پنچ دلیل که چرا پیوریتن‌ها خیلی شاد بودند
دربارۀ پیوریتن‌ها[۱] مطالب زیادی شنیده‌اید. پیوریتن‌ها اغلب به این متهم شدند که به دور از شادی بودند. آنها ملقب به “برگزیدگان یخی” بودند. این دیدگاه مدرن از پیوریتن‌ها است. واژه‌های پیوریتن و پیوریتنیزِم مانند تکه‌هایی از گِل به اطراف پراکنده شده‌اند. واژۀ پیوریتن برای نخستین بار در قرن شانزدهم، به عنوان یک اصطلاح برای ناسزاگویی، ابداع شد.
برای یک انگلیسی معمولی از یک کاتولیک رومی و هوادار پاپ و از سوی دیگر “دقیق‌گرایان” یا همان پیوریتن‌ها وجود داشتند. این اصطلاح درصدد این بود تا بگوید پیوریتن‌ها، خود را پاک‌تر از بقیه می‌دانند که توصیفی غیر منصفانه بود. این اصطلاح برای کسانی به کار می‌رفت که تلاش می‌کردند پاک باشند، اما هرگز خود را پاک نمی‌دانستند، زیرا شهادت دائم آنان به گناهکار بودن و نقص خودشان آن را ثابت می‌کند.
پیوریتنیزِم[۲] یک جنبش کتاب‌‌مقدسی بود. از نظر اعتقادی، پیوریتنیزِم نوعی از جدیت و شادی مفرط کالوینیزِم بود؛ از نظر تجربی، پیوریتنیزِم خیلی گرم و مُسری بود و شادی پیوریتن‌ها در مشارکت با خدا و مقدسان بود؛ از نظر اونجلیکالی، این جنبش، فعال و ضروری بود و در عین حال لطیف و ملایم؛ و از نظر کلیسایی، بر خدای تثلیث، پرستش و خدمت به او مبتنی بود. پیوریتن‌ها اگر چه افرادی جدی و نیکوکار، اما اغلب شاد بودند. در حقیقت، از شادترین مردمانی بودند که زمین تا به امروز به خود دیده است.
پنچ دلیل که چرا پیوریتن‌ها خیلی شاد بودند
پنج شادی که نشانهٔ پیوریتن‌ها است:
۱. شادی مقدس: شادی در ترس از خدا
مضمون مزامیر ۱۲۸ واضح است، زیرا دو بار تکرار می‌کند که: «خوشا به حال هر آن که از خداوند می‌ترسد، و در راههای او گام می‌زند» (آیۀ ۱، مقایسه کنید با آیۀ ۴). کلمۀ برکت‌یافته به یک شادی درونی واقعی که از اعماق قلب سرچشمه می‌گیرد، اشاره می‌کند. علاوه بر تأکید به خدا و ترس از او به عنوان اساس شادی ما، شادی در مزامیر ۱۲۸ به سه فرمان خلقت تأکید دارد: کار، ازدواج، پرستش. بیشترین لذت زندگی انسان در پرتو خدا، ناشی از کار روزمره، وضعیت داخلی و پرستش کردن خدا است.
اما معنی ترس از خدا چیست؟ پیوریتن‌ها تعلیم می‌دهند که ترس از خدا شامل سه جزء اساسی است. یک درک صحیح از شخصیت خدا، یک حس فراگیر از حضور خدا و یک آگاهی دائم از تعهد ما در برابر خدا. ترس از خدا به این معنی است که لبخندها و اخم‌های خداوند از لبخندها و اخم‌های انسان‌ها ارزش بسیار بیشتری دارد. پیوریتن‌ها تأکید کردند که ترس از خدا رمز وفاداری در هر شرایطی از زندگی است. گناه برای ما غم و غصه می‌آورد، گناه شادی در خدا را از بین می‌برد، اما ترس از خدا باعث دوری از گناه می‌شود.
