آیا تثنیه ۴:۶ معروف به شِما، تثلیث را رد می‌کند؟
آیا تثنیه ۴:۶ معروف به شِما، تثلیث را رد می‌کند؟
خیر، تثنیه ۴:۶ که با عنوان شِما نیز شناخته می‌شود، تثلیث را رد نمی‌کند. آموزۀ تثلیث می‌گوید در خدای واحد، سه شخص مجزا، هم‌زمان، ازلی و ابدی، هم‌رده و هم‌قدرت، تحت عناوین پدر، پسر و روح‌القدس وجود دارند. تثنیه ۴:۶ می‌گوید که خدا، خداوندگار واحد است. به کلمۀ “خداوندگار” در عبری، “یهوه” گفته می‌شود. این آیه، یکتاپرستی را تعلیم می‌دهد و اشاره به این دارد که تنها یهوه خداست. موضوعِ این آیه تثلیث نیست، گر چه او سه‌گانه است، اما این آیه به یکتا بودن خدا تأکید دارد. شِما، عبارتی در مورد یکتاپرستی؛ و تثلیث، آموزۀ یکتاپرستی است. همچنین واژۀ “ایخاد” در زبان عبری (Echad) به معنای “یکی”؛ در تثنیه ۴:۶ به معنای “یکتا” است که اغلب برای توصیف وحدانیت ترکیبی مانند خوشۀ انگور به کار می‌رود.
با این وجود برخی این‌گونه تفسیر می‌کنند که این آیه با تأکید می‌گوید خدا “سه‌گانه” نیست، بلکه خدا یکی است. بله، اما یک چه؟ یک خدا! این چیزی است که تثنیه ۴:۶ به آن اشاره دارد و آموزۀ تثلیث نیز آن را تأیید می‌کند؛ خدا یکی است.
اعتراف به یکتاپرستی مانع آموزۀ کتاب‌مقدسی تثلیث نمی‌شود. “خدا” جمع است (خداوند یهوه)، احتمالا یعنی تثلیث؛ و “ایخاد” (یکی، Echad)؛ شاید بیانگر اتحاد اشخاص در خداوند باشد (به پیدایش ۲۴:۲ مراجعه کنید که در آن همان کلمۀ “یکتا” در مورد آدم و حوا به کار می‌رود).
آیا تثنیه ۴:۶ معروف به شِما، تثلیث را رد می‌کند؟
نویسنده: مَت اسلیک
