این مقاله را گوش کنید
طی دو ماه گذشته، موضوعی در ذهن من جنجالی بر پا کرده بود و اکنون، من به یک نتیجه پر تنش رسیده‌ام: آیا موعظه کردن در یک اتاق خالی مقابلِ دوربین موعظه‌ای واقعی است؟ بخشی از من می‌گوید ، البته که موعظه است. این همان عملکرد همیشگی است، فقط تماشاگرانِ زنده وجود ندارند.
اما بخش دیگری از من پاسخ می‌دهد، نه، این موعظه نیست. این همان کاری است که شما در یک کلاس مدرسه الهیاتی انجام می‌دهید، تنها ناسازگاری آن این است که هیچ کس در آنجا حضور ندارد، هیچ جماعتی وجود ندارد، که عبادت را نامعتبر بسازد.
به‌دلیل همه‌گیری کرونا، موعظه کردن در لایو فیس‌بوک، یوتیوب یا بستری دیگر، در این ایام به یک امر عادی تبدیل شده است، زیرا این ویروس باعث شده که کلیساها خدمات عبادی حضوری را به حالت تعلیق درآورند و جداگانه از طریق مجازی «جمع شوند».
اما به دلایلِ خوبِ بی‌شماری، ما آن را دوست نداریم زیرا عجیب است و برای واعظ احساس ناخوشایندی دارد. موعظه کردن در مقابل یک دوربین و در اتاقی خالی، احساس خوبی ندارد. منظور من این نیست که از نظر اخلاقی اشتباه است، اما مانند “یک چیزِ دور” درست نیست؛ شرایط، به بیانی خلاصه، برای همه ما بی‌سابقه است. بیشتر شبانان عادت دارند که در روز خداوند (یک‌شنبه‌ها) رو در روی مردم، خانواده روحانی‌شان را خطاب قرار دهند. آن عنصر حیاتی تجسم از بین رفته است، بنابراین آیا این واقعا موعظه است؟
شاید فقط به اسم موعظه، سخنرانی می‌کنید؟
می‌خواهم استدلال کنم که آنچه اکنون انجام می‌دهیم، یعنی کاری که بسیاری از شبانان برای آینده‌ای قابل قبول نیاز دارند، موعظه کردن است. شبان، با موعظه کردن در زمان‌های بی‌سابقه به روش‌های بی‌سابقه، وفاداری خود را در شرایط مختلف نشان می‌دهد، حتی اگر این‌طور احساس نشود.
موعظه کردن کلام (دوم تیموتائوس ۲:۴) هم عملِ اصلیِ عبادتِ مسیحی است و هم یکی از نشانه‌های یک کلیسای واقعی می‌باشد. بنابراین، اگر در موعظه کلام، شکست بخوریم در حالی که ابزار لازم برای انجام این کار را داریم، از خداوند سرپیچی کرده‌ایم.
همچنین به ما دستور داده شده است که کلام را به عنوان وسیلهٔ ایمان آوردن و تقدیس شدن، بشنویم (رومیان ۱۷:۱۰). موعظه از طرف مردان واجد شرایط (اول تیموتائوس ۱:۳-۷) و شنیدن از طرف قوم خدا، هر دو می‌توانند از طریق فناوری و تکنولوژی انجام شوند.
شرایط بی‌سابقه
مسیحیانِ اصلاح‌گرایی که به اصول مقررات عبادتی پایبند هستند، بین عناصر، اشکال و شرایط عبادت تمایز قائل می‌شوند. ارزیابی این تمایز که آیا شما از قاعده، اصول را پیروی می‌کنید یا نه، می‌تواند برای جلسات پرستشی یک‌شنبه‌ها در ایام کرونا، مفید باشد.
