آیا خدا مکافات پدران را برای فرزندانشان می‌اندوزد؟
آیا خدا مکافات پدران را برای فرزندانشان می‌اندوزد؟
جدی گرفتن آموزش برای شادی
گاهی اوقات منتقدان می‌گویند که بخش‌های ابتدایی کتاب مقدس (خروج ۲۰:۵-۶؛ ۳۴:۶-۷؛ اعداد ۱۴:۱۸) خدا را طوری نشان می‌دهد که «گناه پدران را به فرزندان منتقل می‌کند»؛ در حالی که بخش‌های بعدی در کتاب مقدس (اِرمیا ۳۱:۲۹؛ حزقیال ۱۸:۲؛ ایوب ۲۱:۱۹) این را رد کرده و تعلیم می‌دهد که «پسران به خاطر پدران خود کشته نخواهند شد.» اما این نوع تفکر تکاملی، در مورد توسعۀ آموزۀ کتاب مقدس با متون آن مطابقت ندارد. سه مشکل در این دیدگاه وجود دارد.
۱. شما هر دو دیدگاه را در یک کتاب از کتاب مقدس می‌بینید. به عنوان مثال، تثنیه ۵:۹-۱۰ می‌گوید: «من یهوه خدای تو، خدایی غیورم که جزای تقصیرات پدران را به فرزندان و به پشتِ سوّم و چهارمِ آنان که مرا نفرت کنند می‌رسانم، اما کسانی را که مرا دوست بدارند و فرمانهایم را حفظ کنند، تا هزار پشت محبت می‌کنم» (همچنین ر.ک ۷:۹). اما در تثنیه ۲۴:۱۶ می‌گوید: «پدران به سبب فرزندانشان کشته نشوند، و نه فرزندان به سبب پدرانشان. هر کس برای گناه خودش کشته شود.» هر دو دیدگاه در یک کتاب هستند (اِرمیا ۳۲:۱۷-۱۸ را نیز با اِرمیا ۳۱:۲۹ مقایسه کنید).
۲. نه تنها این موارد، بلکه متونی وجود دارند که مجازات خدا را ناشی از گناهان هم پدران و هم فرزندان توصیف می‌کند. به عنوان مثال، در اشعیا ۶۵:۶ب-۷ خدا می‌فرماید: «مزد گناهان شما و گناهان پدران شما را با هم… به آغوششان خواهم پرداخت» (ر.ک لاویان ۲۶:۳۹ و اِرمیا ۱۶:۱۰-۱۲).
۳. حتی در متون ابتدایی کتاب مقدس که بازتاب گناه پدران بر فرزندان را بیان می‌کند، فرزندان در آن متن به عنوان کسانی که با خدا مخالفت می‌کنند توصیف شده‌اند و در نتیجه مستحق مجازات‌اند، و در مقابل فرزندانی دیگر هم توصیف شده‌اند که میراث برکت را به عنوان وفاداران به عهد ادامه می‌دهند. به عنوان مثال خروج ۲۰:۵-۶ می‌گوید: «من، یهوه خدای تو، خدایی غیورم که جزای تقصیرات پدران را به فرزندان و پشت سوّم و چهارمِ آنان که مرا نفرت کنند می‌رسانم. اما کسانی را که مرا دوست بدارند و فرمانهایم را حفظ کنند، تا هزار پشت محبت می‌کنم» (ر.ک تثنیه ۵:۹-۱۰؛ ۷:۹) و مزمور ۱۰۳:۱۷-۱۸ می‌گوید: «اما از ازل تا به ابد محبت خداوند شامل حال ترسندگان اوست، و عدالت او شامل حال فرزندانِ فرزندانِ ایشان، و آنان که عهد او را حفظ می‌کنند و به جا آوردن احکامش را یاد می‌دارند.»
از این مشاهدات چه نتیجه‌ای بگیریم؟
۱. بازتاب گناهان پدران بر فرزندان، به هیچ وجه به معنای مجازات فرزندان بی‌گناه به خاطر اعمال پدرانشان نیست. خود فرزندان مورد اشاره نیز همواره گناهکار و سرکش در نظر گرفته می‌شوند، چرا که گناه پدران در زندگی آنها نیز به بار می‌نشیند. نکتۀ سه را در بالا ببینید.
۲. دو نوع تاثیر از گناه پدران در زندگی فرزندان وجود دارد: یکی سرکشی در برابر خدا و دیگری بلاهای داوری که خدا بر سر فرزندان فرود می‌آورد. به ما گفته نمی‌شود که چگونه این حالت سرکشی به بچه‌ها منتقل می‌شود یا برای آنها «اندوخته می‌شود.» همان‌طور که اِرمیا ۱۶:۱۰-۱۱ می‌گوید، خدا حق دارد پدران را با بلاهایی که بر سر فرزندانشان می‌آورد مجازات کند («از چه سبب تمامی این بلای عظیم را بر ضد ما اعلام کرده است؟… این از آن روست که پدران شما مرا ترک کردند»)، اما او این کار را به گونه‌ای انجام می‌دهد که عادلانه بوده و با گناه خود فرزندان مرتبط باشد.
۳. هیچ یک از اینها نباید باعث شود که کسی به خاطر گناهان پدر و مادر خود احساس کند در دام افتاده است یا دیگر امیدی وجود ندارد. زیرا حزقیال ۳۳:۱۴-۱۵ می‌گوید: «هرچند به مرد شریر گفته باشم: “به‌یقین خواهی مرد،” اگر او از گناه خود بازگردد و انصاف و عدالت را به جا آورد… او به‌یقین خواهد زیست و نخواهد مرد.» خون عیسی بر تمام گناهان و داوری بر کسانی که ایمان دارند غلبه می‌کند.
۴. و نیز هر کسی که فرزند ناخلفی دارد که راه حق را رها کرده است، نباید احساس کند که تمام تقصیرها به گردن خودش است. زیرا حزقیال ۱۸:۲۰ می‌گوید: «پدر متحمل بار تقصیر پسر نخواهد شد.»
۵. همۀ این مطالب باید ما را به «تعلیم برای پیروزمندی» در خانه و کلیسا بسیار متعهد کند. مسائل بزرگ و ماندگاری برای نسل‌های آینده در خطر است، نه تنها به خاطر آنچه که تعلیم می‌دهیم، بلکه به خاطر آنچه که هستیم.
مملو از شادی در بخشندگی عیسی
آیا خدا مکافات پدران را برای فرزندانشان می‌اندوزد؟
نویسنده: جان پایپر
بنیانگذار و معلم، “اشتیاق برای خدا”
جان پایپِر بنیانگذار و معلم اشتیاق برای خدا و رئیس دانشکدۀ الهیات بِیت‌لَحم است. او به مدت ۳۳ سال به عنوان شبان کلیسای تعمیدی بِیت‌لَحم، مینیاپولیس، مینه‌سوتا[۱] خدمت کرد. او نویسندۀ بیش از ۵۰ کتاب است، از جمله “اشتیاق برای خدا: تعمق‌های یک مسیحی که از خدا لذت میبرد”، و اخیرا کتاب “بنیادهایی برای یادگیری ابدی: آموزش در شادمانی جدی.”
[۱] Minneapolis, Minnesota
