آیا در آسمان درجات مختلفی برای ایمان‌داران وجود دارد؟
این مقاله را گوش کنید
تا کنون پیش آمده که از خود پرسیده باشید، آیا ایمان‌داران پاداش دریافت می‌کنند؟ اگر چنین است، این پاداش چیست؟ یا اینکه، آیا اعمال ما در روی زمین تاثیری برای ما در آسمان دارد؟
کتاب مقدس دربارۀ پاداش چه می‌گوید؟
کتاب مقدس در قسمت‌های زیادی دربارۀ پاداش صحبت می‌کند؛ طبق کلام خدا پاداش برای ایمان‌داران وجود دارد؛ این پاداش می‌تواند هم منفی و به شکل مجازات باشد و هم مثبت باشد که همان پاداش نیکو است ( مکاشفه ۴:۲۲؛ متی ۱۲:۵؛ ۴۶:۵؛ ۴:۶؛ ۶:۶؛ ۱۸:۶).
یک پاداش و انواع تاج
ایمان‌دار در ملکوت خدا پاداشی دریافت خواهد کرد؛ هر چند به نظر می‌آید که در کلام به انواع مختلفی از تاج، در این پاداش، اشاره شده است ولی باید در نظر داشت که کلمۀ پاداش در عهد جدید، در یونانی به صورت مفرد آمده است و اشاره به یک نوع پاداش همگانی و یکسان دارد.
در کلام، گاهی این تاج به عنوان تاج افتخار (اول تسالونیکیان ۱۹:۲)، یا تاج عدالت و پارسایی (دوم تیموتائوس ۸:۴) معرفی شده است؛ برخی مواقع نیز تاج جلال (اول پطرس ۴:۵) و یا تاج حیات (یعقوب ۱۲:۱) نامیده شده است؛ اما آنها انواع پاداش نیستند بلکه انواع گنجایش و ظریفت‌ها هستند.
اغلب مفسرین بر این باور هستند که همۀ این تاج‌ها اشاره به یک چیز دارند و آن پاداش، حیات جاودانی است. یعنی پاداش ما همان ورود به حیات جاودانی، به جای هلاکت جاودانی است! ورود به حیات ابدی یعنی ورود به حضور خدا و تخت پادشاهی او و دیدن روی او، رو در رو (اول یوحنا ۲:۳؛ متی ۲۱:۲۵؛ متی ۸:۵).
حیات جاودانی چیست؟
پاداش ما، همانا برخورداری از حیات جاودانی است؛ حیات جاودانی در حقیقت، حضور در برابر خدا و داشتن رابطۀ رو در رو و عمیق با او است. حیات جاودانی کیفیت بالای زندگی ما در حضور خدا می‌باشد؛ مادامی‌که در گناه و جسم هستیم و دور از خدا و فیض او، همواره از کیفیت پایینی در زندگی برخوردار هستیم؛ درد می‌کشیم، غصه می‌خوریم، ناراحت می‌شویم و در نهایت می‌میریم!
اما وقتی جایی باشیم که خدا را رو در رو ببینیم، دیگر درد و مرگ، حسرت و ضعفی نخواهد بود؛ بنابراین، مقام و درجه، بزرگی و کوچکی به شکلی که در این دنیا تجربه کرده‌ایم، نخواهد بود. در حضور خدا همه به یک کیفیت قرار خواهیم داشت. خود خدا پاداش ما است و همه به یک اندازه از او بهره خواهیم برد. همه به یک اندازه به او دسترسی خواهیم داشت. هیچ چیزی برای حسرت و غبطه خوردن نخواهد بود. امکان حسادت و ناراحتی نیست.
اما ممکن است مسئولیت‌ها و نقش‌ها متفاوت باشد! در حضور خدا، ممکن است درجات و مقام‌ها متفاوت باشد؛ ممکن است بعضی لذت بیشتر ببرند و جلال بیشتری دریافت کنند؛ اما همه در کمال، راضی و شاد خواهند بود. هر که به نسبت خود دریافت می‌کند که این همان اندازه‌ای خواهد بود که می‌تواند در خود جای بدهد. کسی چیزی کم نخواهد داشت؛ فقط شاید مقدار آن کم و زیاد شود. همۀ ایمان‌داران پاداش دیدن خدا را رو در رو دریافت خواهند کرد و شادی و محبت به‌طور مطلق در ملکوت خدا و بین قوم خدا برقرار خواهد بود.