۲. شادی مربوط به حرفه: شادی در شغل شما
مزامیر ۱۲۸ ادامه می‌دهد تا بگوید، خداترس، همان‌طور که کاری برای خدا انجام می‌دهد، از کار لذت می‌برد: «تو از دسترنجِ خود خواهی خورد، و مبارک و سعادتمند خواهی بود» (مزامیر ۲:۱۲۸). پیوریتن‌ها معتقد بودند که تنها ترس از خدا باعث می‌شود؛ یک پیوریتن نه‌تنها از شغلش به عنوان کاری که احتیاجات زندگی را فراهم می‌کند، بلکه به عنوان دعوت خدا، لذت می‌برد.
با ترس از خدا، از هر جنبه از کار لذت می‌برد و از هر دستاوردش به عنوان نشانه‌ای از محبت و فیض خدا شادمان است.
یک پیوریتن با دیدگاه جلال دادن به خدا، کار می‌کند. این یکپارچگی اساسی، او را از مشکلات بسیاری حفظ می‌کند؛ این کار او را قادر می‌سازد تمام کار خود را با غیرت کتاب‌‌مقدسی و پشتکار انجام دهد و به او کمک می‌کند تا با شوق، اهداف خود را دنبال کند. یک پیوریتن به وعدۀ خدا برای روزی رساندن اعتماد می‌کند.
حتی اگر ذخایر او به تدریج در حال تمام شدن باشند. مانند بیوۀ صَرِفَه[۳] اطمینان دارد که خدا روزی او را فراهم می‌کند. یک پیوریتن ناامیدی‌های زندگی را با بلوغ روحانی اداره می‌کند. با ایمان به اهداف حاکمیت خدا تکیه می‌کند. یک پیوریتن می‌داند که تا ابد از پاداش پر فیض خدا به‌دلیل کار نیک خود و کارهایش لذت خواهد برد. در نتیجه دیدگاه الهیاتی پیوریتن‌ها از شغل دنیوی و غیر مذهبی بسیار غنی است.
۳. شادی خانگی: شادی در خانوادۀ شما
مزامیر ۱۲۸ ادامه می‌دهد تا بگوید، روش معمول خدا این است که به خداترس اجازه بدهد از خانوادۀ خود در خانه، لذت ببرد. «زن تو چون تاکی بارآور در اندرون خانه‌ات خواهد بود، و پسرانت چون نهال‌های زیتون گِرداگرد سفره‌ات». به همین ترتیب، پیوریتن‌ها معتقد بودند که برکات شادی‌آور به افراد خداترس تعلق می‌گیرد: ابتدا، شادیِ یک زن پُر ثمر، وجود دارد. فرزندان، تنها میوه‌هایی نیستند که یک زن خداترس می‌آورد.
زیرا یک درخت تاک تنها انگور ندارد، بلکه شاخ و برگ‌ها، سایه و زیبایی می‌آورد و از خاک محافظت می‌کند. همسر پر ثمر، بسیاری از فیض‌های مسیح‌محور را در زندگی آشکار می‌کند. تاک، نماد پر ثمری است. تاک باعث تازگی و نشاط می‌شود. یک زن خداترس، مشورت حکیمانه به شوهرش می‌دهد. قلب مرد با خیال راحت به زن اعتماد می‌کند. او در همۀ زمینه‌های زندگی، همراهی، صمیمیت و شادی وصف‌ناپذیری فراهم می‌کند.
شکی نیست که بسیاری از ازدواج‌های پیوریتن‌ها به‌طور قابل ملاحظه‌ای با وضعیت آرمانی فاصله داشت. با این حال، دیدگاه پیوریتن‌ها دربارۀ ازدواج آرمانی و تلاش آنها برای تکیه کردن به خدا برای رسیدن به آن وضعیت آرمانی، اساس خانه‌های آنان را محکم ساخته بود. آنها به وعدۀ خدا که مرد متأهل خداترسی که از خدا اطاعت می‌کند، با یک ازدواج شاد، برکت خواهد یافت، اعتقاد داشتند (مزامیر ۳:۱۲۸).
