخی کلیساهای مسیحی تعلیم می‌دهند که تمامی عطایا (صحبت به زبان‌ها، کلام معرفت، نبوت و غیره) با تکمیل عهد جدید متوقف شده‌اند (اول قرنتیان 8:13-12). برخی معتقدند عطایای کاریزماتیک، امروزه هنوز هم برای کلیساها وجود دارند (اول قرنتیان 7:1). هدف این مقاله جانبداری از این موضوع نیست، زیرا باعث تفرقه‌افکنی می‌شود و اعتقاد یا عدم اعتقاد به آنها بر روی نجات فرد، تاثیری نمی‌گذارد. با این حال، استدلال‌های خوبی برای هر دو مورد بیان می‌شود و لازم است کلیساها تا حد امکان نسبت به کسانی که دیدگاه‌های مخالف در این موضوع بحث‌برانگیز دارند، مهربان و متین باشند. اما باید به نکتۀ مهمی اشاره کرد. برخی کلیساها به‌اشتباه معتقدند که برای نجات باید به زبان‌ها صحبت کرد. این یک اشتباه بزرگ است، چرا که همۀ مردم به زبان‌ها صحبت نمی‌کنند، زیرا همه به این طریق از عطایای روح‌القدس برخوردار نمی‌شوند.
«ظهور روح، به هر کس برای منفعتِ همگان داده می‌شود. به یکی به وسیلۀ روح، کلام حکمت داده می‌شود، به دیگری به واسطۀ همان روح، کلام معرفت، و به شخصی دیگر به وسیلۀ همان روح، ایمان و به دیگری باز توسط همان روح، عطایای شفا دادن. به شخصی دیگر قدرت انجام معجزات داده می‌شود، به دیگری نبوّت، و به دیگری تشخیص ارواح. و باز به شخصی دیگر سخن گفتن به انواع زبانهای غیر بخشیده می‌شود و به دیگری ترجمۀ زبانهای غیر. اما همۀ اینها را همان یک روح به عمل می‌آورد و آنها را به ارادۀ خود تقسیم کرده، به هر کس می‌بخشد» (اول قرنتیان 7:12-11) و «خدا قرار داد در کلیسا، اول رسولان، دوم انبیا، سوم معلمان؛ بعد قدرت معجزات، سپس عطایای شفا دادن و امداد و مدیریت و سخن گفتن به انواع زبانهای غیر. آیا همه رسولند؟ آیا همه نبی‌اند؟ آیا همه معلمند؟ آیا همه دارای قدرت معجزه‌اند؟ آیا همه از عطایای شفا دادن برخوردارند؟ آیا همه به زبانهای غیر سخن می‌گویند؟ آیا همه ترجمه می‌کنند؟ اما شما با اشتیاق تمام در پی عطایای بزرگتر باشید. و اینک من عالیترین طریق را به شما نشان می‌دهم» (اول قرنتیان 28:12-31).
بنابراین، عطایای روح مختلف‌اند و برای بنای بدن مسیح هستند. صحبت به زبان‌ها برای نجات، ضروری نیست و این پیش‌نیاز تعمید در روح‌القدس نیست. ما باید کلام پولس در اول قرنتیان 1:13-2 و 13 را به خاطر بسپاریم: «اگر به زبانهای آدمیان و فرشتگان سخن گویم، ولی محبت نداشته باشم، زنگی پرصدا و سِنجی پرهیاهو بیش نیستم. اگر قدرت نبوّت داشته باشم و بتوانم جملۀ اَسرار و معارف را درک کنم، و اگر چنان ایمانی داشته باشم که بتوانم کوهها را جابه‌جا کنم، امّا محبت نداشته باشم، هیچ سود نمی‌برم» و «و حال، این سه چیز باقی می‌ماند: ایمان، امید و محبت. اما بزرگترینشان محبت است.»
صحبت به زبان‌ها چیست؟
