ایمان زنده
پس از سقوط، انسان بهجای خدا در پی شادیهای دروغین میرود؛ طمع، شهوت و جاهطلبی را خوشبختی میپندارد، اما در حقیقت در وادی مرگ گام میزند. چنین انسانی هرچند ظاهراً زنده است، از نظر روحانی مرده است و اگرچه عمری طولانی و دستاوردهای بزرگ داشته باشد، چون به هدفی والا نرسیده، زیست حقیقی را تجربه نکرده است.