هر چند نقش‌ها و مسئولیت‌ها متفاوت خواهد بود اما چیزی به نام اختلاف و حسرت و درجه، به شکلی که در این دنیا تجربه می‌کنیم، در ملکوت خدا نخواهد بود؛ یعنی نقش‌ها و مسئولیت‌های متفاوت و حتی مقام‌های متفاوت، خدشه‌ای در شادی و محبت قوم خدا نخواهد داشت. تفاوت‌ها در ملکوت، دشمنی به همراه نخواهند داشت. همه در کمال شادی و محبت، در حد خود از خدا لذت کامل را می‌برند. مزمور ۱۱:۱۶ می‌گوید: «در حضور تو کمال شادی است، و به دست راست تو لذت‌ها، تا ابدالآباد»!
در آسمان کسی چیزی کم ندارد!
در ملکوت خدا کسی چیزی از دیگری کم نخواهد داشت؛ پس غرور و تحقیر نخواهد بود، حسرت یا فخر فروشی نخواهد بود؛ بلکه همه در کمال فروتنی و هارمونی، در کمال رضایت و با شادی کامل از حضور خدا لذت می‌برند. در ملکوت خدا همه بر یک سطح خواهیم ایستاد؛ چون در مسیح همه به کاملیت الوهیت او می‌رسیم (افسسیان۱۳:۴). ما در او ساکن می‌شویم و او و پدر، در ما ساکن می شوند (یوحنا۲۳:۱۴)؛ به همین دلیل همۀ آنانی که در مسیح هستند، در حضور خدا بر یک سطح خواهند ایستاد.
در ملکوت خدا اتفاق بد و منفی برای کسی نخواهد افتاد؛ طبقه‌بندی به شکلی که ما در این دنیا تجربه می‌کنیم وجود نخواهد داشت. در آسمان درجات جلال و شادی خواهد بود؛ بعضی درجۀ کمتری از جلال و شادی را خواهند داشت و بعضی درجۀ بیشتری؛ این در مورد فرشتگان و قدرت‌های آسمانی هم صادق است؛ ولی همه از یک جنس جلال و شادی برخوردار خواهیم بود. مسیح طبق زندگی مسیحی ما روی زمین، درجات را به ما می‌دهد؛ این درجات به قداست ما بستگی دارند.
در داستان پادشاه و ده خادم در لوقا ۱۹ می‌بینیم، به آنکه بیشتر دارد، حکومت بر شهرهای بیشتری داده می‌شود؛همچنین پولس در دوم قرنتیان ۶:۹ می‌گوید: «به یاد داشته باشید که هر که اندک بکارد، اندک هم خواهد دروید، و هر که فراوان بکارد، فراوان هم بر خواهد داشت»؛ همچنین پولس در اول قرنتیان ۴۱:۱۵ می‌گوید: «خورشید جلال خاص خود را دارد، ماه جلالی دیگر، و ستارگان نیز جلالی دیگر؛ جلال هر ستاره نیز با جلال ستارۀ دیگر متفاوت است».
آیا درجات ما، باعث غرور و یا حسرت ما در آسمان می‌شود؟
در آسمان عده‌ای که از جلال و رتبۀ بیشتری برخوردار هستند، همچنین از فروتنی بیشتری برخوردار خواهند بود؛ جلال بیشتر ایشان، شناخت بیشتر ایشان را از خدا نشان می‌دهد و در این شناخت، ایشان به ناچیز بودن خود در برابر خدا پی برده، در کمال فروتنی و محبت، آنانی را که از جلال و قداست کمتری بهره برده‌اند، محبت می‌کنند. عده‌ای نیز که زندگی چندان مقدسی نداشتند، به کمال ظرفیت خود، بدون کاستی از حضور خدا بهره‌مند می‌شوند و در جلال، موقعیت و نقش آسمانی، نصیب کمتری خواهند داشت.
این تفاوت باعث حسرت، انزوا، نارضایتی و پشیمانی آنها نمی‌شود؛ چون چیزی به نام حسرت در آسمان وجود نخواهد داشت؛ بلکه ایشان با رضایت کامل و با محبتی عظیم، آنانی را که به‌خاطر زندگی مقدس جلال بیشتری دارند، محبت می‌کنند و چون ایشان به خدا شبیه‌تر بوده‌اند، ایشان را کاملا بر حق می‌دانند. آن زمان معنی این آیه به طور کامل درک می‌شود: «و اگر یک عضو دردمند گردد، همۀ اعضا با او هم‌درد باشند؛ و اگر یک عضو سرافراز شود، همه در خوشی او شریک گردند» (اول قرنتیان ۲۶:۱۲).
گنجایش و ظرفیت در آسمان
در آسمان بحث دربارۀ گنجایش و ظرفیت خواهد بود. همه از جلال، شادی و محبت به نسبت گنجایش خود پُر خواهند شد؛ کسی که به اندازه یک لیوان گنجایش دارد به همان اندازه به پُری خواهد رسید و همین‌طور کسی که به اندازۀ یک اقیانوس گنجایش داشته باشد، به همان اندازه پُر خواهد شد. در آسمان، کسی که گنجایش کمتری دارد چیزی را از دست نمی‌دهد چون همه یک چیز را به عنوان پاداش دریافت می‌کنیم.