کتاب مقدس استفاده از عناصر خاصی را در عبادت مجاز می‌کند، مانند خواندن سرودها، دعا، دادن هدایای مالی، تعلیم و موعظه کردن. این عناصر به اشکال خاصی صورت می‌گیرند. به عنوان مثال، موعظه، کلامِ بیان‌‌شده و اعلام‌شده است، نه کلامِ رقصان (کلامِ نامفهوم). انتخاب شکل غلط، آن عنصر را به خطر می‌اندازد.
سپس شرایط عبادت وجود دارد که به نظر من در اینجا کمک‌کننده است. شرایط به این سؤالات پاسخ می‌دهد: آیا برای تقویت موسیقی‌مان به سیستم صوتی نیاز داریم؟ آیا بهتر است برای عبادت در روزِ خداوند ساعت ۱۰ صبح دیدار کنیم یا ۶ بعدازظهر؟ با چه روش‌هایی می‌توانیم در شرایط بحرانی که نمی‌توانیم شخصا ملاقات داشته باشیم، با هم عبادت کنیم؟
در حال حاضر، شرایط در اکثر مکان‌ها حکم می‌کند که ما برای کمک به حفظ سلامت عمومی، همان‌طور که مقامات حاکم توصیه می‌کنند، دور هم جمع نشویم. ما طبق کلام موظف هستیم از مقامات خود اطاعت کنیم همان‌طور که در رومیان ۱:۱۳-۱۷ و اول پطرس ۱۳:۲-۱۵ می‌بینیم. حاکمان از کلیساها و هر نوع اجتماعات دیگر خواسته‌اند که موقتا جلسات را متوقف کنند.
با توجه به مسئولیت‌های خاص کتاب مقدس که بر عهده مقامات مدنی است، درست است که کلیساها در این شرایط اطاعت کنند. اما اگر دولت، کلیساها را جدا کند و فقط کلیساها محدود باشند، آن موقع ضروری است که آنها با آرامش، سرپیچی کنند و عواقب آن را متحمل شوند.
با توجه به شیوع همه‌گیری کرونا، اطاعت از مقامات حاکم، هم‌اکنون رومیان ۱۰:۱۳ را برآورده می‌کند: «محبت به همسایه خود بدی نمی‌کند. بنابراین، محبت تحقق شریعت است».
فقط برای مدت زمان محدود
من در تعطیلاتِ کرونا با ده‌ها تن از شبانان صحبت کرده‌ام و هنوز نتوانسته‌ام کسی را پیدا کنم که با موعظه در مقابل دوربین احساس راحتی کند. ما راحت نیستیم چون می‌دانیم که آنچه انجام می‌دهیم، این حقیقتِ ماندگار را ثابت می‌کند که موعظه در کمالِ مسحِ روح رخ می‌دهد، زمانی که در بدنِ مسیح به صورت فیزیکی جمع می‌شود.
موعظه‌های مجازی و کلیسای مجازی به عنوان یک تعهد در سبک زندگی، توسط کتاب مقدس تضمین نمی‌شوند و برای مدت طولانی برای بدن مسیح سالم نیستند. به همین دلیل است که شبانان و اعضای کلیسا از چیدمان اخیر بسیار ناراحت هستند.
عبادت آنلاین و موعظه مجازی، نوعی شرایط است که اکنون مجاز است اما به هیچ وجه دائمی نیست. این استثنا است که قانون را ثابت می‌کند. این شرایط برای شرایطِ موقتی است، اما به هیچ وجه جایگزین جمع شدن گروهی نمی‌شود.
تبلیغ‌کنندگان دوست دارند با ارائه محصولی برای مدت زمانِ محدود به خواسته ما برای لذت فوری متوسل شوند. عبادت مجازی و موعظه‌های آنلاین هم برای مدت محدودی است. آنها با تاریخ انقضا ارائه می‌شوند و همراه با دیگر شبانان مشتاق، خوشحال خواهم شد که آن روز فرا برسد.
نویسنده: جف رابینسون
برگرفته از کانون انجیل