۴. شادی در پرستش: شادی از طریق موعظه کردن و سَبَّت
مزامیر ۴:۱۲۸-۵ می‌گوید که آن کسانی که از خداوند می‌ترسند، باید در روز سَبَّت، در پرستش شاد باشند. شخصی که از خدا اطاعت می‌کند، این‌چنین برکت خواهد یافت. «آری، این چنین مبارک خواهد بود مردی که از خداوند می‌ترسد. باشد که خداوند تو را از صَهیون برکت دهد. باشد که در همۀ روزهای زندگی، سعادت اورشلیم را شاهد باشی». پیوریتن‌ها به این باور داشتند که به‌وسیلۀ فیض خدا، بیشترین برکت در زندگی در نهایت از صهیون و اورشلیم می‌آید.
روز خداوند، که آنها روز بازار روح خدا، نامیده بودند، هستۀ زندگی شاد آنان بود. پیوریتن‌ها، در دادگاه الهی شنیدند و بار دیگر تجربه کردند که از روز سَبَّت تا روز سَبَّت بعدی، گناهان آنها در خون گرانبهای عمانوئیل، شسته شد. این کار آنها را با شادی وصف‌ناشدنی پُر کرد و اغلب اشک شوق ریختند و باعث شد آنها فقط برای جلال خدا زندگی کنند. پیوریتن‌ها مانند اصلاح‌طلبان به مرکزیت کلیسا اعتماد داشتند.
آنها معتقد بودند که شیوۀ قابل قبول پرستش خدای حقیقی، به‌وسیلۀ خود خدا ایجاد می‌شود. پیوریتن‌ها اصل نظم در پرستش را پذیرفته و معتقد بودند به جز آنچه در پرستشِ عهد جدید نشان داده شده است، هیچ چیزی نباید به کلام افزوده یا از آن کم شود. بارها و بارها می‌شنویم که پیوریتن‌ها با اشتیاق، به سفرهای طولانی می‌رفتند تا یک موعظۀ خوب بشنوند؛ آنها فکر می‌کردند گوش دادن به یک موعظه، بسیار فرح‌بخش‌تر از یک شب با تفریحات دنیوی است.
موعظه‌ها معمولا یک ساعت یا بیشتر بودند. لارنس چَدِرتون، پیوریتن[۴] از کالج عمانوییل در کمبریج، یک‌بار از جماعت خود به‌دلیل این که موعظه را دو ساعت ادامه داده بود، عذرخواهی کرد. پاسخ آن جماعت با صدای بلند این بود: «آقا، به‌خاطر خدا ادامه بده، ادامه بده».
۵. شادی آینده، شادی از طریق وفای به عهد خدا
مزامیر ۶:۱۲۸ اعلام می‌کند که شادی خداترسان باید به آینده بسط داده شود: «باشد که فرزندانِ فرزندانت را به چشم ببینی! صلح و سلامت باد بر اسرائیل». پیوریتن‌ها، متکلمان عهدِ شادی بودند. آنان عهد فیض را به عنوان یک کلیت می‌دیدند که با خدای عهد شروع و در سطح جامعه انجام می‌شد و خود جامعه، شهادت عملی آنها را در جهان پیرامون آنها می‌دیدند.
ایمان‌دار باید تلاش کند در تمام روزهایش در وفای به عهد خدا شاد باشد؛ بله، در خودِ خدا! مگر این‌گونه نیست که پیوریتن‌ها در بیانیۀ جمعی و معروف خود که تا کنون مکتوب شده است، اعلام کردند که هدف اصلی انسان، جلال خدا و شادی جاودان در او است.
پنچ دلیل که چرا پیوریتن‌ها خیلی شاد بودند
هیچ قاتل شادی در کار نیست
پیوریتن‌ها از کشتن شادی بسیار دور بودند. آنان می‌دانستند که منتقدان نمی‌توانند آنها را درک کنند. برای پیوریتن‌ها، راز اصلی شادی، در خدا، در کار، در خانه، در میان فرزندان، در پرستش جمعی، در روز خداوند و آیندۀ نامعلوم، در تبدیل نسل‌های در حال رشد، جدیت و ترس از خداوند در چهرۀ خداوند عیسی مسیح، بود که توسط روح‌‌القدس اعمال می‌شود.
[۱] Puritans
[۲] Puritanism
[۳] اول پادشاهان ۱۷
[۴] The Puritan Laurance Chaderton
نویسنده: جول بیکی
برگرفته از کانون انجیل