پاداش ما، خود خدا و حیات جاودانی است؛ اما طبیعتا کسی که گنجایش و ظرفیت بیشتری دارد؛ شادی، جلال و محبت بیشتر و درک عمیق‌تری از خدا خواهد داشت. یک موسیقی‌دان هر چقدر در نواختن ساز تبحر بیشتری پیدا می‌کند، طبیعتا درصد لذت بردن او نیز بالاتر می‌رود؛ به همین‌‌سان هر چقدر تعهد ما به مسیح بیشتر باشد و در اطاعت، مقدس باشیم، طبیعتا در ملکوت خدا بیشتر از خدا لذت می‌بریم.
نتیجه
همۀ ایمان‌داران از خدا پاداش خواهند گرفت. این پاداش چیست؟ کلمۀ یونانی “پاداش” در عهد جدید همیشه مفرد آمده است؛ گویی کلام خدا می‌خواهد به ما گوشزد کند که پاداش همۀ ایمان‌داران یک چیز است، که همان حیات جاودانی است. حیات جاودانی یعنی بودن در حضور خدا و دیدن روی او، رو در رو؛ حیاتی در اوج کیفیت خود!
این پاداش را همۀ ایمان‌داران در مسیح خواهند داشت. اما اعمال ما، نوع قداست و نوع زندگی ما بر روی زمین، مقدار شادی و جلال ما را در آسمان تعیین خواهد کرد. قداست ما روی زمین، گنجایش ما را برای دریافت جلال بیشتر از خدا بالا میبرد. در آسمان، کسی چیزی را از دست نمی‌دهد و کسی چیزی اضافه دریافت نمی‌کند؛ فقط در گنجایش و مقدار، تفاوت وجود خواهد داشت. هر کس به اندازه گنجایش خود در کمال خواهد بود.
آنها که به‌دلیل قداست و اعمال درست کمتر، نصیب کمتری برده‌اند، ناراحت و ناراضی نیستند؛ در حسرت نخواهند بود؛ بلکه در کمال محبت و هارمونی، خوشحال و شاد هستند. همچنین آنانی که به‌دلیل قداست و اطاعت از کلام خدا نصیب بیشتری از جلال برده‌اند، فخر نمی‌فروشند و مغرور نیستند، برعکس به‌دلیل همین قداست و ظرفیت بالا، فروتن و افتاده و با محبت هستند.
لذت بیشتر به عنوان تاجی و اجری توسط خدا گذاشته شده است تا ما انگیزۀ بیشتر برای مقدس بودن داشته باشیم. تمام عمر ما، لحظاتی هستند که در حال گذرند و نمی‌توان جلوی آن را گرفت. ما محکوم به مرگ هستیم و دنیای دیگری در کار است؛ بیاییم به آسمان چشم بدوزیم، جایی که خانۀ ابدی ما است، همان‌طور که پولس در کولسیان فصل ۳ می‌گوید:
«پس چون با مسیح برخیزانیده شدید، آنچه را که در بالا است بطلبید در آنجایی که مسیح است و به دست راست خدا نشسته است. در آنچه بالا است تفکر کنید، نه در آنچه بر زمین است. زیرا که مردید و زندگی شما با مسیح در خدا مخفی است. چون مسیح که زندگی ما است ظاهر شود، آنگاه شما هم با وی در جلال ظاهر خواهید شد. پس اعضای خود را که بر زمین است مقتول سازید: زنا و ناپاکی و هوی و هوس و شهوت قبیح و طمع که بت‌پرستی است».
آنانی که در مسیح هستند و ایمان‌دار هستند، باید با جد و جهد بکوشند تا مقدس زندگی کنند تا زمانی که وارد حیات جاودانی می‌شوند، با گنجایش بیشتری وارد شوند تا بیشتر از جلال و شادی خدا پُر گردند. مقدس بودن، مطیع بودن و با تمامی قلب در خدمت خدا بودن، بدون اجر نمی‌ماند. قداست، گنجایش ما را برای دریافت جلالِ بیشتر، بالا میبرد؛ حتی اگر لیوان آبی به دست فرزند خدا بدهید، بی‌اجر نمی‌ماند (متی ۴۲:۱۰). هر که بیشتر دارد به او بیشتر داده می‌شود (لوقا ۲۶:۱۹).
مسیح گفت: «خود را انکار کن و خدا را در اولویت قرار بده و با تمامی دل، فکر و جان، خدا را محبت کن. این‌چنین کنید تا در حیات ابدی از جلال و شادی بیشتری برخوردار شوید».
نویسنده: نیما علیزاده
