ماندن در مسیح یعنی چه؟
این مقاله را گوش کنید
مبحث ماندن در مسیح از آن دسته موضوعاتی است که در تعالیم مسیحی خیلی مورد توجه بوده و هست، مبحثی که در خیلی از مواقع، با درک درست و روحانی همراه بوده و البته در بسیاری از تعالیم نیز با افراط‌گرایی‌ها و کج‌فهمی روبه‌رو بوده است. به‌راستی چگونه می‌توان در مسیح ماند؟ ماندن در مسیح به چه معنا است؟ امید که با هدایت روحالقدس و درکی درست و کتاب‌‌مقدسی و به دور از تعصبات تعلیمی، بتوانیم پاسخ آن را بیابیم.
«به سعی تمام بکوشید تا به واسطۀ ایمان خود نیکویی بار آورید و به واسطۀ نیکویی، شناخت و به واسطۀ شناخت، خویشتن‌داری، و به واسطۀ خویشتن‌داری، پایداری و به واسطۀ پایداری، دین‌داری و به واسطۀ دین‌داری، مهر برادرانه و به واسطۀ مهر برادرانه، محبت. زیرا چون همه اینها در شما باشد و فزونی یابد، نخواهد گذاشت در شناخت خداوند ما عیسی مسیح بی‌فایده و بی‌ثمر باشید» (دوم پطرس ۵:۱-۸).
از گفته‌های پطرس رسول می‌توان این‌گونه دریافت که ماندن در مسیح شامل پروسه‌ای می‌شود که در آن ایمان و شناخت و در نهایت محبت، از ستون‌های اصلی این بنا می‌باشد، بنایی که می‌توان آن را ماندن در مسیح نیز تعبیر کرد. یوحنای رسول نیز به این مورد اشاره کرده که اطاعت از احکام خداوند، به معنای ماندن و ساکن شدن در او است. ساکن شدنی که با اعطای روحالقدس به فرد ایمان‌دار، می‌توان از آن مطمئن بود (اول یوحنا ۲۳:۳-۲۴).
«در من بمانید و من نیز در شما می‌مانم، چنانکه شاخه نمی‌تواند از خود میوه آورد اگر در تاک نماند شما نیز نمی‌توانید میوه آورید اگر در من نمانید» (یوحنا ۴:۱۵). «ماندن» در لغت‌نامه به معنی شبیه شدن و توقف کردن است. در ترجمه کینگ جیمز، کلمهِ معادلِ ماندن «اَباید» به معنی ایستادگی کردن، منتظر شدن، وفا کردن و منزل کردن است.
برای درک بهتر، به کلام خداوند در انجیل یوحنا باب ۱۵ رجوع می‌کنیم: «من تاک حقیقی هستم و پدرم باغبان است». در عهد عتیق قوم اسرائیل به تاک تعبیر شده بود (ارمیا ۲:۲۱ و اشعیا ۵:۴). مسیح در این آیه خود را تاک حقیقی و پدر را باغبان معرفی می کند، او اشاره می‌کند که بدون عمیق شدن در او و شناخت او و ارتباط محکم با او، ماندن در او و ثمر آوردن میسر نیست.
فرد ایمان‌دار با قرار دادن خود در دستان خداوند و هدایت از طریق روحالقدس و زندگی مطابق کلام خدا، آماده است خود را در موقعیتی قرار دهد که برای رشد و زندگی پر ثمر در مسیح، رو به جلو پیش رود. مانند شاخه‌های نازک تاک که برای رشد به ریشه و ساقۀ اصلی احتیاج دارند و برای ثمر دادن محتاج به مراقبت باغبان هستند؛ باغبانی که برای تاکستان خود زحمات بسیار کشیده و مانند پدری دل‌سوز، از شاخه‌ها مراقبت می‌کند تا از آلودگی‌ها و آفات به دور باشد و رشد کرده و پر بار شود.
