یکی از بزرگترین چالشهایی که راهبران کلیسای ما با آن روبرو هستند، تشخیص این است که چه کسی در میان جماعت آنان آماده پذیرش مسئولیت خدمت با آنان است. بعضیها ترجیح میدهند خدمت را فقط برای خودشان نگه دارند، با این باور که به هیچکس در مشارکت آنها نمیشود اعتماد کرد. آنها چنین استدلالی میکنند که هیچکس از بین جامعت انها به اندازه کافی در مسیح رشد نکرده است که بتوان به آنان خدمت و مسئولیتهای حقیقی سپرد. برای بعضیها، این راهی است که همه چیز را تحت کنترل خودشان نگه دارند. اما اطمینان دارم که برای عده بسیاری هم این یک نگرانی حقیقی است که چطور تشخیص بدهند چه کسی از عطیه و بلوغ روحانی برای وفاداری به خداوند و شبان برخوردار است. این نگرانی کمی نیست. اگر شما پیش از اینکه فردی آماده باشد، وظایف خود را به او بسپرید به احتمال زیاد درست خدمت نخواهد کرد یا مغرور میشود و از نقش رهبری خود سوءاستفاده خواهد کرد.