با اعتماد و اطمینان از محبت و فیض خداوند، یک ایمان‌دار حتما ثمر می‌آورد و به سمت زندگی در تقدس، گام بر می‌دارد و به شباهت مسیح درمی‌آید. همان‌طور که در افسسیان باب ۲۴:۴ آمده: «و انسانیت جدید را در بر کنید، که آفریده شده است تا در پارسایی و قدوسیت حقیقی، شبیه خدا باشد» (همچنین افسسیان ۱۳:۶-۱۹ و اول قرنتیان ۱۲:۶). «همان‌گونه که پدر مرا دوست داشته است، من نیز شما را دوست داشته‌ام، در محبت من بمانید» (یوحنا ۴:۱۵).
در اینجا می‌بینیم که عیسی باز به محبت اشاره می کند، محبت پدر و خود، و تأکیدش را باز بر روی این حکم اساسی می‌گذارد که برای ماندن و پیروی از او باید در محبت بود و همچنین محبت کرد. او به مرگ و فداکاری خود اشاره می‌کند آنجا که می‌گوید: «حکم من این است که یکدیگر را محبت کنید، چنانکه من شما را محبت کرده‌ام. محبتی بیش از این وجود ندارد که کسی جان خود را در راه دوستانش فدا کند» (یوحنا ۱۲:۱۵-۱۳).
ایمان‌داران با چشیدن محبت مسیح است که می‌توانند این محبت را به دیگران منتقل کنند، زیرا او نخست ما را محبت کرد، در غیر این صورت، محبت، یک جنبه زمینی پیدا می‌کرد چنانکه امروزه هم در بین برخی از ادیان و حتی بی‌خدایان نیز رواج پیدا کرده، اما محبت واقعی دقیقا همان چیزی است که مسیح می‌گوید.
در محبت مسیح ماندن یعنی وفادار او بودن یعنی منتظر او بودن، دقیقا مانند عروسی که منتظر داماد است؛ این‌گونه دیگر خود را آلودۀ زشتی‌ها و زیبایی‌های دنیا نمی‌کند و تمام تلاشش را برای خشنودی او می‌کند و این انتظار زیباترین جنبه زندگی یک ایمان‌دار است. زندگی کردن در مسیح و قدم زدن با او، یعنی هر روزه با دعا کردن، مطالعه و تعمق در کلام، با خداوند در مشارکت بودن و منتظر ملکوت خداوند ماندن. چنانکه یوحنای رسول در اول یوحنا ۲۸:۲ می‌گوید: «پس حال فرزندان، پیوسته در او بمانید تا آنگاه که او ظهور کند، اطمینان داشته باشیم و هنگام آمدنش از وی شرمنده نشویم».
در آخر باید تأکید کرد که خیلی از جماعت‌های مسیحی از آیات یوحنا ۱۵ این‌گونه نتیجه‌گیری می‌کنند که شخص ایمان‌دار به‌دلیل ثمر نیاوردن، نجات خود را از دست می‌دهد، اما این تفسیر با آیات کتاب مقدس در تضاد است زیرا یک ایمان‌دار نجاتی ابدی دارد و هرگز نجاتش را از دست نمی‌دهد. البته موضوع ثمر آوردن همان ثمرات روح، مانند: محبت، خوشی، سلامتی، نیکویی، ایمان، تواضع و پرهیزکاری است، که شخص با ایمان به مسیح و ساکن شدن روحالقدس در او، به مرور این ثمرات در او به بار می‌نشیند.
طبق مزمور ۳:۱ «او بسان درختی است نشانده بر کنارۀ جویبار، که میوه خویش را در موسمش آرد به بار، و برگش نیز پژمرده نشود و در هر آنچه کند کام یابد. زیرا هر درخت نیکویی میوه نیکو می‌آورد و هر درختی در فصلی میوه‌اش به ثمر می‌رسد». «گوسفندان من صدای مرا گوش می‌دهند من آنها را می‌شناسم و آنها از پی من می‌آیند. من به آنها حیات جاودان می‌بخشم و به یقین هرگز هلاک نخواهند شد، کسی آنها را از دست من نخواهد ربود» (یوحنا ۲۷:۱۰-۲۸).
نویسنده: آرزو. م
